ေခတ္မွာ ဖ ဆ ပ လ တို႔ ဘုန္းတန္ခိုးထြားေနသည့္ အခါသမယ။ ပထမ ဆံုး ျမဴေရြးေကာက္ပြဲ ျပဳလုပ္ေတာ့မည့္အခ်ိန္ 'သာဓုက စာေရးဆရာေပါက္စ ျဖစ္ေနဆဲကာလ။ တစ္ေန႔တြင္ က်ားကူးကြက္သစ္ သာဓုတို႔ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္း တြင္ေနေသာ ကိုလွပို မသန္း (ယခု ေမာင္ေမာ္ ဘရားသား၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်း) တို႔ ႏွင့္အတူ သခင္သိန္းေမာင္ဆိုသူ (ယခင္က မသိဖူးေသာ) ရပ္ကြက္မိတ္ေဆြ သာဓုထံ ေရာက္လာကာ . . .
'ဒီမွာဗ် ဆရာ ဦးသာဓု၊ ခု ျမဴေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဝင္အေရြးခံပါလား'
'ဒီမွာဗ် ဆရာ ဦးသာဓု၊ ခု ျမဴေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဝင္အေရြးခံပါလား'
႐ုတ္တရက္ သာဓု အံၾသသင့္သြားသည္။။ ဂ်ပန္ေခတ္ လြတ္လပ္ေသာ ႐ုပ္ေသးအစိုးရ ဖြဲ႕ၿပီးသည္မွစ၍ ပါတီႏိုင္ငံေရးကို စိတ္ဒံုးဒံုးခ် ေက်ာခိုင္းခဲ့သူ သာဓုအဖို႔ အဆန္းလို ျဖစ္သြား၏။
အလ်ဥ္းသင့္၍ အနည္းငယ္ ရွင္းျပရန္ လိုအပ္လာသည္မွာ အထက္၌ 'ပါတီႏုိင္ငံေရး' ဟု ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း အလြန္က်ဥ္းေျမာင္းေသာ၊ အာဏာရေရး သာ အဓိကျဖစ္ေနေသာ၊ ပါတီမိႈလိုပြေနေသာ ႏိုင္ငံေရးကို သာဓု ေက်ာခိုင္းခဲ့ ျခင္း ျဖစ္၏။
ဤတြင္ ထပ္၍ရွင္းရန္ လိုလာျပန္သည္မွာ ယခုစာအုပ္တစ္ေနရာတြင္ ေဖာ္ ျပထားသည့္အတိုင္း ႏုိင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ ဆက္ဆံေရး၊ ရဲေဘာ္စိတ္ဓာတ္ခိုင္မာ ေရး စသည့္ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ သို႔မဟုတ္ အားလံုးေၾကာင့္ သာဓုသည္ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္စိုး၊ သခင္ျမ၊ သခင္ေလးေမာင္ စသူ တို႔ႏွင့္ စိတ္သေဘာထားခ်င္း မဟပ္မိၾကေစကာမူ သူတို႔တစ္ေတြ ဘာေကာင္မွ် မဟုတ္ၾကေသာအခါ (ဝါ) သူလုိငါလို သာမန္အရပ္သားမ်ားဘဝသို႔ ျပန္ေရာက္ လာေသာအခါတြင္ကား ေခၚေျပာႏႈတ္ဆက္မႈ ရွိလာၾကျပန္သည္။
တစ္ခါက သာဓု 'ဘု' မႈတ္ခဲ့သျဖင့္ အလြန္ေဒါသျဖစ္သြားေသာ ဂ်ပန္ ေခတ္ဝန္ႀကီး သခင္သန္းထြန္းသည္ အဂၤလိပ္မ်ား ျပန္ဝင္လာသည့္ႏွင့္ သူ ဆိုက္ကားကေလးစီးၿပီး ခရီးႏွင္ေနရရွာသည္။ တစ္ညေန သာဓုက ဗဟန္းေစ်း သို႔ ပူတူတူး ေပါင္ဒါမ်ား သြားပို႔စဥ္ သခင္သန္းထြန္းကို ဆိုက္ကားေပၚ ေတြ႕ လိုက္ရသျဖင့္ သာဓုကပင္ လွမ္းေခၚၿပီး လက္ဖက္ရည္ေသာက္ ဖိတ္ရာ . . .
'အေတာ္ပဲ၊ ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္ေနတာ' ဟု သူက အၿပံဳးႏွင့္ လက္ခံ၏။
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲ ေရာက္ၾကေလၿပီ။ သာဓုအား နိဒါန္းပ်ဳိးစရာမလုိ၊ မႀကိဳက္ေၾကာင္း သူသိထားသည့္အတိုင္း . . .
'ခု ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဖြဲ႕စည္းၿပီးၿပီ၊ အေတာ္လည္း ခရီးေရာက္ ေနၿပီ၊ သခင္ေဖသန္း၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ တြဲလုပ္ပါလား'
ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္ရန္ သာဓုကို သူက ကမ္းလွမ္းသည္။ သာမန္အခြင့္ အေရး မဟုတ္သည္ကို သာဓုနားလည္၏။ သခင္သန္းထြန္းတို႔ အုပ္စုသည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသို႔ ေပၚပင္သခင္ ေပၚပင္ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားကို လက္မခံ။
သို႔တုိင္ေအာင္ သာဓုမွာ ပါတီႏိုင္ငံေရးကို လုပ္လိုစိတ္ မရွိေတာ့ေသာ ေၾကာင့္ သူ၏ဖိတ္ေခၚခ်က္ကို သာဓု ဂုဏ္ယူမိေၾကာင္းႏွင့္ အေျခအေနက မေပး ေသး၍ မပါဝင္လိုေသးေၾကာင္း ျငင္းဆန္လိုက္ရာ . . .
'စဥ္းစားပါဦး သခင္ေဖသန္းရာ၊ ခင္ဗ်ားလိုလူတစ္ေယာက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရမယ္ဆိုရင္'
သို႔လွ်င္ စကားအဆံုးမသတ္ေသးဘဲ ေတြေနၿပီးမွ သာဓုကို ဆက္၍ အမႊန္း တင္ေနေတာ့၏။
'သိပ္လဲထင္မထားပါနဲ႔ဗ်ာ၊ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူလိုငါလုိ'
'မဟုတ္ဘူး သခင္ေဖသန္း၊ ခင္ဗ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ နား လည္ထားတယ္၊ စစ္မျဖစ္မီ အဂၤလိပ္ေခတ္တုန္းက (ဒုတိယ ကမၻာစစ္မတုိင္မိ) ခင္ဗ်ားတို႔ ရန္ကုန္အလယ္ပိုင္း တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုးက ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခု ခ်လိုက္ရင္ တစ္ျပည္လံုး ဂယက္႐ိုက္႐ံုမကဘူး၊ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုး ဌာနခ်ဳပ္ ကိုပါ အဖ်ားခတ္ခတ္သြားတယ္၊ ဒါေတြဟာ ခင္ဗ်ားလက္ခ်က္ခ်ည္ပဲ သိတာ ေပါ့'
(သခင္သန္းထြန္း ဆိုလိုသည့္ အေၾကာင္းအရာ အစံုကို တေနရာတြင္ ႐ႈပါ)
'ထားပါေတာ့ေလ၊ ခု ကြၽန္ေတာ္မွ ပါတီႏိုင္ငံေရးကို စိတ္မဝင္စားေတာ့ဘဲ'
'ဟုတ္ၿပီေလ၊ စိတ္မဝင္စားတာ ဝင္စားတာက ခင္ဗ်ားဆႏၵ၊ စိတ္ပါလာ ေအာင္ဆြဲေဆာင္ရမွာက ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္ မဟုတ္လား၊ ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဇြတ္ ေျပာရမွာပဲ၊ ဒီမွာ သခင္ေဖသန္း၊ ခင္ဗ်ားလည္း မွတ္မိမွာေပါ့၊ တရားပြဲ ေဟာ ေျပာပြဲ တစ္ခုခုမွာ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဆံုမိၾကတိုင္း ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ သခင္ သိန္းေမာင္ႀကီးတို႔၊ သခင္ေအာင္ဆန္းတို႔က ဘိုးစိန္ႀကီးလို ေနာက္ဆံုးမွ ထြက္ မယ္ဆိုၿပီး ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို ေရွ႕တန္းတင္ေပးလုိက္ေရာ၊ ခင္ဗ်ားက ထိပ္ဆံုးကေန ေဒါက္ေဒါက္ဒက္ဒက္နဲ႔ ေျပာခ်သြားေရာ၊ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အလွည့္ေရာက္ေတာ့ ေျပာစရာအခ်က္အလက္ မက်န္သေလာက္ ျဖစ္သြားခဲ့ဖူးတာေတြေလ'
သာဓုက ေခါင္းညိတ္႐ံု ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။
'အင္း၊ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔မွာ 'အဲအဲ သခင္ေဖသန္း ေျပာသြားသလိုပါပဲ' နဲ႔ ၿပီး သြားရတယ္၊ အဲသလုိ ခင္ဗ်ား ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ေျပာတတ္တာရယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဝန္ႀကီးဘဝမွာေတာင္ ခင္ဗ်ား မွန္တယ္ထင္ရာကို ရဲရဲႀကီး ေျပာခ် လိုက္တာရယ္၊ ဒီစိတ္ဓာတ္မ်ဳိး၊ အရည္အခ်င္းမ်ဳိးရွိတဲ့လူေတြ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အမ်ားႀကီးလိုတယ္'
သာဓုကမူ တြင္တြင္သာ ေခါင္းခါခဲ့၏။ (အကယ္၍ ထိုစဥ္ကသာ သူ႔ပါတီ ဝင္၊ သူႏွင့္အတူ ေတာခိုခဲ့မိေခ်က ထို မဟုတ္မခံစိတ္ဓာတ္ေၾကာင့္ပင္ ျဖဳတ္ ထုတ္ သတ္ထဲ ပါသြားမည္မွာ သာဓု အ႐ိုးေဆြးေလာက္ေပၿပီ။)
သူက ဆက္လက္၍ ဇြတ္ေျပာေသးသည္။ သာဓုကလည္း ဇြတ္ပင္ ျငင္း ဆန္ရာမွ ေနာက္ဆံုး 'စဥ္းစားပါ့မယ္ဗ်ာ' ဟု ေျပာလိုက္မွပင္ မေက်မနပ္ ေလသံ ျဖင့္ . . .
'ေအးေလဗ်ာ၊ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒကို မႀကိဳက္လုိ႔ဆိုလည္း တစ္ ခုခုေတာ့ လုပ္ဗ်ာ၊ ခု သခင္ျမတို႔လည္း ဆိုရွယ္လစ္ပါတီေထာင္ၾကလိမ့္မယ္၊ ဝင္လုပ္ခ်င္ လုပ္ပါ၊ ဒီအတိုင္းေတာ့ ေဘးဖယ္မေနေစ့ခ်င္ဘူး၊ သခင္ေဖသန္းလို လူတစ္ေယာက္ ႏိုင္ငံေရးက ၾကဥ္သြားတာ တုိင္းျပည္နာတယ္၊ ဖဆပလထဲျဖစ္ ျဖစ္ ဝင္လုပ္ေပါ့ဗ်ာ၊ ေနာက္္ဆံုး တိုင္းျပည္အတြက္ တစ္ခုခုေတာ့'
'ဒီစကားကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ လက္မခံႏိုင္ဘူး သခင္သန္းထြန္း၊ ကြၽန္ေတာ္ ႏိုင္ငံေရးက ေရွာင္ၾကဥ္သြားလို႔ တိုင္းျပည္နာတယ္ဆိုတာ လြတ္လပ္ေရးဗိမာန္ ႀကီး တည္ေထာင္ရာမွာ အုတ္တစ္ခ်ပ္ လပ္သေလာက္ ရွိမွာပါ၊ ဘယ္သူဝင္ျဖည့္ ျဖည့္ရပါတယ္၊ တကယ္လုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ပါ ဝင္ေဆာက္လို႔ တစ္ခုခုမွားသြားရင္ ဒီ ဗိမာန္ႀကီး တစ္စိတ္တစ္ေဒသေသာ္ လည္းေကာင္း၊ တစ္ျခမ္းေသာ္လည္းေကာင္း ပ်က္စီးသြားႏိုင္စရာေကာ မရွိဘူးလား၊ ခင္ဗ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ကို အေရးႀကီးတဲ့ အဆင့္မွာထားၿပီး ေျပာေနေတာ့ မွားစရာရွိလည္း အေရးႀကီးႀကီး မွားမယ္မဟုတ္ လား'
ဤတြင္ သူအဓိပၸာယ္ပါပါ ၿပံဳးလိုက္ၿပီးမွ . . .
'ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားကို လိုခ်င္တယ္ ေျပာတာေပါ့၊ ေအးေလ ဘာျဖစ္ျဖစ္ စဥ္းစားဦးေပါ့ဗ်ာ၊ ေတြ႕လည္း ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ ဟုတ္လား၊ ခင္ဗ်ားကို ျဖစ္ ေစခ်င္တာက တိုင္းျပည္အတြက္ တစ္ခုခုေတာ့'
သို႔စကားကို အဆံုးမသတ္ဘဲ ထသည္ႏွင့္ သာဓုက သူ၏ ကိုယ္ေရး ကိုယ္ တာ အသံုးစရိတ္ကို စံုစမ္းၿပီး ေငြ ၂ဝဝ က်ပ္ ေပးလုိက္၏။
ထုိစဥ္က သာဓု ေပါင္ဒါလုပ္ေရာင္းေနသည္။ ထိုေန႔ညက တစ္ညလံုး အိပ္ မေပ်ာ္၊ 'တိုင္းျပည္အတြက္ တစ္ခုခုေတာ့' ဟူေသာ သခင္သန္းထြန္း၏ စကား သည္ နားထဲမွမထြက္ဘဲ ဘာလုပ္ရမည္ကို ေတြးမရတုိင္း အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ ျဖစ္ေန ခဲ့ရ၏။
'ခင္ဗ်ားလိုလူတစ္ေယာက္ ႏိုင္ငံေရးက ၾကဥ္ေနတာ တိုင္းျပည္နာတယ္'
သူ႔စကားသည္ စင္စစ္ သာဓုႏွင့္ အလွမ္းေဝးလြန္းသည္ ထင္၏။ သူ႔ပါတီ ဝင္ရန္ ပင့္လိုက္ျခင္းေလာဟုလည္း ေတြး၏။ မည္သို႔ျဖစ္ေစ တိုင္းျပည္အတြက္ တစ္ခုခု လုပ္သင့္သည္ကိုကား သခင္သန္းထြန္း ေဖာ္လိုက္မွ သာဓု ေတြးရန္ ေပၚလာသည္မွာ အမွန္။
တိုင္းျပည္အတြက္ 'ဘာတစ္ခုခု' လုပ္ရမည္နည္း။ ေနာက္ဆံုး အေတြး ေပါက္သည္ကား 'ဘက္မလုိက္ သတင္းစာ' တစ္ေစာင္ ထူေထာင္ရန္ ျဖစ္လ်က္ အဘက္ဘက္မွ ကြၽမ္းက်င္မႈ ရယူလိုေသးသည့္အတိုင္း တတ္အားသမွ် ပံုႏွိပ္ စက္ကေလးတစ္လံုးျဖင့္ ပဏာမပ်ဳိးခဲ့ရာမွ တိုင္းေရးျပည္ရာ သတင္းစာအယ္ဒီ တာ မျဖစ္ဘဲ အခ်စ္အိမ္ေထာင္ေရး စာေရးဆရာ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ခဲ့ရ၏။
ဤသည္လည္း အမ်ားျပည္သူတို႔၏ အခ်စ္၊ အိမ္ေထာင္ေရး၊ ျပဳျပင္ေရး၊ ကုိယ္က်င့္တရားေရးရာမ်ား ေရးသားႏိုင္ခဲ့သည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ 'တုိင္းျပည္ အတြက္ တစ္ခုခု' အေနျဖင့္ အက်ဳံးဝင္သြားေပၿပီ။ သခင္သန္းထြန္း၏ ေစ့ေဆာ္ ခ်က္ပင္ျဖစ္၍ 'ေကာင္းရာသုဂတိ လားေစေသာ္' ဟု သာဓု ဆုေတာင္းရမည္ သာ ျဖစ္၏။ ဆုလည္း အၿမဲေတာင္းပါ၏။
ထိုနည္းအတိုင္းပင္ သခင္ျမ၊ သခင္ေလးေမာင္၊ သခင္ေအာင္ဆန္း တို႔ႏွင့္ လည္း လူလူခ်င္းအေနျဖင့္ သာဓု အခင္အမင္ မပ်က္ခဲ့။ (တစ္ေနရာတြင္ ႐ႈပါ။)
သို႔လွ်င္ သာဓု ပါတီႏိုင္ငံေရးကို မလုပ္လုိေတာ့ဘဲ ပံုႏွိပ္စက္ဖြင့္၊ စာအုပ္ တိုက္ေထာင္ကာ သတင္းစာထုတ္ႏိုင္ေရး အတြက္ လံုးပမ္းေနခိုက္ အထက္ပါ အတိုင္း ျမဴေရြးပြဲဝင္ရန္ လာေျပာသည္၌
'ဟာ ကြၽန္ေတာ္ ဝင္အေရြးမခံခ်င္ဘူး၊ ဒါေတြလည္း မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ခင္ဗ်ား ဘာစိတ္ကူးရၿပီး လာေျပာေနတာလဲ'
'ဒီဖဆပလေတြ ေဆာင့္ၾကြားၾကြားႏိုင္လြန္းလုိ႔၊ ၿပီး သူတို႔လုပ္ပံုေတြလည္း မႀကိဳက္လို႔၊ အဲဒါ မေန႔က တစ္ေန႔လံုး၊ ညကလည္း တစ္ညလံုး ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေဆြးေႏြးၾကတယ္၊ တုိက္ရမွာက မလြယ္လွဘူးဗ်၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ေလာင္း ဦးသိမ္း ေမာင္ကလည္း ဧရာမပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ေနတာနဲ႔ သခင္ေဖသန္းကို တုိက္တြန္းဖို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆံုးျဖတ္ၾကတယ္'
'ဟား၊ ကြၽန္ေတာ္ကေရာ ဧရာမပုဂၢိဳလ္မို႔လား၊ ေတာက္တီးေတာက္တဲ့ဗ်ာ'
'ခင္ဗ်ားက စာေရးဆရာ မဟုတ္လား၊ ပရိသတ္ရွိတယ္ဗ်။ အဲဒီေတာ့ တစ္သီးပုဂၢလအေနနဲ႔ ဝင္ၿပိဳင္ဗ်ာ၊ အားလံုး လိုအပ္တာေတြ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ စီစဥ္ လုိက္မယ္။
အတိုခ်ဳပ္လိုက္ေသာ္ သာဓု အတန္တန္ ျငင္း၏။ မရ။ ဇြတ္အေရြးခံခိုင္း သူမ်ားတြင္ ဆန္းဦးထြန္းရင္၊ ပန္းပုဦးလြင္၊ ႐ႈမဝဦးေက်ာ္၊ ကိုေက်ာ္ျမတို႔လည္း ပါ၏။ က်ားကူး၊ မင္းမႏိုင္၊ ေယာက္လမ္း၊ ထန္းေတာကြက္သစ္သာမက ကန္တို မင္တိုက္နယ္မွ ဖဆဆန္႔က်င္သူ အေတာ္မ်ားမ်ားက လာ၍အားေပးၾကသည္။ တိုက္တြန္းၾကသည္။ ဘႀကီးဘေဖ ကုိယ္တိုင္ကပင္ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ ဖိတ္ ၍ ေထာက္ခံရင္း . . .
'ေမာင့္ကို စာေရးဆရာ သာဓုအေနနဲ႔ ေလးစားလို႔ တုိက္တြန္းၾကတာေနာ္၊ ေမာင္သာဓု အျပတ္အသတ္ႏိုင္မွာ ေသခ်ာတယ္'
ဤအထိ သာဓု စဥ္းစားဆဲပင္ ရွိေသး၏။ အေၾကာင္းေသာ္ကား သာဓု စိတ္ကို သာဓုသိသည္။ စမိလွ်င္ ေနာက္မဆုတ္ခ်င္။ ျမဴလူႀကီးအေရြးခံရေသာ္ ႏိုင္ငံေရးစိတ္ ျပန္ဝင္လာမည္။ ဆက္တုိက္လုပ္မိေခ်ေတာ့မည္။ ပါတီ အဖြဲ႕ အစည္း တစ္ခုခုသို႔ ဝင္ရန္ အေၾကာင္းေပၚလာမည္။ သာဓုသည္ နယ္ခ်ဲ႕ကိုသာ တုိက္လိုသည္။ ဗမာအခ်င္းခ်င္း ရန္မျဖစ္ခ်င္။
သို႔တုိင္ေအာင္ ဘႀကီးဘေဖ၏ ေနာက္ဆံုးစကားတစ္ခုျဖစ္ေသာ . . .
'ေအးေလ ေမာင္သာဓု စဥ္းစားေပါ့၊ ကိုယ့္ကို ေလးစားလို႔ တိုက္တြန္းသူ ေတြကို ကုိယ္ကလည္း ျပန္ေလးစားရမယ္ မဟုတ္လား'
ထိုစကားသည္ သာဓုအား အေလးအနက္ စဥ္းစားခိုင္းသလို ရွိေနသည္၏ အဆံုး၌ အာမခံေငြပါသြင္း၍ အဆင္သင့္လုပ္လာၾကေသာ စာရြက္စာတမ္းမ်ား တြင္ သာဓု လက္မွတ္ေရးထုိးလိုက္ကာ အစစ ျပင္ဆင္ရေတာ့၏။
သတင္းစာမ်ားတြင္ သာဓု အေရြးခံမည့္အေၾကာင္း ပါလာၿပီး ေနာက္တစ္ ေန႔တြင္ သခင္လွေကြၽ (ဆိုရွယ္နီအျဖစ္ ခြဲမထြက္ေသး) ႏွင့္ အျခား ဖ ဆ တစ္ ဦးတုိ႔ ေရာက္လာကာ . . .
'ေဟ့ သခင္ေဖသန္း ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲ၊ ခင္ဗ်ား ဒါေတြျပန္လုပ္ခ်င္ရင္ ေျပပါလားဗ်ာ၊ ခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ခ်င္း ထတိုက္သလုိ ျဖစ္ေန ၿပီ၊ သခင္ႏုကလည္း ေတြ႕ခ်င္ေနတယ္၊ ခဏလိုက္ခဲ့ပါလားဗ်ာ'
သာဓု ေခါင္းခါလိုက္၏။ ေနာက္ ရပ္ရြာႏွင့္ စာေပလူထု၏ ဆႏၵကို မလြန္ ဆန္ႏိုင္၍ ဝင္လိုက္ရေၾကာင္း၊ ဖဆကို တုိက္သည္မဟုတ္ဘဲ အမွန္တရား ဆန္႔ က်င္သူမ်ားကိုသာ ရင္ဆိုင္ရန္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္သျဖင့္ တစ္ႀကိမ္က အလြန္ခ်စ္ခင္ေသာ ရဲေဘာ္သခင္လွေကြၽလည္း စိတ္မေကာင္းႀကီးစြာျဖင့္ ျပန္ သြား၏။
တစ္ပတ္ခန္႔အၾကာတြင္ အခြန္အေရးပါသည့္ ဒုတိယတန္းစား ဖ ဆ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး (အမည္မေဖာ္သင့္ ထင္၏။) ေရာက္လာျပန္ကာ သာဓုအား ယခုအေရြးခံမည့္ ေနရာမွ ႏုတ္ထြက္ၿပီး အျခားရပ္ကြက္တစ္ခုမွ ဝင္အေရြးခံ ဖ ဆ ကိုယ္စားလွယ္က ဖယ္ေပးမည္၊ သာဓုကလည္း ဖ ဆ အေနျဖင့္ အေရြးခံရန္ စသည္ျဖင့္ ဆြယ္၏။ သာဓုကလည္း ေခါင္းခါၿမဲခါသည္။
'ခင္ဗ်ား ပံုႏွိပ္စက္က အေတာ္အိုေနၿပီပဲ၊ အသစ္ေလွ်ာက္ပါလား၊ စကၠဴတို႔ ပံုႏွိပ္မွင္တို႔ပါ အင္ပို႔လိုက္စင္ ေလွ်ာက္ေလဗ်ာ၊ အနည္းဆံုး ေလးငါးေသာင္းဖိုး ေလာက္ေပါ့'
သူ႔စကားကုိ သာဓု နားလည္သည္၊ သာဓုက ယဥ္ေက်းစြာျဖင့္ ထိုမွ်ေငြ သာဓုတြင္ မရွိေၾကာင္း၊ မေလွ်ာက္လိုေၾကာင္း ေလာက္သာ ျငင္းဆန္လိုက္သည္ ကို . . .
'သခင္ေဖသန္းကဗ်ာ၊ လိုင္စင္ရဖို႔သာ အဓိကပါဗ်'
သူဆိုလိုသည္မွာ လိုင္စင္ေလွ်ာက္၊ ရလွ်င္ ေရာင္းစားဟူသည့္ ထိုေခတ္က အင္ပို႔လိုင္စင္ ေသာင္းက်န္းစနစ္ကို ေျပာရင္း ဆြယ္ေနသည္။ ဤလို သိကၡာကို ထိပါးလာေသာ္ သာဓု စိတ္ဓာတ္ ဖ်တ္ခနဲ တင္းမာလာတတ္သည့္အတိုင္း
'ကဲ၊ ခင္ဗ်ား ျမန္ျမန္ျပန္ရင္ ေကာင္းမယ္၊ ခင္ဗ်ား ႏိုင္ငံေရးသမား လုပ္ေန ၿပီး ေဖာက္ျပန္ေရးပညာေတြ လာသင္ေနတာလား' ဟု ေမာင္းထုတ္လိုက္ရ၏။
သာဓုမွာ မူလ စိတ္ထားအတိုင္း ေအးေအးေနခဲ့လွ်င္ ေကာင္းေလစြ။ ယခုမူ အမ်ား၏ ဆႏၵအေလ်ာက္ အေရြးခံရန္ လက္မွတ္ထိုးမိသျဖင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ျပႆနာႏွင့္ တိုးေနရသည္။ အၿပိဳင္အေရြးခံရရန္ နာမည္စာရင္း သြင္းထားသူ မ်ားမွာ ဦးသိမ္းေမာင္၊ သာဓုႏွင့္ အျခားတစ္ဦး။
ထိုတစ္ဦးကလည္း လာျပန္ေခ်ေသးသည္။ သူသည္ အေရြးခံ တိုက္နယ္ ရပ္ကြက္တစ္ခုမွ သူႀကီးျဖစ္လ်က္ သူ႔မဲမ်ားကို သာဓုကို ေပးေစမည္။ သူကမူ ဟန္ေဆာင္ေလာက္သာ ေနမည္။ သူ႔ကို ေငြ ၁၅ဝဝ က်ပ္ ေပးပါဟု ေစ်းေခၚ သည္။ ေခါင္းခါလိုက္ေသာအခါ တစ္ရက္တျခား ေစ်းက်သြားသည္။ ၁ဝဝဝ က်ပ္၊ ၇၅ဝ က်ပ္၊ ေနာက္ဆံုး ၅ဝဝ က်ပ္ မေလွ်ာ့ႏိုင္ဟု ဆိုသည္။ သာဓုကမူ .
'ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး လာကိုမလာနဲ႔ေတာ့' ဟု ေအာ္ပစ္လုိက္ရသည္။
ျပႆနာကား ဤတြင္မရပ္ေသး။ တစ္ေန႔ေသာ ညေန ၆ နာရီခြဲေလာက္ ပုဇြန္ေတာင္ ျမဴလူႀကီးေဟာင္း ေဒၚတင္ေရာက္လာၿပီး 'ေရြးေကာက္ပြဲကိစၥ အေရး ႀကီးေသာစကား ေျပာလို၍' ဟု လာေခၚသျဖင့္ (ေမာင္ဝဏၰတို႔ အေမႏွင့္လည္း ေဆြမ်ဳိးနီးစပ္ ေတာ္သူျဖစ္၏။) လက္ညႇိဳးညႊန္ရာ ကားေမာင္းခဲ့၍ ေရႊတိဂံုဘုရား အနီးသို႔ေရာက္မွ သာဓုက ေမးမိသည္။
'ဘယ္သြားမွာလဲ မမတင္'
'ေအး၊ ေမာင္ေဖသန္းကို အစ္ကိုႀကီးက ေတြ႕ခ်င္လို႔တဲ့'
'ဘယ္အစ္ကိုႀကီးပါလိမ့္'
'ေဒါက္တာ ဗေမာ္'
သာဓုလည္း ကားကို ဦးဘရီဇရပ္ေရွ႕တြင္ ထိုးရပ္လုိက္၏။ (ထိုစဥ္က လက္ဝဲေမာင္းစနစ္။)
'ႏို႔မမတင္ေျပာေတာ့ ျမဴေရြးပြဲကိစၥ တိုင္ပင္စရာ အေရးႀကီးလို႔ဆို'
'ေအးေလ၊ မင္း ေသခ်ာေပါက္ မႏိုင္ခ်င္ဘူးလား၊ ခုေရြးေကာက္ပြဲမွာ'
စကားအသြားအလာကို သာဓု ရိပ္မိၿပီ။ သို႔ေသာ္ တိတိက်က် သိလိုသည္ ႏွင့္ သာဓုက ေခါင္းညိတ္လိုက္၏။
'ဒီလိုေလ ေမာင္ေဖသန္းရဲ႕ မင္းေရးၿပီး ႐ိုက္ေဝတဲ့ ေၾကညာခ်က္ကို အစ္ကိုႀကီး ဖတ္ရေတာ့ 'ဒီသာဓုဆိုတာ ဘယ္သူလဲ' တဲ့။ ဦးေဖသန္းေခၚ စာေရး ဆရာ သာဓုဆိုၿပီး လက္မွတ္ထုိးထားေတာ့ သူမရွင္းဘူးထင္ပါရဲ႕၊ ဒါနဲ႔ မမတင္ က ကြၽန္မေမာင္ေတာ္တယ္လို႔ ေျပာေတာ့ အဲ အဲ အစ္ကိုႀကီးတပည့္ ေမာင္ၿမိဳင္ ကိုလည္း သူက စံုစမ္းခိုင္းထားတာကိုး'
မမတင္စကားမ်ား တစ္ဆက္တည္း ဇတ္စံုခင္းေန၍ ႐ႈပ္သြားေသာေၾကာင့္ သာဓုက ထပ္ေမးေသး၏။
'ဒီလုိ ဒီလို၊ ေမာင္ေဖသန္းရဲ႕ ေၾကညာခ်က္ဖတ္ၿပီး အစ္ကိုႀကီး ေဒါက္တာ ဘေမာ္က အေတာ္သေဘာက်ေနတာနဲ႔ ေမာင္ၿမိဳင္ (ယခု ေက်ာက္ကုန္းတြင္ေန သူ) ကို စံုစမ္းခိုင္းေတာ့ မမတင္ေရွ႕တင္ပဲ သူကေျပာတယ္၊ 'ကုန္ေစ်းတန္း သခင္ေဖသန္းဆိုတာ သူပဲဆိုေတာ့' အစ္ကိုႀကီးေလ သိပ္ဝမ္းသာသြားတယ္၊ဒါနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ မမတင္ကို အေခၚခိုင္းတာနဲ႔ ခု ထြက္လာတာပဲ'
စကားအသြားအလာကို ျခားျခားနားနား ရွင္းသြားၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ထပ္သိလုိေသးသည္ႏွင့္ . . .
'ေခၚခုိင္းၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို မဟာဗမာ ျမဴလူႀကီးေလာင္းအေနနဲ႔ အေရြးခံ ခိုင္းမယ္ ဆိုပါေတာ့' (မဟာဗမာအဖြဲ႕သည္ ေဒါက္တာဘေမာ္၏ ပါတီ)
'ေနဦး၊ မမတင္ ရွင္းျပဦးမယ္၊ ခု ေမာင္ေဖသန္း ၿပိဳင္ရမွာက သံုးေယာက္ ေနာ္၊ ဟို က်ားကူးကြက္သစ္ သူႀကီးဆိုတာက မဟာဗမာအေနနဲ႔ ကုန္က်စရိတ္ ပါ အစ္ကိုႀကီးက ေပးၿပီး အေရြးခံခိုင္းထားတာကြယ့္၊ ရွင္းပလား၊ အဲ တကယ္ လို႔ ေမာင္ေဖသန္းက ေဒါက္တာဗေမာ္နဲ႔ ေတြ႕ၿပီးလုိ႔ မဟာဗမာအေနနဲ႔ အေရြးခံ ဖုိ႔ သေဘာတူရင္ က်ားကူးကြက္သစ္သူႀကီးကို ႏုတ္ထြက္လႊာ တင္ခိုင္းလုိက္ မယ္တဲ့၊ ဒါမွမဟုတ္လည္း သူနဲ႔ ပတ္သတ္သမွ် မဲဆႏၵေတြ ေမာင္ေဖသန္းရ ေအာင္ က်ိတ္ၿပီး ထည့္ခိုင္းဖို႔ အစီအစဥ္ရွိတယ္'
မျဖစ္ႏုိင္၊ လံုးဝမျဖစ္ႏုိင္၊ မူလကတည္းက ပါဝင္အေရြးခံလိုစိတ္ မရွိခဲ့ဘဲ ရပ္ကြက္ကေရာ သာဓု၏ စာ႐ႈပရိသတ္ကပါ တိုက္တြန္း၍ လက္ခံၿပီး 'တစ္သီး ပုဂၢလ' အမည္ျဖင့္ စီစဥ္ခဲ့သည္။ ယခုမွ မဟာဗမာ၏ ကုိယ္စားလွယ္အျဖစ္ ေျပာင္းရမည္ဆိုေသာ္ ႏိုင္ငံေရးအရ ထုိထက္ ရွက္စရာေကာင္းေသာ လုပ္ေဆာင္ ခ်က္သည္ ရွိႏိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္။
'ဘာစဥ္းစားေနတာလဲကြယ့္၊ ေၾသာ္၊ တစ္ခုလည္း မွာလုိက္ေသးတယ္၊ သခင္ေဖသန္းကို ေျပာျပပါတဲ့၊ တစ္သီးပုဂၢလအေနနဲ႔ပဲ အေရြးခံၿပီး ေနာက္မွ ၾကည့္လုပ္တာေပါ့တဲ့၊ လိုအပ္တဲ့ အကူအညီ အကုန္ရမယ္၊ ခုေကာ မင္း ပိုက္ဆံ ဘယ္ေလာက္ကုန္ေနပလဲ၊ အဲဒါထက္မက ရေအာင္ မမတင္ ေျပာေပးမယ္ေလ'
ထိုစကားသည္ ေစာေစာက ေရးခဲ့သည့္ 'အင္ပို႔ လိုင္စင္ရမယ္' ဟူေသာျမႇဴလံုးကဲ့သို႔ ျဖစ္ေန႐ံုသာမက လူေကာင္းတစ္ေယာက္ကို သစၥေဖာက္သင္ေပး သည့္သေဘာမ်ဳိး အမ်ားဆံုး ပါေနေသာေၾကာင့္ . . .
'ေတာ္ပါေတာ့ မမတင္၊ ဒီကိစၥကေတာ့ လံုးလံုးမျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ ဆရာႀကီးကို လည္း ေျပာျပလိုက္ပါ၊ တစ္ေန႔ေသာအခါမွာ ျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္ရမယ့္ ကိစၥေပၚရင္ အခ်ိန္အခါမေရြး ေခၚပါလို႔ေနာ္၊ ခုဟာကေတာ့ အေတာ္မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ပဲ မမတင္၊ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေစတနာ ေမတၲာနဲ႔ အေရြးခံခိုင္းတဲ့ လူထုကို ကြၽန္ေတာ္ မလိမ္ခ်င္ မညာခ်င္ မညစ္ပတ္ခ်င္ဘူးဗ်ာ'
မမတင္ ငိုင္သြားသည္၊ အေတာ္ၾကာေအာင္ စကားမေျပာႏိုင္ဘဲ ရွိေနစဥ္ သာဓုလည္း ကားကို ျပန္ေကြ႕ကာ ပုဇြန္ေတာင္ဘက္ ေမာင္းထြက္ခဲ့၏။ သူ႔အိမ္ ေရွ႕ေရာက္၍ ကားေပၚမွအဆင္းတြင္ . . .
'ေအးေလကြယ္၊ ဒီတစ္ညေတာ့ စဥ္းစားလိုက္ပါဦး၊ မနက္ျဖန္ ၁ဝ နာရီေလာက္ မမတင္ လာခဲ့ဦးမယ္'
'မျဖစ္ပါဘူး မမတင္၊ ႏိုင္ငံေရးမွာ တစ္သက္လံုး အၿငိအစြန္းမရွိခဲ့တာ ခုမွ ယုတ္မာရမယ္ဆိုရင္'
သို႔လွ်င္ဆက္၍ ဖ ဆ ပ လ မွ တစ္ေနရာေပးမည့္ ကိစၥပါ ေျပာျပလိုက္ရ ေသး၏။
ထုိျမဴေရြးပြဲတြင္ သာဓုက ၿမိဳကေတာ္ဝန္ေလာင္း ဦးသိမ္းေမာင္ ဖ ဆ ကို ၈၂ မဲျဖင့္ ကပ္႐ံႈးသြားသည္။ မၾကာမီ ဦးသိမ္းေမာင္လည္း ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ ျဖစ္ သြားသည္။
ထုိ႔ေနာက္ တစ္ႏွစ္သာသာ ၾကာေသာအခါ 'တပ္ထဲက ျမတ္ကိုကို' ဝတၳဳ ျဖင့္ သာဓုအား စာေပဗိမာန္ဆု ခ်ီးျမႇင့္သည့္အခမ္းအနားတြင္ ဦးသိမ္းေမာင္အား ေတြ႕ရသည္။
'ဒီမွာကိုသာဓု စာပဲေရးပါ၊ စာမ်ားမ်ားေရးပါ၊ ဒီျမဴေရြးပြဲတို႔ အမတ္ေရြးပြဲ တို႔၊ အိုဗ်ာ ဘာမွ ဝင္မလုပ္ပါနဲ႔'
သို႔ တံုးတိတိႀကီး ေျပာလိုက္ေသာေၾကာင့္ သာဓုပင္ ေယာင္ခ်ာခ်ာ ျဖစ္ သြားကာ အေၾကာင္းရင္းကို ရွင္းပါရန္ ေမတၲာရပ္လိုက္မွ . . .
'ခင္ဗ်ာ့စာေတြကို ကြၽန္ေတာ္လည္း ဖတ္တယ္၊ တစ္အိမ္လံုးလည္း ဖတ္ တယ္၊ သိပ္ႀကိဳက္တယ္၊ ရွင္းရွင္း ဝန္ခံမယ္ဗ်ာ၊ ကိုသာဓုကို ကြၽန္ေတာ္ ၾကည္ ညိဳတယ္၊ ကဲ ကဲ ဘယ္အထိ ေလးစားတယ္ဆိုတာ ထင္ရွားေအာင္ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ ျမဴေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက အမွန္အတိုင္းဆို ကြၽန္ေတာ္ ႐ံႈးတယ္၊ ခင္ဗ်ား က အျပတ္အသတ္ ႏိုင္တယ္'
'ေဟာဗ်ာ'
'အဲဒါပဲ၊ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ေဆာင္ရြက္ေပးတဲ့ ဖ ဆ ဆိုရွယ္ေတြက မဲလိမ္ မဲခိုး လုပ္လို႔ေပါ့၊ ႏို႔မို႔ရင္'
ဦးသိမ္းေမာင္လည္း ခပ္လွမ္းလွမ္းသို႔ သာဓုအား လက္ညႇိဳးညႊန္ျပရင္း . .
'သူ႔ကို သိသလား'
'သိတာေပါ့၊ ဟိုတုန္းက ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြပဲ'
'သိပ္လည္တဲ့လူ ကိုသာဓု၊ သူ႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ႏိုင္တာ၊ ခင္ဗ်ားကေတာ့ အဲဒီေန႔က မဲ႐ံုနားမွာပဲ ရပ္ေနတာေနာ္၊ သူကေတာ့ ရဲေဘာ္ဝါေတြ အဲဒီတုန္းက စစ္ေျပးဒုကၡသည္စခန္းေလ၊ ၾကားမိဖူးမွာေပါ့၊ မလက္တိုရြာ ဒုကၡသည္ေတြကိုပါ ကားႀကီးကားငယ္နဲ႔ တင္လာၿပီး မဲမထည့္ရေသးတဲ့ နာမည္ေတြနဲ႔ အကုန္က်ဳံး ထည့္သြားတာပဲ'
သာဓု ပါးစပ္အေဟာင္းသာ ေငးေနမိ၏။ ဖ ဆ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္တစ္ေယာက္ အေနႏွင့္ ဤစကားမ်ဳိး ေျပာထြက္လိမ့္မည္ မထင္မိ။
'အဲဒါေတြ ဦးသိရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရွက္မွာပဲေနာ္'
'အိုဗ်ာ၊ မ်က္ႏွာေတာင္ ဓားနဲ႔ လွီးပစ္ခ်င္တယ္'
'ႏို႔ ဘာျပဳလို႔ အေရြးခံေသးလဲ ဒါျဖင့္'
'အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း သူတို႔နဲ႔ မကင္းႏိုင္ေသးဘူးေလ၊ ထမင္း အုိးကလဲ အကြဲမခံႏိုင္ေသးေတာ့၊ အင္း သားေတြ သမီးေတြ၊ ခုေတာ့ ေတာ္ပါၿပီ ဗ်ာ၊ ဒါေနာက္ဆံုးပဲ၊ ေရွ႕ေလွ်ာက္ ဘာမွ ဒီလိုမသန္႔ရွင္းတာေတြ မလုပ္ေတာ့ ဘူး၊ ကြၽန္ေတာ္ ဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီ'
သာဓု ဘာျပန္ေျပာရမည္ကို မသိ၊ အကယ္တိ သူသာ ဆက္၍ ဖ ဆ တို႔ ႏွင့္ လက္တြဲသြားမည္ဆိုက သူ႔ပညာအရည္အေသြးႏွင့္ဆိုက ဝန္ႀကီးအထိ ေမွ်ာ္ လင့္ခ်က္ရွိသည္သာ ျဖစ္၏။
'အမွန္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူမ်ားေတြ တိုက္တြန္းၿပီး အတင္း လက္မွတ္ထိုးခိုင္းလို႔ အားနာတာနဲ႔'
'မလုပ္နဲ႔ေတာ့ ကိုသာဓု၊ ခင္ဗ်ားကို ေစတနာ ဆႏၵမဲအားကိုးနဲ႔သာ လုပ္ရင္ သူတုိ႔ေခတ္မွာ တစ္သက္လံုး မႏိုင္ဘူး၊ အဲ ခုနက စကားေတာင္ က်န္ေနေသး တယ္၊ မလက္တို ဒုကၡသည္တုိ႔၊ ရဲေဘာ္ဝါတို႔ရဲ႕ မဲနဲ႔တင္ စိတ္မခ်ရလို႔ ခင္ဗ်ား မဲပံုးကို ဖင္ကေန ဝက္အူလွည့္နဲ႔ ဖြင့္ခိုးၿပီး ကြၽန္ေတာ့္မဲပံုထဲ ထည့္ၾကရေသး သတဲ့၊ အဲဒါကိုမ်ားဗ်ာ ဧရာမ စြန္စားခန္းေတြ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ သူရဲေကာင္းေတြ က်ေနတာပဲ၊ ကြၽန္ေတာ့္ ဆီလာၿပီး အားပါးတရ ေျပာၾကေသးတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ ျဖင့္ ရွက္လြန္းလို႔'
ဦးသိမ္းေမာင္ ေျပာျပမွပင္ မဲပံုးကို သံႏွင့္မလုပ္ဘဲ သစ္သားေသတၲာ သံုး သည္မွာ 'ဝက္အူလွည့္' အားကိုးဟု သာဓု နားလည္လိုက္ရေတာ့၏။ အစ္ကိုႀကီး ဦးသိမ္းေမာင္အားလည္း ေနာင္တြင္ စာေပကိုသာ နာနာဖိေရးေတာ့မည္ျဖစ္ ေၾကာင္း ဝန္ခံလိုက္ရ၏။
ဆုေပးပြဲၿပီး၍ အိမ္ျပန္ေရာက္ေသာအခါ သားလတ္ ဗလႀကီး (သုေမာင္)ကို ေခ်ာ့သိပ္ေနေသာ သူ႔ႀကီးေတာ္ ေဒၚသိန္းသိန္းက . . .
'ဟဲ့၊ သာဓု၊ မင္းေနေကာင္းရဲ႕လား'
'ေကာင္းပါတယ္ သိန္းသိန္းရဲ႕၊ ဘာျပဳလို႔လဲ'
'ဟယ္၊ မင့္ၾကည့္ရတာ စာေပဗိမာန္ဆု ရလာတာနဲ႔မတူ၊ ရႊင္ရႊင္ပ်ပ်လည္း မရွိ၊ ဘာေတြ ဘယ္သူနဲ႔ ဘုက်လာျပန္သလဲ'
မွန္၏။ သာဓုမွာ စာေပဆုထက္ အေလးအနက္ထား၍ စဥ္းစားလာသည့္ အေၾကာင္းရင္းကား . . .
၁။ ေဒါက္တာဗေမာ္ ေငြကုန္ခံ၍ မဟာဗမာ ျမဴလူႀကီးေလာင္း အျဖစ္ အေရြးခံခိုင္းသူ က်ားကူးသူႀကီးက သူလိုခ်င္ေသာ ေငြရလွ်င္ သူ႔မဲမ်ားကို သာဓု ကို က်ိတ္၍ခြဲေပးမည္။ ျမဴလူႀကီးအျဖစ္ထက္ ေငြကိုလိုခ်င္ေနသည္။
၂။ ဦးသိမ္းေမာင္ကား ဖ ဆ၏ ျမဴလူႀကီးေလာင္း ျဖစ္သည္။ အေရြးလည္း ခံရသည္။ ထိပ္ဆံုး ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္လည္း ျဖစ္ေနသည္။ သို႔တုိင္ေအာင္ လိမ္ ညာ ညစ္ပတ္၍ ရေသာမဲႏွင့္ တက္ခဲ့ရေသာေၾကာင့္ သူရွက္ေနသည္။ ဖ ဆ ကလိမ္ က်မႈမ်ား ဖြင့္ထုတ္ျပသည္။ ေနာင္ေသာအခါ ဤလိုအ႐ႈပ္မ်ားတြင္ သူပါဝင္ေတာ့မည္မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။
ဤႏွစ္လီကို ေတြးရင္း ျပန္လာေသာေၾကာင့္ ထုိအေရး၏ ေရာင္ျပန္ဟပ္မႈ ျဖင့္ သာဓုမ်က္ႏွာ၌ မည္သို႔ျဖစ္ေနသည္ကိုကား သာဓုလည္း မသိ။
သာဓု
(သာဓု လူ၀ါး၀တယ္ စာအုပ္မွ)
အလ်ဥ္းသင့္၍ အနည္းငယ္ ရွင္းျပရန္ လိုအပ္လာသည္မွာ အထက္၌ 'ပါတီႏုိင္ငံေရး' ဟု ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း အလြန္က်ဥ္းေျမာင္းေသာ၊ အာဏာရေရး သာ အဓိကျဖစ္ေနေသာ၊ ပါတီမိႈလိုပြေနေသာ ႏိုင္ငံေရးကို သာဓု ေက်ာခိုင္းခဲ့ ျခင္း ျဖစ္၏။
ဤတြင္ ထပ္၍ရွင္းရန္ လိုလာျပန္သည္မွာ ယခုစာအုပ္တစ္ေနရာတြင္ ေဖာ္ ျပထားသည့္အတိုင္း ႏုိင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ ဆက္ဆံေရး၊ ရဲေဘာ္စိတ္ဓာတ္ခိုင္မာ ေရး စသည့္ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ သို႔မဟုတ္ အားလံုးေၾကာင့္ သာဓုသည္ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္စိုး၊ သခင္ျမ၊ သခင္ေလးေမာင္ စသူ တို႔ႏွင့္ စိတ္သေဘာထားခ်င္း မဟပ္မိၾကေစကာမူ သူတို႔တစ္ေတြ ဘာေကာင္မွ် မဟုတ္ၾကေသာအခါ (ဝါ) သူလုိငါလို သာမန္အရပ္သားမ်ားဘဝသို႔ ျပန္ေရာက္ လာေသာအခါတြင္ကား ေခၚေျပာႏႈတ္ဆက္မႈ ရွိလာၾကျပန္သည္။
တစ္ခါက သာဓု 'ဘု' မႈတ္ခဲ့သျဖင့္ အလြန္ေဒါသျဖစ္သြားေသာ ဂ်ပန္ ေခတ္ဝန္ႀကီး သခင္သန္းထြန္းသည္ အဂၤလိပ္မ်ား ျပန္ဝင္လာသည့္ႏွင့္ သူ ဆိုက္ကားကေလးစီးၿပီး ခရီးႏွင္ေနရရွာသည္။ တစ္ညေန သာဓုက ဗဟန္းေစ်း သို႔ ပူတူတူး ေပါင္ဒါမ်ား သြားပို႔စဥ္ သခင္သန္းထြန္းကို ဆိုက္ကားေပၚ ေတြ႕ လိုက္ရသျဖင့္ သာဓုကပင္ လွမ္းေခၚၿပီး လက္ဖက္ရည္ေသာက္ ဖိတ္ရာ . . .
'အေတာ္ပဲ၊ ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္ေနတာ' ဟု သူက အၿပံဳးႏွင့္ လက္ခံ၏။
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲ ေရာက္ၾကေလၿပီ။ သာဓုအား နိဒါန္းပ်ဳိးစရာမလုိ၊ မႀကိဳက္ေၾကာင္း သူသိထားသည့္အတိုင္း . . .
'ခု ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဖြဲ႕စည္းၿပီးၿပီ၊ အေတာ္လည္း ခရီးေရာက္ ေနၿပီ၊ သခင္ေဖသန္း၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ တြဲလုပ္ပါလား'
ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္ရန္ သာဓုကို သူက ကမ္းလွမ္းသည္။ သာမန္အခြင့္ အေရး မဟုတ္သည္ကို သာဓုနားလည္၏။ သခင္သန္းထြန္းတို႔ အုပ္စုသည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသို႔ ေပၚပင္သခင္ ေပၚပင္ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားကို လက္မခံ။
သို႔တုိင္ေအာင္ သာဓုမွာ ပါတီႏိုင္ငံေရးကို လုပ္လိုစိတ္ မရွိေတာ့ေသာ ေၾကာင့္ သူ၏ဖိတ္ေခၚခ်က္ကို သာဓု ဂုဏ္ယူမိေၾကာင္းႏွင့္ အေျခအေနက မေပး ေသး၍ မပါဝင္လိုေသးေၾကာင္း ျငင္းဆန္လိုက္ရာ . . .
'စဥ္းစားပါဦး သခင္ေဖသန္းရာ၊ ခင္ဗ်ားလိုလူတစ္ေယာက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရမယ္ဆိုရင္'
သို႔လွ်င္ စကားအဆံုးမသတ္ေသးဘဲ ေတြေနၿပီးမွ သာဓုကို ဆက္၍ အမႊန္း တင္ေနေတာ့၏။
'သိပ္လဲထင္မထားပါနဲ႔ဗ်ာ၊ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူလိုငါလုိ'
'မဟုတ္ဘူး သခင္ေဖသန္း၊ ခင္ဗ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ နား လည္ထားတယ္၊ စစ္မျဖစ္မီ အဂၤလိပ္ေခတ္တုန္းက (ဒုတိယ ကမၻာစစ္မတုိင္မိ) ခင္ဗ်ားတို႔ ရန္ကုန္အလယ္ပိုင္း တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုးက ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခု ခ်လိုက္ရင္ တစ္ျပည္လံုး ဂယက္႐ိုက္႐ံုမကဘူး၊ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုး ဌာနခ်ဳပ္ ကိုပါ အဖ်ားခတ္ခတ္သြားတယ္၊ ဒါေတြဟာ ခင္ဗ်ားလက္ခ်က္ခ်ည္ပဲ သိတာ ေပါ့'
(သခင္သန္းထြန္း ဆိုလိုသည့္ အေၾကာင္းအရာ အစံုကို တေနရာတြင္ ႐ႈပါ)
'ထားပါေတာ့ေလ၊ ခု ကြၽန္ေတာ္မွ ပါတီႏိုင္ငံေရးကို စိတ္မဝင္စားေတာ့ဘဲ'
'ဟုတ္ၿပီေလ၊ စိတ္မဝင္စားတာ ဝင္စားတာက ခင္ဗ်ားဆႏၵ၊ စိတ္ပါလာ ေအာင္ဆြဲေဆာင္ရမွာက ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္ မဟုတ္လား၊ ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဇြတ္ ေျပာရမွာပဲ၊ ဒီမွာ သခင္ေဖသန္း၊ ခင္ဗ်ားလည္း မွတ္မိမွာေပါ့၊ တရားပြဲ ေဟာ ေျပာပြဲ တစ္ခုခုမွာ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဆံုမိၾကတိုင္း ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ သခင္ သိန္းေမာင္ႀကီးတို႔၊ သခင္ေအာင္ဆန္းတို႔က ဘိုးစိန္ႀကီးလို ေနာက္ဆံုးမွ ထြက္ မယ္ဆိုၿပီး ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို ေရွ႕တန္းတင္ေပးလုိက္ေရာ၊ ခင္ဗ်ားက ထိပ္ဆံုးကေန ေဒါက္ေဒါက္ဒက္ဒက္နဲ႔ ေျပာခ်သြားေရာ၊ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အလွည့္ေရာက္ေတာ့ ေျပာစရာအခ်က္အလက္ မက်န္သေလာက္ ျဖစ္သြားခဲ့ဖူးတာေတြေလ'
သာဓုက ေခါင္းညိတ္႐ံု ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။
'အင္း၊ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔မွာ 'အဲအဲ သခင္ေဖသန္း ေျပာသြားသလိုပါပဲ' နဲ႔ ၿပီး သြားရတယ္၊ အဲသလုိ ခင္ဗ်ား ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ေျပာတတ္တာရယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဝန္ႀကီးဘဝမွာေတာင္ ခင္ဗ်ား မွန္တယ္ထင္ရာကို ရဲရဲႀကီး ေျပာခ် လိုက္တာရယ္၊ ဒီစိတ္ဓာတ္မ်ဳိး၊ အရည္အခ်င္းမ်ဳိးရွိတဲ့လူေတြ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အမ်ားႀကီးလိုတယ္'
သာဓုကမူ တြင္တြင္သာ ေခါင္းခါခဲ့၏။ (အကယ္၍ ထိုစဥ္ကသာ သူ႔ပါတီ ဝင္၊ သူႏွင့္အတူ ေတာခိုခဲ့မိေခ်က ထို မဟုတ္မခံစိတ္ဓာတ္ေၾကာင့္ပင္ ျဖဳတ္ ထုတ္ သတ္ထဲ ပါသြားမည္မွာ သာဓု အ႐ိုးေဆြးေလာက္ေပၿပီ။)
သူက ဆက္လက္၍ ဇြတ္ေျပာေသးသည္။ သာဓုကလည္း ဇြတ္ပင္ ျငင္း ဆန္ရာမွ ေနာက္ဆံုး 'စဥ္းစားပါ့မယ္ဗ်ာ' ဟု ေျပာလိုက္မွပင္ မေက်မနပ္ ေလသံ ျဖင့္ . . .
'ေအးေလဗ်ာ၊ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒကို မႀကိဳက္လုိ႔ဆိုလည္း တစ္ ခုခုေတာ့ လုပ္ဗ်ာ၊ ခု သခင္ျမတို႔လည္း ဆိုရွယ္လစ္ပါတီေထာင္ၾကလိမ့္မယ္၊ ဝင္လုပ္ခ်င္ လုပ္ပါ၊ ဒီအတိုင္းေတာ့ ေဘးဖယ္မေနေစ့ခ်င္ဘူး၊ သခင္ေဖသန္းလို လူတစ္ေယာက္ ႏိုင္ငံေရးက ၾကဥ္သြားတာ တုိင္းျပည္နာတယ္၊ ဖဆပလထဲျဖစ္ ျဖစ္ ဝင္လုပ္ေပါ့ဗ်ာ၊ ေနာက္္ဆံုး တိုင္းျပည္အတြက္ တစ္ခုခုေတာ့'
'ဒီစကားကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ လက္မခံႏိုင္ဘူး သခင္သန္းထြန္း၊ ကြၽန္ေတာ္ ႏိုင္ငံေရးက ေရွာင္ၾကဥ္သြားလို႔ တိုင္းျပည္နာတယ္ဆိုတာ လြတ္လပ္ေရးဗိမာန္ ႀကီး တည္ေထာင္ရာမွာ အုတ္တစ္ခ်ပ္ လပ္သေလာက္ ရွိမွာပါ၊ ဘယ္သူဝင္ျဖည့္ ျဖည့္ရပါတယ္၊ တကယ္လုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ပါ ဝင္ေဆာက္လို႔ တစ္ခုခုမွားသြားရင္ ဒီ ဗိမာန္ႀကီး တစ္စိတ္တစ္ေဒသေသာ္ လည္းေကာင္း၊ တစ္ျခမ္းေသာ္လည္းေကာင္း ပ်က္စီးသြားႏိုင္စရာေကာ မရွိဘူးလား၊ ခင္ဗ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ကို အေရးႀကီးတဲ့ အဆင့္မွာထားၿပီး ေျပာေနေတာ့ မွားစရာရွိလည္း အေရးႀကီးႀကီး မွားမယ္မဟုတ္ လား'
ဤတြင္ သူအဓိပၸာယ္ပါပါ ၿပံဳးလိုက္ၿပီးမွ . . .
'ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားကို လိုခ်င္တယ္ ေျပာတာေပါ့၊ ေအးေလ ဘာျဖစ္ျဖစ္ စဥ္းစားဦးေပါ့ဗ်ာ၊ ေတြ႕လည္း ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ ဟုတ္လား၊ ခင္ဗ်ားကို ျဖစ္ ေစခ်င္တာက တိုင္းျပည္အတြက္ တစ္ခုခုေတာ့'
သို႔စကားကို အဆံုးမသတ္ဘဲ ထသည္ႏွင့္ သာဓုက သူ၏ ကိုယ္ေရး ကိုယ္ တာ အသံုးစရိတ္ကို စံုစမ္းၿပီး ေငြ ၂ဝဝ က်ပ္ ေပးလုိက္၏။
ထုိစဥ္က သာဓု ေပါင္ဒါလုပ္ေရာင္းေနသည္။ ထိုေန႔ညက တစ္ညလံုး အိပ္ မေပ်ာ္၊ 'တိုင္းျပည္အတြက္ တစ္ခုခုေတာ့' ဟူေသာ သခင္သန္းထြန္း၏ စကား သည္ နားထဲမွမထြက္ဘဲ ဘာလုပ္ရမည္ကို ေတြးမရတုိင္း အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ ျဖစ္ေန ခဲ့ရ၏။
'ခင္ဗ်ားလိုလူတစ္ေယာက္ ႏိုင္ငံေရးက ၾကဥ္ေနတာ တိုင္းျပည္နာတယ္'
သူ႔စကားသည္ စင္စစ္ သာဓုႏွင့္ အလွမ္းေဝးလြန္းသည္ ထင္၏။ သူ႔ပါတီ ဝင္ရန္ ပင့္လိုက္ျခင္းေလာဟုလည္း ေတြး၏။ မည္သို႔ျဖစ္ေစ တိုင္းျပည္အတြက္ တစ္ခုခု လုပ္သင့္သည္ကိုကား သခင္သန္းထြန္း ေဖာ္လိုက္မွ သာဓု ေတြးရန္ ေပၚလာသည္မွာ အမွန္။
တိုင္းျပည္အတြက္ 'ဘာတစ္ခုခု' လုပ္ရမည္နည္း။ ေနာက္ဆံုး အေတြး ေပါက္သည္ကား 'ဘက္မလုိက္ သတင္းစာ' တစ္ေစာင္ ထူေထာင္ရန္ ျဖစ္လ်က္ အဘက္ဘက္မွ ကြၽမ္းက်င္မႈ ရယူလိုေသးသည့္အတိုင္း တတ္အားသမွ် ပံုႏွိပ္ စက္ကေလးတစ္လံုးျဖင့္ ပဏာမပ်ဳိးခဲ့ရာမွ တိုင္းေရးျပည္ရာ သတင္းစာအယ္ဒီ တာ မျဖစ္ဘဲ အခ်စ္အိမ္ေထာင္ေရး စာေရးဆရာ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ခဲ့ရ၏။
ဤသည္လည္း အမ်ားျပည္သူတို႔၏ အခ်စ္၊ အိမ္ေထာင္ေရး၊ ျပဳျပင္ေရး၊ ကုိယ္က်င့္တရားေရးရာမ်ား ေရးသားႏိုင္ခဲ့သည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ 'တုိင္းျပည္ အတြက္ တစ္ခုခု' အေနျဖင့္ အက်ဳံးဝင္သြားေပၿပီ။ သခင္သန္းထြန္း၏ ေစ့ေဆာ္ ခ်က္ပင္ျဖစ္၍ 'ေကာင္းရာသုဂတိ လားေစေသာ္' ဟု သာဓု ဆုေတာင္းရမည္ သာ ျဖစ္၏။ ဆုလည္း အၿမဲေတာင္းပါ၏။
ထိုနည္းအတိုင္းပင္ သခင္ျမ၊ သခင္ေလးေမာင္၊ သခင္ေအာင္ဆန္း တို႔ႏွင့္ လည္း လူလူခ်င္းအေနျဖင့္ သာဓု အခင္အမင္ မပ်က္ခဲ့။ (တစ္ေနရာတြင္ ႐ႈပါ။)
သို႔လွ်င္ သာဓု ပါတီႏိုင္ငံေရးကို မလုပ္လုိေတာ့ဘဲ ပံုႏွိပ္စက္ဖြင့္၊ စာအုပ္ တိုက္ေထာင္ကာ သတင္းစာထုတ္ႏိုင္ေရး အတြက္ လံုးပမ္းေနခိုက္ အထက္ပါ အတိုင္း ျမဴေရြးပြဲဝင္ရန္ လာေျပာသည္၌
'ဟာ ကြၽန္ေတာ္ ဝင္အေရြးမခံခ်င္ဘူး၊ ဒါေတြလည္း မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ခင္ဗ်ား ဘာစိတ္ကူးရၿပီး လာေျပာေနတာလဲ'
'ဒီဖဆပလေတြ ေဆာင့္ၾကြားၾကြားႏိုင္လြန္းလုိ႔၊ ၿပီး သူတို႔လုပ္ပံုေတြလည္း မႀကိဳက္လို႔၊ အဲဒါ မေန႔က တစ္ေန႔လံုး၊ ညကလည္း တစ္ညလံုး ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေဆြးေႏြးၾကတယ္၊ တုိက္ရမွာက မလြယ္လွဘူးဗ်၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ေလာင္း ဦးသိမ္း ေမာင္ကလည္း ဧရာမပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ေနတာနဲ႔ သခင္ေဖသန္းကို တုိက္တြန္းဖို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆံုးျဖတ္ၾကတယ္'
'ဟား၊ ကြၽန္ေတာ္ကေရာ ဧရာမပုဂၢိဳလ္မို႔လား၊ ေတာက္တီးေတာက္တဲ့ဗ်ာ'
'ခင္ဗ်ားက စာေရးဆရာ မဟုတ္လား၊ ပရိသတ္ရွိတယ္ဗ်။ အဲဒီေတာ့ တစ္သီးပုဂၢလအေနနဲ႔ ဝင္ၿပိဳင္ဗ်ာ၊ အားလံုး လိုအပ္တာေတြ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ စီစဥ္ လုိက္မယ္။
အတိုခ်ဳပ္လိုက္ေသာ္ သာဓု အတန္တန္ ျငင္း၏။ မရ။ ဇြတ္အေရြးခံခိုင္း သူမ်ားတြင္ ဆန္းဦးထြန္းရင္၊ ပန္းပုဦးလြင္၊ ႐ႈမဝဦးေက်ာ္၊ ကိုေက်ာ္ျမတို႔လည္း ပါ၏။ က်ားကူး၊ မင္းမႏိုင္၊ ေယာက္လမ္း၊ ထန္းေတာကြက္သစ္သာမက ကန္တို မင္တိုက္နယ္မွ ဖဆဆန္႔က်င္သူ အေတာ္မ်ားမ်ားက လာ၍အားေပးၾကသည္။ တိုက္တြန္းၾကသည္။ ဘႀကီးဘေဖ ကုိယ္တိုင္ကပင္ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ ဖိတ္ ၍ ေထာက္ခံရင္း . . .
'ေမာင့္ကို စာေရးဆရာ သာဓုအေနနဲ႔ ေလးစားလို႔ တုိက္တြန္းၾကတာေနာ္၊ ေမာင္သာဓု အျပတ္အသတ္ႏိုင္မွာ ေသခ်ာတယ္'
ဤအထိ သာဓု စဥ္းစားဆဲပင္ ရွိေသး၏။ အေၾကာင္းေသာ္ကား သာဓု စိတ္ကို သာဓုသိသည္။ စမိလွ်င္ ေနာက္မဆုတ္ခ်င္။ ျမဴလူႀကီးအေရြးခံရေသာ္ ႏိုင္ငံေရးစိတ္ ျပန္ဝင္လာမည္။ ဆက္တုိက္လုပ္မိေခ်ေတာ့မည္။ ပါတီ အဖြဲ႕ အစည္း တစ္ခုခုသို႔ ဝင္ရန္ အေၾကာင္းေပၚလာမည္။ သာဓုသည္ နယ္ခ်ဲ႕ကိုသာ တုိက္လိုသည္။ ဗမာအခ်င္းခ်င္း ရန္မျဖစ္ခ်င္။
သို႔တုိင္ေအာင္ ဘႀကီးဘေဖ၏ ေနာက္ဆံုးစကားတစ္ခုျဖစ္ေသာ . . .
'ေအးေလ ေမာင္သာဓု စဥ္းစားေပါ့၊ ကိုယ့္ကို ေလးစားလို႔ တိုက္တြန္းသူ ေတြကို ကုိယ္ကလည္း ျပန္ေလးစားရမယ္ မဟုတ္လား'
ထိုစကားသည္ သာဓုအား အေလးအနက္ စဥ္းစားခိုင္းသလို ရွိေနသည္၏ အဆံုး၌ အာမခံေငြပါသြင္း၍ အဆင္သင့္လုပ္လာၾကေသာ စာရြက္စာတမ္းမ်ား တြင္ သာဓု လက္မွတ္ေရးထုိးလိုက္ကာ အစစ ျပင္ဆင္ရေတာ့၏။
သတင္းစာမ်ားတြင္ သာဓု အေရြးခံမည့္အေၾကာင္း ပါလာၿပီး ေနာက္တစ္ ေန႔တြင္ သခင္လွေကြၽ (ဆိုရွယ္နီအျဖစ္ ခြဲမထြက္ေသး) ႏွင့္ အျခား ဖ ဆ တစ္ ဦးတုိ႔ ေရာက္လာကာ . . .
'ေဟ့ သခင္ေဖသန္း ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲ၊ ခင္ဗ်ား ဒါေတြျပန္လုပ္ခ်င္ရင္ ေျပပါလားဗ်ာ၊ ခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ခ်င္း ထတိုက္သလုိ ျဖစ္ေန ၿပီ၊ သခင္ႏုကလည္း ေတြ႕ခ်င္ေနတယ္၊ ခဏလိုက္ခဲ့ပါလားဗ်ာ'
သာဓု ေခါင္းခါလိုက္၏။ ေနာက္ ရပ္ရြာႏွင့္ စာေပလူထု၏ ဆႏၵကို မလြန္ ဆန္ႏိုင္၍ ဝင္လိုက္ရေၾကာင္း၊ ဖဆကို တုိက္သည္မဟုတ္ဘဲ အမွန္တရား ဆန္႔ က်င္သူမ်ားကိုသာ ရင္ဆိုင္ရန္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္သျဖင့္ တစ္ႀကိမ္က အလြန္ခ်စ္ခင္ေသာ ရဲေဘာ္သခင္လွေကြၽလည္း စိတ္မေကာင္းႀကီးစြာျဖင့္ ျပန္ သြား၏။
တစ္ပတ္ခန္႔အၾကာတြင္ အခြန္အေရးပါသည့္ ဒုတိယတန္းစား ဖ ဆ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး (အမည္မေဖာ္သင့္ ထင္၏။) ေရာက္လာျပန္ကာ သာဓုအား ယခုအေရြးခံမည့္ ေနရာမွ ႏုတ္ထြက္ၿပီး အျခားရပ္ကြက္တစ္ခုမွ ဝင္အေရြးခံ ဖ ဆ ကိုယ္စားလွယ္က ဖယ္ေပးမည္၊ သာဓုကလည္း ဖ ဆ အေနျဖင့္ အေရြးခံရန္ စသည္ျဖင့္ ဆြယ္၏။ သာဓုကလည္း ေခါင္းခါၿမဲခါသည္။
'ခင္ဗ်ား ပံုႏွိပ္စက္က အေတာ္အိုေနၿပီပဲ၊ အသစ္ေလွ်ာက္ပါလား၊ စကၠဴတို႔ ပံုႏွိပ္မွင္တို႔ပါ အင္ပို႔လိုက္စင္ ေလွ်ာက္ေလဗ်ာ၊ အနည္းဆံုး ေလးငါးေသာင္းဖိုး ေလာက္ေပါ့'
သူ႔စကားကုိ သာဓု နားလည္သည္၊ သာဓုက ယဥ္ေက်းစြာျဖင့္ ထိုမွ်ေငြ သာဓုတြင္ မရွိေၾကာင္း၊ မေလွ်ာက္လိုေၾကာင္း ေလာက္သာ ျငင္းဆန္လိုက္သည္ ကို . . .
'သခင္ေဖသန္းကဗ်ာ၊ လိုင္စင္ရဖို႔သာ အဓိကပါဗ်'
သူဆိုလိုသည္မွာ လိုင္စင္ေလွ်ာက္၊ ရလွ်င္ ေရာင္းစားဟူသည့္ ထိုေခတ္က အင္ပို႔လိုင္စင္ ေသာင္းက်န္းစနစ္ကို ေျပာရင္း ဆြယ္ေနသည္။ ဤလို သိကၡာကို ထိပါးလာေသာ္ သာဓု စိတ္ဓာတ္ ဖ်တ္ခနဲ တင္းမာလာတတ္သည့္အတိုင္း
'ကဲ၊ ခင္ဗ်ား ျမန္ျမန္ျပန္ရင္ ေကာင္းမယ္၊ ခင္ဗ်ား ႏိုင္ငံေရးသမား လုပ္ေန ၿပီး ေဖာက္ျပန္ေရးပညာေတြ လာသင္ေနတာလား' ဟု ေမာင္းထုတ္လိုက္ရ၏။
သာဓုမွာ မူလ စိတ္ထားအတိုင္း ေအးေအးေနခဲ့လွ်င္ ေကာင္းေလစြ။ ယခုမူ အမ်ား၏ ဆႏၵအေလ်ာက္ အေရြးခံရန္ လက္မွတ္ထိုးမိသျဖင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ျပႆနာႏွင့္ တိုးေနရသည္။ အၿပိဳင္အေရြးခံရရန္ နာမည္စာရင္း သြင္းထားသူ မ်ားမွာ ဦးသိမ္းေမာင္၊ သာဓုႏွင့္ အျခားတစ္ဦး။
ထိုတစ္ဦးကလည္း လာျပန္ေခ်ေသးသည္။ သူသည္ အေရြးခံ တိုက္နယ္ ရပ္ကြက္တစ္ခုမွ သူႀကီးျဖစ္လ်က္ သူ႔မဲမ်ားကို သာဓုကို ေပးေစမည္။ သူကမူ ဟန္ေဆာင္ေလာက္သာ ေနမည္။ သူ႔ကို ေငြ ၁၅ဝဝ က်ပ္ ေပးပါဟု ေစ်းေခၚ သည္။ ေခါင္းခါလိုက္ေသာအခါ တစ္ရက္တျခား ေစ်းက်သြားသည္။ ၁ဝဝဝ က်ပ္၊ ၇၅ဝ က်ပ္၊ ေနာက္ဆံုး ၅ဝဝ က်ပ္ မေလွ်ာ့ႏိုင္ဟု ဆိုသည္။ သာဓုကမူ .
'ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး လာကိုမလာနဲ႔ေတာ့' ဟု ေအာ္ပစ္လုိက္ရသည္။
ျပႆနာကား ဤတြင္မရပ္ေသး။ တစ္ေန႔ေသာ ညေန ၆ နာရီခြဲေလာက္ ပုဇြန္ေတာင္ ျမဴလူႀကီးေဟာင္း ေဒၚတင္ေရာက္လာၿပီး 'ေရြးေကာက္ပြဲကိစၥ အေရး ႀကီးေသာစကား ေျပာလို၍' ဟု လာေခၚသျဖင့္ (ေမာင္ဝဏၰတို႔ အေမႏွင့္လည္း ေဆြမ်ဳိးနီးစပ္ ေတာ္သူျဖစ္၏။) လက္ညႇိဳးညႊန္ရာ ကားေမာင္းခဲ့၍ ေရႊတိဂံုဘုရား အနီးသို႔ေရာက္မွ သာဓုက ေမးမိသည္။
'ဘယ္သြားမွာလဲ မမတင္'
'ေအး၊ ေမာင္ေဖသန္းကို အစ္ကိုႀကီးက ေတြ႕ခ်င္လို႔တဲ့'
'ဘယ္အစ္ကိုႀကီးပါလိမ့္'
'ေဒါက္တာ ဗေမာ္'
သာဓုလည္း ကားကို ဦးဘရီဇရပ္ေရွ႕တြင္ ထိုးရပ္လုိက္၏။ (ထိုစဥ္က လက္ဝဲေမာင္းစနစ္။)
'ႏို႔မမတင္ေျပာေတာ့ ျမဴေရြးပြဲကိစၥ တိုင္ပင္စရာ အေရးႀကီးလို႔ဆို'
'ေအးေလ၊ မင္း ေသခ်ာေပါက္ မႏိုင္ခ်င္ဘူးလား၊ ခုေရြးေကာက္ပြဲမွာ'
စကားအသြားအလာကို သာဓု ရိပ္မိၿပီ။ သို႔ေသာ္ တိတိက်က် သိလိုသည္ ႏွင့္ သာဓုက ေခါင္းညိတ္လိုက္၏။
'ဒီလိုေလ ေမာင္ေဖသန္းရဲ႕ မင္းေရးၿပီး ႐ိုက္ေဝတဲ့ ေၾကညာခ်က္ကို အစ္ကိုႀကီး ဖတ္ရေတာ့ 'ဒီသာဓုဆိုတာ ဘယ္သူလဲ' တဲ့။ ဦးေဖသန္းေခၚ စာေရး ဆရာ သာဓုဆိုၿပီး လက္မွတ္ထုိးထားေတာ့ သူမရွင္းဘူးထင္ပါရဲ႕၊ ဒါနဲ႔ မမတင္ က ကြၽန္မေမာင္ေတာ္တယ္လို႔ ေျပာေတာ့ အဲ အဲ အစ္ကိုႀကီးတပည့္ ေမာင္ၿမိဳင္ ကိုလည္း သူက စံုစမ္းခိုင္းထားတာကိုး'
မမတင္စကားမ်ား တစ္ဆက္တည္း ဇတ္စံုခင္းေန၍ ႐ႈပ္သြားေသာေၾကာင့္ သာဓုက ထပ္ေမးေသး၏။
'ဒီလုိ ဒီလို၊ ေမာင္ေဖသန္းရဲ႕ ေၾကညာခ်က္ဖတ္ၿပီး အစ္ကိုႀကီး ေဒါက္တာ ဘေမာ္က အေတာ္သေဘာက်ေနတာနဲ႔ ေမာင္ၿမိဳင္ (ယခု ေက်ာက္ကုန္းတြင္ေန သူ) ကို စံုစမ္းခိုင္းေတာ့ မမတင္ေရွ႕တင္ပဲ သူကေျပာတယ္၊ 'ကုန္ေစ်းတန္း သခင္ေဖသန္းဆိုတာ သူပဲဆိုေတာ့' အစ္ကိုႀကီးေလ သိပ္ဝမ္းသာသြားတယ္၊ဒါနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ မမတင္ကို အေခၚခိုင္းတာနဲ႔ ခု ထြက္လာတာပဲ'
စကားအသြားအလာကို ျခားျခားနားနား ရွင္းသြားၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ထပ္သိလုိေသးသည္ႏွင့္ . . .
'ေခၚခုိင္းၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို မဟာဗမာ ျမဴလူႀကီးေလာင္းအေနနဲ႔ အေရြးခံ ခိုင္းမယ္ ဆိုပါေတာ့' (မဟာဗမာအဖြဲ႕သည္ ေဒါက္တာဘေမာ္၏ ပါတီ)
'ေနဦး၊ မမတင္ ရွင္းျပဦးမယ္၊ ခု ေမာင္ေဖသန္း ၿပိဳင္ရမွာက သံုးေယာက္ ေနာ္၊ ဟို က်ားကူးကြက္သစ္ သူႀကီးဆိုတာက မဟာဗမာအေနနဲ႔ ကုန္က်စရိတ္ ပါ အစ္ကိုႀကီးက ေပးၿပီး အေရြးခံခိုင္းထားတာကြယ့္၊ ရွင္းပလား၊ အဲ တကယ္ လို႔ ေမာင္ေဖသန္းက ေဒါက္တာဗေမာ္နဲ႔ ေတြ႕ၿပီးလုိ႔ မဟာဗမာအေနနဲ႔ အေရြးခံ ဖုိ႔ သေဘာတူရင္ က်ားကူးကြက္သစ္သူႀကီးကို ႏုတ္ထြက္လႊာ တင္ခိုင္းလုိက္ မယ္တဲ့၊ ဒါမွမဟုတ္လည္း သူနဲ႔ ပတ္သတ္သမွ် မဲဆႏၵေတြ ေမာင္ေဖသန္းရ ေအာင္ က်ိတ္ၿပီး ထည့္ခိုင္းဖို႔ အစီအစဥ္ရွိတယ္'
မျဖစ္ႏုိင္၊ လံုးဝမျဖစ္ႏုိင္၊ မူလကတည္းက ပါဝင္အေရြးခံလိုစိတ္ မရွိခဲ့ဘဲ ရပ္ကြက္ကေရာ သာဓု၏ စာ႐ႈပရိသတ္ကပါ တိုက္တြန္း၍ လက္ခံၿပီး 'တစ္သီး ပုဂၢလ' အမည္ျဖင့္ စီစဥ္ခဲ့သည္။ ယခုမွ မဟာဗမာ၏ ကုိယ္စားလွယ္အျဖစ္ ေျပာင္းရမည္ဆိုေသာ္ ႏိုင္ငံေရးအရ ထုိထက္ ရွက္စရာေကာင္းေသာ လုပ္ေဆာင္ ခ်က္သည္ ရွိႏိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္။
'ဘာစဥ္းစားေနတာလဲကြယ့္၊ ေၾသာ္၊ တစ္ခုလည္း မွာလုိက္ေသးတယ္၊ သခင္ေဖသန္းကို ေျပာျပပါတဲ့၊ တစ္သီးပုဂၢလအေနနဲ႔ပဲ အေရြးခံၿပီး ေနာက္မွ ၾကည့္လုပ္တာေပါ့တဲ့၊ လိုအပ္တဲ့ အကူအညီ အကုန္ရမယ္၊ ခုေကာ မင္း ပိုက္ဆံ ဘယ္ေလာက္ကုန္ေနပလဲ၊ အဲဒါထက္မက ရေအာင္ မမတင္ ေျပာေပးမယ္ေလ'
ထိုစကားသည္ ေစာေစာက ေရးခဲ့သည့္ 'အင္ပို႔ လိုင္စင္ရမယ္' ဟူေသာျမႇဴလံုးကဲ့သို႔ ျဖစ္ေန႐ံုသာမက လူေကာင္းတစ္ေယာက္ကို သစၥေဖာက္သင္ေပး သည့္သေဘာမ်ဳိး အမ်ားဆံုး ပါေနေသာေၾကာင့္ . . .
'ေတာ္ပါေတာ့ မမတင္၊ ဒီကိစၥကေတာ့ လံုးလံုးမျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ ဆရာႀကီးကို လည္း ေျပာျပလိုက္ပါ၊ တစ္ေန႔ေသာအခါမွာ ျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္ရမယ့္ ကိစၥေပၚရင္ အခ်ိန္အခါမေရြး ေခၚပါလို႔ေနာ္၊ ခုဟာကေတာ့ အေတာ္မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ပဲ မမတင္၊ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေစတနာ ေမတၲာနဲ႔ အေရြးခံခိုင္းတဲ့ လူထုကို ကြၽန္ေတာ္ မလိမ္ခ်င္ မညာခ်င္ မညစ္ပတ္ခ်င္ဘူးဗ်ာ'
မမတင္ ငိုင္သြားသည္၊ အေတာ္ၾကာေအာင္ စကားမေျပာႏိုင္ဘဲ ရွိေနစဥ္ သာဓုလည္း ကားကို ျပန္ေကြ႕ကာ ပုဇြန္ေတာင္ဘက္ ေမာင္းထြက္ခဲ့၏။ သူ႔အိမ္ ေရွ႕ေရာက္၍ ကားေပၚမွအဆင္းတြင္ . . .
'ေအးေလကြယ္၊ ဒီတစ္ညေတာ့ စဥ္းစားလိုက္ပါဦး၊ မနက္ျဖန္ ၁ဝ နာရီေလာက္ မမတင္ လာခဲ့ဦးမယ္'
'မျဖစ္ပါဘူး မမတင္၊ ႏိုင္ငံေရးမွာ တစ္သက္လံုး အၿငိအစြန္းမရွိခဲ့တာ ခုမွ ယုတ္မာရမယ္ဆိုရင္'
သို႔လွ်င္ဆက္၍ ဖ ဆ ပ လ မွ တစ္ေနရာေပးမည့္ ကိစၥပါ ေျပာျပလိုက္ရ ေသး၏။
ထုိျမဴေရြးပြဲတြင္ သာဓုက ၿမိဳကေတာ္ဝန္ေလာင္း ဦးသိမ္းေမာင္ ဖ ဆ ကို ၈၂ မဲျဖင့္ ကပ္႐ံႈးသြားသည္။ မၾကာမီ ဦးသိမ္းေမာင္လည္း ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ ျဖစ္ သြားသည္။
ထုိ႔ေနာက္ တစ္ႏွစ္သာသာ ၾကာေသာအခါ 'တပ္ထဲက ျမတ္ကိုကို' ဝတၳဳ ျဖင့္ သာဓုအား စာေပဗိမာန္ဆု ခ်ီးျမႇင့္သည့္အခမ္းအနားတြင္ ဦးသိမ္းေမာင္အား ေတြ႕ရသည္။
'ဒီမွာကိုသာဓု စာပဲေရးပါ၊ စာမ်ားမ်ားေရးပါ၊ ဒီျမဴေရြးပြဲတို႔ အမတ္ေရြးပြဲ တို႔၊ အိုဗ်ာ ဘာမွ ဝင္မလုပ္ပါနဲ႔'
သို႔ တံုးတိတိႀကီး ေျပာလိုက္ေသာေၾကာင့္ သာဓုပင္ ေယာင္ခ်ာခ်ာ ျဖစ္ သြားကာ အေၾကာင္းရင္းကို ရွင္းပါရန္ ေမတၲာရပ္လိုက္မွ . . .
'ခင္ဗ်ာ့စာေတြကို ကြၽန္ေတာ္လည္း ဖတ္တယ္၊ တစ္အိမ္လံုးလည္း ဖတ္ တယ္၊ သိပ္ႀကိဳက္တယ္၊ ရွင္းရွင္း ဝန္ခံမယ္ဗ်ာ၊ ကိုသာဓုကို ကြၽန္ေတာ္ ၾကည္ ညိဳတယ္၊ ကဲ ကဲ ဘယ္အထိ ေလးစားတယ္ဆိုတာ ထင္ရွားေအာင္ ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ ျမဴေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက အမွန္အတိုင္းဆို ကြၽန္ေတာ္ ႐ံႈးတယ္၊ ခင္ဗ်ား က အျပတ္အသတ္ ႏိုင္တယ္'
'ေဟာဗ်ာ'
'အဲဒါပဲ၊ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ေဆာင္ရြက္ေပးတဲ့ ဖ ဆ ဆိုရွယ္ေတြက မဲလိမ္ မဲခိုး လုပ္လို႔ေပါ့၊ ႏို႔မို႔ရင္'
ဦးသိမ္းေမာင္လည္း ခပ္လွမ္းလွမ္းသို႔ သာဓုအား လက္ညႇိဳးညႊန္ျပရင္း . .
'သူ႔ကို သိသလား'
'သိတာေပါ့၊ ဟိုတုန္းက ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြပဲ'
'သိပ္လည္တဲ့လူ ကိုသာဓု၊ သူ႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ႏိုင္တာ၊ ခင္ဗ်ားကေတာ့ အဲဒီေန႔က မဲ႐ံုနားမွာပဲ ရပ္ေနတာေနာ္၊ သူကေတာ့ ရဲေဘာ္ဝါေတြ အဲဒီတုန္းက စစ္ေျပးဒုကၡသည္စခန္းေလ၊ ၾကားမိဖူးမွာေပါ့၊ မလက္တိုရြာ ဒုကၡသည္ေတြကိုပါ ကားႀကီးကားငယ္နဲ႔ တင္လာၿပီး မဲမထည့္ရေသးတဲ့ နာမည္ေတြနဲ႔ အကုန္က်ဳံး ထည့္သြားတာပဲ'
သာဓု ပါးစပ္အေဟာင္းသာ ေငးေနမိ၏။ ဖ ဆ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္တစ္ေယာက္ အေနႏွင့္ ဤစကားမ်ဳိး ေျပာထြက္လိမ့္မည္ မထင္မိ။
'အဲဒါေတြ ဦးသိရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရွက္မွာပဲေနာ္'
'အိုဗ်ာ၊ မ်က္ႏွာေတာင္ ဓားနဲ႔ လွီးပစ္ခ်င္တယ္'
'ႏို႔ ဘာျပဳလို႔ အေရြးခံေသးလဲ ဒါျဖင့္'
'အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း သူတို႔နဲ႔ မကင္းႏိုင္ေသးဘူးေလ၊ ထမင္း အုိးကလဲ အကြဲမခံႏိုင္ေသးေတာ့၊ အင္း သားေတြ သမီးေတြ၊ ခုေတာ့ ေတာ္ပါၿပီ ဗ်ာ၊ ဒါေနာက္ဆံုးပဲ၊ ေရွ႕ေလွ်ာက္ ဘာမွ ဒီလိုမသန္႔ရွင္းတာေတြ မလုပ္ေတာ့ ဘူး၊ ကြၽန္ေတာ္ ဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီ'
သာဓု ဘာျပန္ေျပာရမည္ကို မသိ၊ အကယ္တိ သူသာ ဆက္၍ ဖ ဆ တို႔ ႏွင့္ လက္တြဲသြားမည္ဆိုက သူ႔ပညာအရည္အေသြးႏွင့္ဆိုက ဝန္ႀကီးအထိ ေမွ်ာ္ လင့္ခ်က္ရွိသည္သာ ျဖစ္၏။
'အမွန္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူမ်ားေတြ တိုက္တြန္းၿပီး အတင္း လက္မွတ္ထိုးခိုင္းလို႔ အားနာတာနဲ႔'
'မလုပ္နဲ႔ေတာ့ ကိုသာဓု၊ ခင္ဗ်ားကို ေစတနာ ဆႏၵမဲအားကိုးနဲ႔သာ လုပ္ရင္ သူတုိ႔ေခတ္မွာ တစ္သက္လံုး မႏိုင္ဘူး၊ အဲ ခုနက စကားေတာင္ က်န္ေနေသး တယ္၊ မလက္တို ဒုကၡသည္တုိ႔၊ ရဲေဘာ္ဝါတို႔ရဲ႕ မဲနဲ႔တင္ စိတ္မခ်ရလို႔ ခင္ဗ်ား မဲပံုးကို ဖင္ကေန ဝက္အူလွည့္နဲ႔ ဖြင့္ခိုးၿပီး ကြၽန္ေတာ့္မဲပံုထဲ ထည့္ၾကရေသး သတဲ့၊ အဲဒါကိုမ်ားဗ်ာ ဧရာမ စြန္စားခန္းေတြ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ သူရဲေကာင္းေတြ က်ေနတာပဲ၊ ကြၽန္ေတာ့္ ဆီလာၿပီး အားပါးတရ ေျပာၾကေသးတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ ျဖင့္ ရွက္လြန္းလို႔'
ဦးသိမ္းေမာင္ ေျပာျပမွပင္ မဲပံုးကို သံႏွင့္မလုပ္ဘဲ သစ္သားေသတၲာ သံုး သည္မွာ 'ဝက္အူလွည့္' အားကိုးဟု သာဓု နားလည္လိုက္ရေတာ့၏။ အစ္ကိုႀကီး ဦးသိမ္းေမာင္အားလည္း ေနာင္တြင္ စာေပကိုသာ နာနာဖိေရးေတာ့မည္ျဖစ္ ေၾကာင္း ဝန္ခံလိုက္ရ၏။
ဆုေပးပြဲၿပီး၍ အိမ္ျပန္ေရာက္ေသာအခါ သားလတ္ ဗလႀကီး (သုေမာင္)ကို ေခ်ာ့သိပ္ေနေသာ သူ႔ႀကီးေတာ္ ေဒၚသိန္းသိန္းက . . .
'ဟဲ့၊ သာဓု၊ မင္းေနေကာင္းရဲ႕လား'
'ေကာင္းပါတယ္ သိန္းသိန္းရဲ႕၊ ဘာျပဳလို႔လဲ'
'ဟယ္၊ မင့္ၾကည့္ရတာ စာေပဗိမာန္ဆု ရလာတာနဲ႔မတူ၊ ရႊင္ရႊင္ပ်ပ်လည္း မရွိ၊ ဘာေတြ ဘယ္သူနဲ႔ ဘုက်လာျပန္သလဲ'
မွန္၏။ သာဓုမွာ စာေပဆုထက္ အေလးအနက္ထား၍ စဥ္းစားလာသည့္ အေၾကာင္းရင္းကား . . .
၁။ ေဒါက္တာဗေမာ္ ေငြကုန္ခံ၍ မဟာဗမာ ျမဴလူႀကီးေလာင္း အျဖစ္ အေရြးခံခိုင္းသူ က်ားကူးသူႀကီးက သူလိုခ်င္ေသာ ေငြရလွ်င္ သူ႔မဲမ်ားကို သာဓု ကို က်ိတ္၍ခြဲေပးမည္။ ျမဴလူႀကီးအျဖစ္ထက္ ေငြကိုလိုခ်င္ေနသည္။
၂။ ဦးသိမ္းေမာင္ကား ဖ ဆ၏ ျမဴလူႀကီးေလာင္း ျဖစ္သည္။ အေရြးလည္း ခံရသည္။ ထိပ္ဆံုး ျမိဳ႕ေတာ္ဝန္လည္း ျဖစ္ေနသည္။ သို႔တုိင္ေအာင္ လိမ္ ညာ ညစ္ပတ္၍ ရေသာမဲႏွင့္ တက္ခဲ့ရေသာေၾကာင့္ သူရွက္ေနသည္။ ဖ ဆ ကလိမ္ က်မႈမ်ား ဖြင့္ထုတ္ျပသည္။ ေနာင္ေသာအခါ ဤလိုအ႐ႈပ္မ်ားတြင္ သူပါဝင္ေတာ့မည္မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။
ဤႏွစ္လီကို ေတြးရင္း ျပန္လာေသာေၾကာင့္ ထုိအေရး၏ ေရာင္ျပန္ဟပ္မႈ ျဖင့္ သာဓုမ်က္ႏွာ၌ မည္သို႔ျဖစ္ေနသည္ကိုကား သာဓုလည္း မသိ။
သာဓု
(သာဓု လူ၀ါး၀တယ္ စာအုပ္မွ)
0 comments:
Post a Comment