အမွတ္ ၇
ဆယ့္ရွစ္ရာစုက ေပၚခဲ့တဲ့ Jonathan Swift ရဲ့ Gulliver’s Travels ဆိုတဲ့ ၀တၳဳဟာ ေက်ာ္ၾကား လူသိမ်ားပါတယ္။ ဆရာႀကီး ေမာင္ထင္ က `ဂါလီဗာ၏ ခရီးစဥ္´ ဆိုၿပီး ဘာသာျပန္ခဲ့တယ္ေလ။ ၀တၳဳထဲမွာ ကေမာက္ကမႏိုင္လွတဲ့လူေတြအေၾကာင္း သေရာ္ထားတာ အလြန္ပီျပင္လွပါတယ္။ အခု ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုမွာေတာ့ အလားတူ ၀တၳဳတပုဒ္ ေပၚလို႔ေနပါၿပီ။ နာမည္ကလည္း ခပ္ဆင္ဆင္ပါ။ Gambari’s Travels ပါတဲ့။ `ဂမ္ဘာရီ၏ ခရီးစဥ္´ေပါ့။ သူသြားတဲ့ ႏိုင္ငံကေတာ့ ေရႊဗာရာ ျမန္မာဏသီ တိုင္းျပည္ႀကီးတဲ့ ခင္ဗ်။
ဟုတ္ပါရဲ့။ ဂမ္ဘာရီ ခမ်ာ ဒီခရီးကို သြားေလတိုင္း ျဖစ္ရပ္ဆန္းေတြ ဇာတ္လမ္း အတိုအရွည္ေတြနဲ႔ တိုးလို႔ခ်ည္း ေနေတာ့တာကိုး။ ၂၀၀၆ ႏို၀င္ဘာ ပထမဆုံး အေခါက္တုန္းကေတာ့ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အတူယွဥ္တြဲ ႐ိုက္ကူးထားတဲ့ ဓာတ္ပုံက ထိပ္တန္းသတင္းဓာတ္ပုံ အျဖစ္ ကမာၻကို ျပန္႔ခဲ့တယ္ေလ။ ၂၀၀၇ က်ျပန္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ စာတေစာင္ကို ဂမ္ဘာရီက တိတ္တဆိတ္ သယ္ေဆာင္လာၿပီး ထုတ္ျပန္ေပးလိုက္ပုံက တကယ့္ သည္းထိတ္ရင္ဖို ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ပါပဲ။ အဲ ဒီႏွစ္ထဲက်ေတာ့ ဂမ္ဘာရီခမ်ာ အျပင္က လူေတြက ကန္႔ကြက္လိုက္, ျပစ္တင္လိုက္၊ ဟိုေရာက္ေတာ့လည္း အဆူခံလိုက္ရ အေငါက္ခံလိုက္ရနဲ႔ သြားေပၚေအာင္ေတာင္ ျဖဲမျပႏိုင္ရွာေတာ့ပါဘူး။ ဒီတေခါက္မွာေတာ့ျဖင့္…
ေလာ္နဲ႔ေခၚ ေမာ္ေတာင္မၾကည့္
ၾသဂုတ္လ ၁၈ ရက္ေန႔က ဂမ္ဘာရီ ေရႊျပည္ႀကီးကို ေရာက္ပါတယ္။ သက္ဆိုင္ရာတို႔က ဂမ္ဘာရီသည္ မည္သူမည္၀ါတို႔ႏွင့္ မည္သည့္ေနရာတြင္ ေတြ႔ေလသတည္း… လို႔ သတင္းေတြ ထုတ္ေပးပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ဟိုလူ ဒီလူ ဘယ္သူ ဘယ္၀ါေတြနဲ႔ ေတြ႔တယ္ပဲ ေျပာေျပာ၊ ထမင္းလက္ဆုံစားတယ္ ဆိုဆို ေဂါက္သီးပဲ အတူ႐ိုက္႐ိုက္၊ အဲဒါေတြကို ဘယ္သူကမွ စိတ္မ၀င္စားပါဘူး။ စိတ္၀င္စားတာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေတြ႔သလား။ ေတြ႔ၿပီးေတာ့ ဘာေျပာသလဲ။ ဗိုလ္သန္းေရႊနဲ႔ ေတြ႔သလား။ သူကေကာ ဘာေျပာသလဲ။ အဲဒါေတြပါ။
မထင္မွတ္တဲ့ ျဖစ္ရပ္က ၂၀ ရက္ေန႔ မနက္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ စီစဥ္ထားေပမ့ဲ ေဒၚစု ေရာက္မလာဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲသည္ေနာက္ နာရီပိုင္းအတြင္းမွာ ေတြ႔ခဲ့ၾကတဲ့ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ လူႀကီးေတြေတာင္ ဒီကိစၥကို ဂဃနဏ မသိရဘူး ဆိုေတာ့၊ ဘယ္လိုမွ မထင္မွတ္တဲ့ `ေရွာ့ခ္´ တခု ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ။ ေနမေကာင္းလို႔လား။ ႀကိဳတင္မသိလို႔လား။ ကားပ်က္ေနလို႔လား။ စိတ္ေကာက္တာလား။ ေတြးစရာေတြက အမ်ားသား။
ဒီလို ျဖစ္လာတဲ့အခါ ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးက ေမာင္မင္းႀကီးသားမ်ားက အခက္အခဲကို အလြယ္တကူပဲ ေျဖရွင္းလိုက္ပါတယ္။ ဘယ္လို ေျဖရွင္းသလဲ ဆိုေတာ့ ေဒၚစုအိမ္ေရွ႕ကေန `ဂမ္ဘာရီက ေတြ႔ခ်င္လို႔ပါ ခင္ဗ်ာ´ ဆိုၿပီး ေလာ္နဲ႔ ေအာ္ေခၚသတဲ့ေလ။ ၿပီးေတာ့ ဂမ္ဘာရီရဲ့ လက္ေထာက္ႏွစ္ေယာက္ကလည္း အိမ္ေရွ႕မွာ ရစ္၀ဲရစ္၀ဲ ေစာင့္ေနၾကသတဲ့။
ကိုႀကီးေပၚ စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ ေဒၚစုကို အိမ္ခ်ဳပ္ခ်ထားၿပီး လုံျခံဳေရးကို အျပည့္ခ်ထားတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ဒီေတာ့ ေဒၚစုဆီကို ဘယ္သူကမွ အဆက္အသြယ္ လုပ္တာ မရွိေတာ့လို႔လား။ အရင့္အရင္တုန္းက ဂမ္ဘာရီနဲ႔ ေတြ႔တာတို႔၊ ဦးေအာင္ၾကည္နဲ႔ ေတြ႔တာတို႔မွာ က်ေတာ့ေကာ ဒီလိုပဲ အိမ္ေရွ႕ကေန `ေတြ႔ခ်င္လို႔ပါ ခင္ဗ်ား´ ဆုိၿပီး ေလာ္နဲ႔ ေအာ္ခဲ့တာပဲလား။ မၾကာခင္ကပဲ ေရွ႕ေန ဦးၾကည္၀င္း တို႔၊ ဆရာ၀န္ ဦးတင္မ်ိဳး၀င္း တို႔ ေဒၚစုဆီ သြားတာ က်ေတာ့ေရာ ဒီလိုပဲ `ေရွ႕ေန ဦးၾကည္၀င္း ေရာက္ေနပါၿပီ ခင္ဗ်ား။ တံခါးဖြင့္ေပးပါ´။ `ေဒါက္တာ တင္မ်ိဳး၀င္း ေရာက္ေနပါၿပီခင္ဗ်ား။ ေဆးစစ္ခ်င္လို႔ပါ´ ဆိုၿပီး ေလာ္နဲ႔ ေအာ္ခဲ့တာပဲလား။ ေဒၚစုကို အခ်ဳပ္ တႏွစ္ ထပ္တိုးတုန္းကေကာ ဒီလိုပဲ အိမ္ေပါက္၀က ေလာ္နဲ႔ ေအာ္ခဲ့တာပဲလား။
ေရႊျပည္ေတာ္မွာကေတာ့ ``ရပ္ကြက္အတြင္းရွိ လုပ္သားျပည္သူ အေပါင္းတို႔ခင္ဗ်ာ။ မနက္ျဖန္ စေနေန႔ လုပ္အားေပးသို႔ တအိမ္တေယာက္ မပ်က္မကြက္ လာေရာက္ၾကပါရန္… ´´ ဆိုၿပီး ေလာ္နဲ႔ ေအာ္တာက က်င့္သားရေနၿပီ မဟုတ္လား။ အဲ ေနာက္ဆက္တြဲ ရွိေသးတယ္ ``မလာေရာက္က ျပင္းထန္စြာ အေရးယူမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း…´´ ဆိုပါလား။ ကိုႀကီးေပၚလည္း ၾကားပါမ်ားေတာ့ အလြတ္ေတာင္ ရေနၿပီ။ အခု ေဒၚစုကို ေလာ္ေန ေအာ္ေတာ့ေရာ ``မေတြ႔ပါက ျပင္းထန္စြာ အေရးယူမည္…´´ ဆုိတာ ပါေသးလား မသိ။
ေရႊျပည္ေတာ္သားေတြကေတာ့ အက်င့္ပါေနလို႔ ထားပါေတာ့။ ဟို ဂမ္ဘာရီဆိုတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ႀကီးက သူ႔လက္ေထာက္ ႏွစ္ေယာက္ကိုပါ ေလာ္အဖြဲ႕ထဲ ထည့္ေပးလိုက္တာ စဥ္းစားစရာပါပဲ။ တကယ္ဆို လာမေတြ႔သူကို ေလာ္နဲ႔ ေအာ္ရတယ္ ဆိုတာ ဂမ္ဘာရီ လက္ေတြ႔ ေတြ႔ေနၿပီပဲ။ သူေတြ႔ခ်င္တဲ့ ဗုိလ္သန္းေရႊကိုလည္း အဲသလို ေလာ္နဲ႔ သြားေအာ္ဖို႔ ေကာင္းတာေပါ့။ ``ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးခင္ဗ်ား၊ က်ေနာ္ ဂမ္ဘာရီပါ၊ ေတြ႔ပါရေစ ခင္ဗ်ား…´´ ဘာညာေပါ့။ သူ႔တုိင္းျပည္ေရာက္ရင္ သူ႔ဓေလ့အတိုင္းေတာ့ က်င့္ရမွာေပါ့။ မေတြ႔ ေတြ႔ေတြ႔ ကိုယ္ဖက္က ေအာ္စရာရွိတာေတာ့ ေအာ္သင့္တာေပါ့။ ဟုတ္ဘူးလား။ ေဒၚစုကိုေတာင္ ေလာ္နဲ႔ ေအာ္ေသးတာ။ ဗိုလ္သန္းေရႊကိုလည္း ေလာ္နဲ႔ ေအာ္ေပါ့။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဂမ္ဘာရီရဲ့ အလုပ္က အဲသည္ႏွစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေပးရမွာ ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။
အရင္တေခါက္ကလည္း ဂမ္ဘာရီက ေတြ႔ ေတြ႔ ေတြ႔ ဆိုတာေတြ လုပ္ေပမယ့္ အေရးပါသူ ဗိုလ္သန္းေရႊကို မေတြ႔ရခဲ့ရဘူး။ ဒီတေခါက္လည္း ေတြ႔ဖို႔ အလားအလာ မရွိပါဘူး။ ဒါကို သိတဲ့ ေဒၚစုက အေၾကာင္းထူးႏိုင္စရာ မရွိတာမို႔ မေတြ႔ဘဲ ေနလိုက္တာပဲလို႔ ကိုႀကီးေပၚက ေကာက္ခ်က္ခ်ပါတယ္။ ဒါက ကိုႀကီးေပၚရဲ့ ေကာက္ခ်က္ပါ။ လြဲခ်င္လည္း လြဲမွာေပါ့ ေနာ။ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကိုေတာင္ ေတြ႔တယ္ဆို႐ုံေလး ထုံးတို႔လို႔၊ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ခပ္ျပင္းျပင္း ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ေနာက္ထပ္ ေဆြးေႏြးျဖစ္တာ။ ဒါလဲ ေဆြးေႏြးပြဲ တန္းလန္းႀကီးနဲ႔ ဂမ္ဘာရီ-ျပန္ပါၿပီ ျဖစ္သြားရတာပါပဲ။
ဒီတေခါက္မွာ ထူးတာေလး တခု ရွိသဗ်။ ကုလအတြင္းေရးမွဴးခ်ဴပ္ ဘန္ကီမြန္း ဒီဇင္ဘာမွာ ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးကို သြားမယ္ ဆိုပဲ။ ႏိုင္ငံေရးကိစၥ သက္သက္တဲ့။ ကိုႀကီးေပၚ ေျပာခဲ့သားပဲ။ `မြမ္းမံသင္တန္း´ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ ေအာက္မွာေလ။ မပူပါနဲ႔ ဘန္ကီမြန္းလည္း အခ်ိန္တန္ရင္ သြားမွာပါလို႔။ ေဟာ… အခု သြားေတာ့မယ္။ ဂမ္ဘာရီက ေလးငါးေခါက္ ရွိၿပီဆိုေတာ့ အရည္အခ်င္းေတြ ေတာ္ေတာ္ ေတာက္ေျပာင္သြားၿပီ။ မယုံရင္ သူ႔မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ပါ။ မည္းေပမဲ့ ေျပာင္ပါတယ္။ အခု ဘန္ကီမြန္း အလွည့္။ လာေတာ့မယ္။
ဘန္ကီမြန္းအတြက္ တခုေတာ့ ၾကပ္ၾကပ္မွာလိုက္ခ်င္သပ။ လက္ကိုင္ ေလာ္စပီကာ ေကာင္းေကာင္း တခုေတာ့ မပါ ပါေအာင္ ေဆာင္သြားပါ။ ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးေရာက္လို႔ ``သူနဲ႔ မေတြ႔ခ်င္ဘူး ဟူး ဟူး´´ ဆုိတဲ့အခါ အဲဒီ ေလာ္စပီကာက အသုံးတည့္ေကာင္း တည့္ပါလိမ့္မယ္။ အကယ္၍ မေတြ႔ရင္ေတာင္မွ ေရႊျပည္ေတာ္ရဲ့ အက်င့္စ႐ုိက္အတိုင္း က်င့္သုံးခဲ့တာမို႔ ၀ိနည္းလြတ္ႏိုင္ပါတယ္။
ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုမွာေပၚတဲ့ `ဂမ္ဘာရီ၏ ခရီးစဥ္´ ဇာတ္လမ္းတြဲဟာ လူထူးလူဆန္းတို႔ေနတဲ့ ေရႊဗာရာ ျမန္မာဏသီ တိုင္းျပည္ႀကီး တခုနဲ႔တင္ ဂႏ ၳ၀င္ေျမာက္ေနမွာ အေသအခ်ာပါ။
ကိုႀကီးေပၚ
ဆယ့္ရွစ္ရာစုက ေပၚခဲ့တဲ့ Jonathan Swift ရဲ့ Gulliver’s Travels ဆိုတဲ့ ၀တၳဳဟာ ေက်ာ္ၾကား လူသိမ်ားပါတယ္။ ဆရာႀကီး ေမာင္ထင္ က `ဂါလီဗာ၏ ခရီးစဥ္´ ဆိုၿပီး ဘာသာျပန္ခဲ့တယ္ေလ။ ၀တၳဳထဲမွာ ကေမာက္ကမႏိုင္လွတဲ့လူေတြအေၾကာင္း သေရာ္ထားတာ အလြန္ပီျပင္လွပါတယ္။ အခု ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုမွာေတာ့ အလားတူ ၀တၳဳတပုဒ္ ေပၚလို႔ေနပါၿပီ။ နာမည္ကလည္း ခပ္ဆင္ဆင္ပါ။ Gambari’s Travels ပါတဲ့။ `ဂမ္ဘာရီ၏ ခရီးစဥ္´ေပါ့။ သူသြားတဲ့ ႏိုင္ငံကေတာ့ ေရႊဗာရာ ျမန္မာဏသီ တိုင္းျပည္ႀကီးတဲ့ ခင္ဗ်။
ဟုတ္ပါရဲ့။ ဂမ္ဘာရီ ခမ်ာ ဒီခရီးကို သြားေလတိုင္း ျဖစ္ရပ္ဆန္းေတြ ဇာတ္လမ္း အတိုအရွည္ေတြနဲ႔ တိုးလို႔ခ်ည္း ေနေတာ့တာကိုး။ ၂၀၀၆ ႏို၀င္ဘာ ပထမဆုံး အေခါက္တုန္းကေတာ့ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အတူယွဥ္တြဲ ႐ိုက္ကူးထားတဲ့ ဓာတ္ပုံက ထိပ္တန္းသတင္းဓာတ္ပုံ အျဖစ္ ကမာၻကို ျပန္႔ခဲ့တယ္ေလ။ ၂၀၀၇ က်ျပန္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ စာတေစာင္ကို ဂမ္ဘာရီက တိတ္တဆိတ္ သယ္ေဆာင္လာၿပီး ထုတ္ျပန္ေပးလိုက္ပုံက တကယ့္ သည္းထိတ္ရင္ဖို ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ပါပဲ။ အဲ ဒီႏွစ္ထဲက်ေတာ့ ဂမ္ဘာရီခမ်ာ အျပင္က လူေတြက ကန္႔ကြက္လိုက္, ျပစ္တင္လိုက္၊ ဟိုေရာက္ေတာ့လည္း အဆူခံလိုက္ရ အေငါက္ခံလိုက္ရနဲ႔ သြားေပၚေအာင္ေတာင္ ျဖဲမျပႏိုင္ရွာေတာ့ပါဘူး။ ဒီတေခါက္မွာေတာ့ျဖင့္…
ေလာ္နဲ႔ေခၚ ေမာ္ေတာင္မၾကည့္
ၾသဂုတ္လ ၁၈ ရက္ေန႔က ဂမ္ဘာရီ ေရႊျပည္ႀကီးကို ေရာက္ပါတယ္။ သက္ဆိုင္ရာတို႔က ဂမ္ဘာရီသည္ မည္သူမည္၀ါတို႔ႏွင့္ မည္သည့္ေနရာတြင္ ေတြ႔ေလသတည္း… လို႔ သတင္းေတြ ထုတ္ေပးပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ဟိုလူ ဒီလူ ဘယ္သူ ဘယ္၀ါေတြနဲ႔ ေတြ႔တယ္ပဲ ေျပာေျပာ၊ ထမင္းလက္ဆုံစားတယ္ ဆိုဆို ေဂါက္သီးပဲ အတူ႐ိုက္႐ိုက္၊ အဲဒါေတြကို ဘယ္သူကမွ စိတ္မ၀င္စားပါဘူး။ စိတ္၀င္စားတာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေတြ႔သလား။ ေတြ႔ၿပီးေတာ့ ဘာေျပာသလဲ။ ဗိုလ္သန္းေရႊနဲ႔ ေတြ႔သလား။ သူကေကာ ဘာေျပာသလဲ။ အဲဒါေတြပါ။
မထင္မွတ္တဲ့ ျဖစ္ရပ္က ၂၀ ရက္ေန႔ မနက္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ စီစဥ္ထားေပမ့ဲ ေဒၚစု ေရာက္မလာဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲသည္ေနာက္ နာရီပိုင္းအတြင္းမွာ ေတြ႔ခဲ့ၾကတဲ့ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ လူႀကီးေတြေတာင္ ဒီကိစၥကို ဂဃနဏ မသိရဘူး ဆိုေတာ့၊ ဘယ္လိုမွ မထင္မွတ္တဲ့ `ေရွာ့ခ္´ တခု ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ။ ေနမေကာင္းလို႔လား။ ႀကိဳတင္မသိလို႔လား။ ကားပ်က္ေနလို႔လား။ စိတ္ေကာက္တာလား။ ေတြးစရာေတြက အမ်ားသား။
ဒီလို ျဖစ္လာတဲ့အခါ ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးက ေမာင္မင္းႀကီးသားမ်ားက အခက္အခဲကို အလြယ္တကူပဲ ေျဖရွင္းလိုက္ပါတယ္။ ဘယ္လို ေျဖရွင္းသလဲ ဆိုေတာ့ ေဒၚစုအိမ္ေရွ႕ကေန `ဂမ္ဘာရီက ေတြ႔ခ်င္လို႔ပါ ခင္ဗ်ာ´ ဆိုၿပီး ေလာ္နဲ႔ ေအာ္ေခၚသတဲ့ေလ။ ၿပီးေတာ့ ဂမ္ဘာရီရဲ့ လက္ေထာက္ႏွစ္ေယာက္ကလည္း အိမ္ေရွ႕မွာ ရစ္၀ဲရစ္၀ဲ ေစာင့္ေနၾကသတဲ့။
ကိုႀကီးေပၚ စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ ေဒၚစုကို အိမ္ခ်ဳပ္ခ်ထားၿပီး လုံျခံဳေရးကို အျပည့္ခ်ထားတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ဒီေတာ့ ေဒၚစုဆီကို ဘယ္သူကမွ အဆက္အသြယ္ လုပ္တာ မရွိေတာ့လို႔လား။ အရင့္အရင္တုန္းက ဂမ္ဘာရီနဲ႔ ေတြ႔တာတို႔၊ ဦးေအာင္ၾကည္နဲ႔ ေတြ႔တာတို႔မွာ က်ေတာ့ေကာ ဒီလိုပဲ အိမ္ေရွ႕ကေန `ေတြ႔ခ်င္လို႔ပါ ခင္ဗ်ား´ ဆုိၿပီး ေလာ္နဲ႔ ေအာ္ခဲ့တာပဲလား။ မၾကာခင္ကပဲ ေရွ႕ေန ဦးၾကည္၀င္း တို႔၊ ဆရာ၀န္ ဦးတင္မ်ိဳး၀င္း တို႔ ေဒၚစုဆီ သြားတာ က်ေတာ့ေရာ ဒီလိုပဲ `ေရွ႕ေန ဦးၾကည္၀င္း ေရာက္ေနပါၿပီ ခင္ဗ်ား။ တံခါးဖြင့္ေပးပါ´။ `ေဒါက္တာ တင္မ်ိဳး၀င္း ေရာက္ေနပါၿပီခင္ဗ်ား။ ေဆးစစ္ခ်င္လို႔ပါ´ ဆိုၿပီး ေလာ္နဲ႔ ေအာ္ခဲ့တာပဲလား။ ေဒၚစုကို အခ်ဳပ္ တႏွစ္ ထပ္တိုးတုန္းကေကာ ဒီလိုပဲ အိမ္ေပါက္၀က ေလာ္နဲ႔ ေအာ္ခဲ့တာပဲလား။
ေရႊျပည္ေတာ္မွာကေတာ့ ``ရပ္ကြက္အတြင္းရွိ လုပ္သားျပည္သူ အေပါင္းတို႔ခင္ဗ်ာ။ မနက္ျဖန္ စေနေန႔ လုပ္အားေပးသို႔ တအိမ္တေယာက္ မပ်က္မကြက္ လာေရာက္ၾကပါရန္… ´´ ဆိုၿပီး ေလာ္နဲ႔ ေအာ္တာက က်င့္သားရေနၿပီ မဟုတ္လား။ အဲ ေနာက္ဆက္တြဲ ရွိေသးတယ္ ``မလာေရာက္က ျပင္းထန္စြာ အေရးယူမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း…´´ ဆိုပါလား။ ကိုႀကီးေပၚလည္း ၾကားပါမ်ားေတာ့ အလြတ္ေတာင္ ရေနၿပီ။ အခု ေဒၚစုကို ေလာ္ေန ေအာ္ေတာ့ေရာ ``မေတြ႔ပါက ျပင္းထန္စြာ အေရးယူမည္…´´ ဆုိတာ ပါေသးလား မသိ။
ေရႊျပည္ေတာ္သားေတြကေတာ့ အက်င့္ပါေနလို႔ ထားပါေတာ့။ ဟို ဂမ္ဘာရီဆိုတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ႀကီးက သူ႔လက္ေထာက္ ႏွစ္ေယာက္ကိုပါ ေလာ္အဖြဲ႕ထဲ ထည့္ေပးလိုက္တာ စဥ္းစားစရာပါပဲ။ တကယ္ဆို လာမေတြ႔သူကို ေလာ္နဲ႔ ေအာ္ရတယ္ ဆိုတာ ဂမ္ဘာရီ လက္ေတြ႔ ေတြ႔ေနၿပီပဲ။ သူေတြ႔ခ်င္တဲ့ ဗုိလ္သန္းေရႊကိုလည္း အဲသလို ေလာ္နဲ႔ သြားေအာ္ဖို႔ ေကာင္းတာေပါ့။ ``ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးခင္ဗ်ား၊ က်ေနာ္ ဂမ္ဘာရီပါ၊ ေတြ႔ပါရေစ ခင္ဗ်ား…´´ ဘာညာေပါ့။ သူ႔တုိင္းျပည္ေရာက္ရင္ သူ႔ဓေလ့အတိုင္းေတာ့ က်င့္ရမွာေပါ့။ မေတြ႔ ေတြ႔ေတြ႔ ကိုယ္ဖက္က ေအာ္စရာရွိတာေတာ့ ေအာ္သင့္တာေပါ့။ ဟုတ္ဘူးလား။ ေဒၚစုကိုေတာင္ ေလာ္နဲ႔ ေအာ္ေသးတာ။ ဗိုလ္သန္းေရႊကိုလည္း ေလာ္နဲ႔ ေအာ္ေပါ့။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဂမ္ဘာရီရဲ့ အလုပ္က အဲသည္ႏွစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေပးရမွာ ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။
အရင္တေခါက္ကလည္း ဂမ္ဘာရီက ေတြ႔ ေတြ႔ ေတြ႔ ဆိုတာေတြ လုပ္ေပမယ့္ အေရးပါသူ ဗိုလ္သန္းေရႊကို မေတြ႔ရခဲ့ရဘူး။ ဒီတေခါက္လည္း ေတြ႔ဖို႔ အလားအလာ မရွိပါဘူး။ ဒါကို သိတဲ့ ေဒၚစုက အေၾကာင္းထူးႏိုင္စရာ မရွိတာမို႔ မေတြ႔ဘဲ ေနလိုက္တာပဲလို႔ ကိုႀကီးေပၚက ေကာက္ခ်က္ခ်ပါတယ္။ ဒါက ကိုႀကီးေပၚရဲ့ ေကာက္ခ်က္ပါ။ လြဲခ်င္လည္း လြဲမွာေပါ့ ေနာ။ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကိုေတာင္ ေတြ႔တယ္ဆို႐ုံေလး ထုံးတို႔လို႔၊ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ခပ္ျပင္းျပင္း ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ေနာက္ထပ္ ေဆြးေႏြးျဖစ္တာ။ ဒါလဲ ေဆြးေႏြးပြဲ တန္းလန္းႀကီးနဲ႔ ဂမ္ဘာရီ-ျပန္ပါၿပီ ျဖစ္သြားရတာပါပဲ။
ဒီတေခါက္မွာ ထူးတာေလး တခု ရွိသဗ်။ ကုလအတြင္းေရးမွဴးခ်ဴပ္ ဘန္ကီမြန္း ဒီဇင္ဘာမွာ ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးကို သြားမယ္ ဆိုပဲ။ ႏိုင္ငံေရးကိစၥ သက္သက္တဲ့။ ကိုႀကီးေပၚ ေျပာခဲ့သားပဲ။ `မြမ္းမံသင္တန္း´ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ ေအာက္မွာေလ။ မပူပါနဲ႔ ဘန္ကီမြန္းလည္း အခ်ိန္တန္ရင္ သြားမွာပါလို႔။ ေဟာ… အခု သြားေတာ့မယ္။ ဂမ္ဘာရီက ေလးငါးေခါက္ ရွိၿပီဆိုေတာ့ အရည္အခ်င္းေတြ ေတာ္ေတာ္ ေတာက္ေျပာင္သြားၿပီ။ မယုံရင္ သူ႔မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ပါ။ မည္းေပမဲ့ ေျပာင္ပါတယ္။ အခု ဘန္ကီမြန္း အလွည့္။ လာေတာ့မယ္။
ဘန္ကီမြန္းအတြက္ တခုေတာ့ ၾကပ္ၾကပ္မွာလိုက္ခ်င္သပ။ လက္ကိုင္ ေလာ္စပီကာ ေကာင္းေကာင္း တခုေတာ့ မပါ ပါေအာင္ ေဆာင္သြားပါ။ ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးေရာက္လို႔ ``သူနဲ႔ မေတြ႔ခ်င္ဘူး ဟူး ဟူး´´ ဆုိတဲ့အခါ အဲဒီ ေလာ္စပီကာက အသုံးတည့္ေကာင္း တည့္ပါလိမ့္မယ္။ အကယ္၍ မေတြ႔ရင္ေတာင္မွ ေရႊျပည္ေတာ္ရဲ့ အက်င့္စ႐ုိက္အတိုင္း က်င့္သုံးခဲ့တာမို႔ ၀ိနည္းလြတ္ႏိုင္ပါတယ္။
ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုမွာေပၚတဲ့ `ဂမ္ဘာရီ၏ ခရီးစဥ္´ ဇာတ္လမ္းတြဲဟာ လူထူးလူဆန္းတို႔ေနတဲ့ ေရႊဗာရာ ျမန္မာဏသီ တိုင္းျပည္ႀကီး တခုနဲ႔တင္ ဂႏ ၳ၀င္ေျမာက္ေနမွာ အေသအခ်ာပါ။
ကိုႀကီးေပၚ
.jpg)
0 comments:
Post a Comment