ထုတ္ေဝသူ တင္မိုး(ေမာင္စြမ္းရည္) ~ မုိးေသာက္ၾကယ္

မိုးမခသတင္းဌာန http://moemaka.com/index.php?option=com_content&task=view&id=5994&Itemid=1&mosmsg=Thanks+for+your+vote! မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။

တင္မိုးကို ကဗ်ာဆရာ လူေအးတဦးအျဖစ္သာ လူသိမ်ားပါတယ္။ ႐ိုး႐ိုးကုပ္ကုပ္ေနသူလို႔သာ နားလည္ထားၾကပါတယ္။ ဒီလိုေျပာတဲ့အတြက္ မ႐ိုးမကုပ္-လူပူ လူဆူတဦးလို႔ ဆိုလိုတာမဟုတ္ပါဘူး။ အလြန္ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ေနတတ္သူ၊ အလုပ္တခုခုကို အားထုတ္လုပ္ကိုင္ေနတတ္သူအျဖစ္ သူ႔ကို က်ေနာ္ အနီးကပ္ျမင္ခဲ့ရလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ အထူး လုပ္ခ်င္တာကေတာ့ ဦးေလး လူထုဦးလွလို ထုတ္ေဝသူ-သတင္းစာဆရာ လုပ္ခ်င္တာပါပဲ။

တင္မိုး တကၠသိုလ္ဝင္တန္းေအာင္တာက ေရစႀကိဳၿမိဳ႕ကပါ။ ေရစႀကိဳေက်ာင္းမွာေနတုန္းက ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဥကၠ႒က ‘ကိုေက်ာ္’ တဲ့။ ကိုေက်ာ္က အမတ္အျဖစ္ အေရြးခံရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ‘ေက်ာင္းသားအမတ္ ကိုေက်ာ္’ လို႔ ႏိုင္ငံေရးသမား ေလာကမွာ ထင္ရွားတယ္။ ကိုေက်ာ္နဲ႔ တင္မိုးနဲ႔က သူငယ္ခ်င္းဆိုေတာ့ ေက်ာင္းရဲ႕စာေပလႈပ္ရွားမႈဟူသေရြ႕ တင္မိုး လုပ္ခ်င္တာေတြကို ကိုေက်ာ္က ေနာက္ကေန လိုက္လုပ္ေပးတယ္။ ေက်ာင္းသားသမဂၢ နံရံကပ္စာေစာင္၊ ေက်ာင္းမဂၢဇင္း၊ ေက်ာင္းသတင္းစာ စသျဖင့္ ထုတ္ေဝခဲ့ဖူးတယ္လို႔ က်ေနာ့္ကို ေျပာဖူးပါတယ္။ နံရံကပ္စာေစာင္ဆိုတာ နံရံမွာကပ္ရတယ္ ဆိုတာကလြဲၿပီး သူ ဘာမွမသိဘဲ လုပ္ခဲ့သတဲ့။ ကဗ်ာ၊ ဝတၳဳ၊ ေဆာင္းပါး၊ သတင္းအားလံုး သူ႔စိတ္ကူးနဲ႔ သူ တေယာက္တည္း ေရးခဲ့ေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာျပဖူးပါတယ္။ ေရစႀကိဳသတင္းစာ တေစာင္ထုတ္ခဲ့ဖူးတာရွိေပမယ့္ သူကိုယ္တိုင္ အယ္ဒီတာလား၊ သူ ဘယ္အခန္းကပါခဲ့သလဲဆိုတာကိုေတာ့ ေရစႀကိဳသားေတြဆီ ျပန္ေမးရပါအံုးမယ္။

တခုေသခ်ာတာက သူဟာ ေရာက္ရာအရပ္တိုင္းမွာ စာၾကည့္တိုက္ (စာဖတ္အသင္း) တခုကို ေထာင္ျဖစ္ေအာင္ ေထာင္ေတာ့တာပါပဲ။ စာေစာင္တခုခုလည္း ထုတ္ျဖစ္ေအာင္ ထုတ္တာပါပဲ။ ဒါကေတာ့ ဦးေလး လူထုဦးလွနဲ႔ ဝါသနာ တူပါတယ္။ စာေမးပြဲေအာင္ဖို႔၊ ဂုဏ္ထူးရဖို႔ဆိုတာေတြကို စိတ္မဝင္စားပါဘူး။ ဂုဏ္ထူးရလို႔သာ ရတာပါ။

တင္မိုးတကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ တကၠသိုလ္ႏွစ္လည္ မဂၢဇင္းမွာ ျမန္မာစာအယ္ဒီတာအျဖစ္ တာဝန္ယူရဖူးပါ တယ္။ ၁၉၆၀-၆၁ ခုႏွစ္အတြက္ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ သူက စိတ္ဝင္တစားလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ ကေလာင္ရွင္အသင္း ဆိုတာ သူ မေရာက္ခင္ကတည္းက ရွိႏွင့္ၿပီးသားပါ။ ‘အျမဳေတ’ဆိုတဲ့ စာေပမဂၢဇင္း ထုတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ၁၉၅၇-၅၈ သူနဲ႔ ေမာင္သိန္းႏိုင္ (ဂုဏ္ထူးသိန္းႏိုင္)တို႔ ႏွစ္ေယာက္ေရာက္တဲ့ႏွစ္မွာေတာ့ ‘ကေလာင္ရွင္အသင္း စာစဥ္’ ထုတ္ရေအာင္လို႔ သူကပဲ စတင္ အဆိုတင္ပါတယ္။ အျခားထုတ္စရာမရွိလို႔ သူ႔ကဗ်ာစာအုပ္ ‘ဖန္မီးအိမ္’ ကိုပဲ စာစဥ္(၁)အျဖစ္ ၁၉၅၉ မွာ စီစဥ္ထုတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္စာအုပ္က ၾကည္ေအာင္နဲ႔ ေမာင္စြမ္းရည္ ႏွစ္ေယာက္တြဲ ‘စိၾတ ကဗ်ာ’ မ်ား စာအုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ထုတ္ျဖစ္တဲ့ ဝင္းႂကြယ္ရဲ႕ ‘ေခါင္းေလာင္သံ ကဗ်ာမ်ား’ စာအုပ္နဲ႔ ဘုတလင္ ခ်စ္ေလးရဲ႕ ‘ကေခ်သည္ကဗ်ာမ်ား’ ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ပဲ ဆက္ထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ အထူးကေတာ့ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ ‘ရသစာေပအဖြင့္’ ထုတ္တာပါပဲ။

တင္မိုးဟာ စာအုပ္ထုတ္ေဝဖို႔ကိစၥကို အျမဲမျပတ္စဥ္းစားေနတာပါပဲ။ ဖန္မီးအိမ္ ကဗ်ာစာအုပ္ကို ဆုရၿပီးမွ ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္ထုတ္ပါေသးတယ္။ ေပၚဦးသက္ ပန္းခ်ီ၊ ကဲနက္ဘစိန္ရဲ႕ အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္နဲ႔ပါ။ သူကိုယ္တိုင္ စိတ္ႀကိဳက္ စီစဥ္ခဲ့ပါတယ္။

တင္မိုးဟာ စာေတာ္ေပမယ့္ ဘြဲ႔မရခင္ေက်ာင္းထြက္ၿပီး ျပင္ပမွာ စာျပရင္းက စာေမးပြဲျပန္ေျဖပါတယ္။ တကၠသိုလ္ဝင္တန္း ေအာင္ၿပီး ၈ ႏွစ္ၾကာမွာ ဘြဲ႔ရပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ထုတ္ေဝသူလုပ္ဖို႔ အျမဲႀကိဳးစားပါတယ္။ သူႀကိဳးစားတာက သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး ပံုႏွိပ္စက္ ဝယ္မယ္။ ထုတ္ေဝေရးကို သူ ဦးစီးမယ္ တဲ့။ သူနဲ႔ တကသ ဥကၠ႒ေဟာင္း ကိုေစာလြင္နဲ႔ စိတ္ဝင္စားစြာ စီစဥ္ၾကပါတယ္။ ကိုေစာလြင္ရဲ႕အိမ္က ျခံဝန္းေရာ၊ အိမ္ေရာ က်ယ္ပါတယ္။ သနပ္ဖက္ပြဲ႐ံုေဟာင္းႀကီးပါ။ အဲဒီျခံမွာစီစဥ္တာ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။ က်ေနာ္က နာမည္ပဲ ပါခဲ့ပါတယ္။ လူလည္းမစိုက္၊ ေငြလည္း မစိုက္ပါဘူး။ ကိုသာႏိုးက ဘာသာျပန္ေပးပါတယ္။ ျမန္မာစာေပမဂၢဇင္းတေစာင္ကို အဂၤလိပ္လိုထုတ္ဖို႔ တင္မိုးပဲ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ဖူးပါ တယ္။ ေမာင္သာႏိုးကို အားကိုးၿပီးေတာ့ပါပဲ။

ေရစႀကိဳသားတေယာက္အေနနဲ႔ လုပ္တာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေအာင္ျမင္ပါတယ္။ သူရဲ႕ေက်ာင္းသံုးသဒၵါစာအုပ္ ထုတ္ဖူးတယ္။ က်ေနာ္က စာအုပ္ဖံုး ဆြဲေပးရပါတယ္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ ‘ရသစာေပနိဒါန္း’၊ ဆရာမင္းသုဝဏ္ရဲ႕ ‘ပန္းနဲ႔ပင္စည္’၊ ေမာင္ထင္ရဲ႕ ‘ငဘ’ တို႔ကို ထုတ္ေဝတာ ေအာင္ျမင္ေပမယ့္ သူတပည့္ေတြက စာအုပ္လည္း ခိုး႐ိုက္၊ ေငြလည္း ခိုးသံုးၾကလို႔ ျပဳတ္သြားပါတယ္။ အဲဒါက ‘ကမၻာေခတ္’ စာေပတိုက္တဲ့။ အဲဒါ တင္မိုးရဲ႕ ေျခရာလက္ရာခ်ည္းပါပဲ။ သူ႔တပည့္က မိန္းမတေယာက္ထပ္ယူတယ္။ မၾကာခင္ဆံုးပါတယ္။

မၾကာခင္ ေမာင္မိုးသူက ‘မိုးဦးပန္း’ စာအုပ္တိုက္ ေထာင္တယ္။ ထုတ္ေဝေရးေအာင္ျမင္ေပမယ့္ ေငြေရးေၾကးေရး စီမံခန္႔ခြဲမႈ ညံ့ဖ်င္းလို႔ သူလည္း တာရွည္မခံဘူး။ တင္မိုးက ထုတ္ေဝစိတ္ထက္သန္လြန္းေတာ့ အေနာက္က်ဳံးထိပ္ ေနျပည္ေတာ္ အလြတ္ပညာသင္ေက်ာင္း (၁၉၆၃-၆၅ ?) မွာ ျမန္မာစာဆရာဝင္လုပ္ရင္း ဝါသနာတူ သူငယ္ခ်င္း ေတာင္သာသား ေက်ာင္းဆရာ ကိုညိဳႀကီးနဲ႔တြဲၿပီး ပံုႏွိပ္တိုက္နဲ႔ စာအုပ္တိုက္တည္ေထာင္ျပန္ပါတယ္။ ဆရာမင္းသုဝဏ္ကို ဦးထိပ္ရြက္ၿပီး ‘သေျပ စာအုပ္တိုက္’ အမည္နဲ႔ စာအုပ္ထုတ္မယ္ဆိုေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ေမာင္စြမ္းရည္ရဲ႕ ‘အနီႏွင့္အျပာ ကဗ်ာမ်ား’ စာအုပ္ကို ေမာင္သာႏိုးရဲ႕ အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္နဲ႔ ထုတ္ပါတယ္။ ေမာင္စြမ္းရည္က ကိုုယ့္စာအုပ္ထုတ္တာကိုေတာင္ သိပ္ လွည့္မၾကည့္ပါဘူး။ တင္မိုးက စာမူစုတယ္၊ အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ကို ကိုသာႏိုးဆီက ရေအာင္လုပ္တယ္။ က်ေနာ္က ကိုဝင္းေဖဆိီက မ်က္ႏွာဖံုးရဖို႔ပဲ လုပ္ေပးရပါတယ္။ တင္မိုးရဲ႕‘ေလွတစင္းနဲ႔ သီခ်င္းသည္’ (၁၉၆၃) မွာ ထုတ္တယ္။ ေမာင္သာႏိုးဘာသာျပန္နဲ႔ တြဲထုတ္တယ္။ က်ေနာ္ ဘာမွလုပ္မေပးေတာ့ အမွာစာ ဇြတ္ေရးခိုင္းလို႔ ေရးေပးရတယ္။ က်ေနာ္က မေရးရဲဘူးဆိုေတာ့ စမ္းေရးၾကည့္ခိုင္းပါတယ္။ စမ္းေရးတာကိုပဲ သူက ႀကိဳက္သတဲ့။ ဒါနဲ႔ ဆရာ တာရာရဲ႕ အမွာစာတခု။ ‘သူငယ္ခ်င္းတဦး’ လို႔ပဲ တပ္ပါဗ်ာ လို႔ ေျပာရတယ္။ ေနာက္ထပ္ ဘာစာအုပ္ေတြထုတ္သလဲ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ အဲ - သေျပစာအုပ္တိုက္ရဲ႕ သေျပခက္ပံု တံဆိပ္ကေလးကိုေတာ့ ကိုေပၚဦးသက္ ေရးေပးပါတယ္။

အလြတ္ပညာသင္ေက်ာင္း ျပည္သူပိုင္သိမ္းၿပီးေတာ့ ထင္တယ္။ ေညာင္ပင္ေလးေစ်းအနီးမွာ တင္မိုးအိမ္ငွားေနေတာ့ သူပိုင္စာအုပ္တိုက္ ‘ဖန္မီးအိမ္’ ဆိုတာကို ၁၉၆၅ မွာ တည္ေထာင္တယ္။ ပံုႏွိပ္တိုက္နဲ႔ အလုပ္သမားေတြနဲ႔ အက်အနပါ။ ဖန္မီးအိမ္စာအုပ္တိုက္က စာအုပ္ထုတ္မယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ကိုပဲ စာအုပ္ေရးပါတဲ့။ က်ေနာ္ေရးတာမရွိဘူး။ ေဒၚေဒၚ အမာ ေပးထားလို႔ ဟုိခ်ီမင္း ကဗ်ာစာအုပ္ ‘အက်ဥ္းေထာင္ ဒိုင္ယာရီ’ ဘာသာျပန္စမ္းၾကည့္ေနတယ္ဆိုေတာ့ သူ ထုတ္မယ္ တဲ့။ ‘အက်ဥ္းေထာင္ ဒိုင္ယာရီ’ ဆိုေတာ့ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းလို႔ ထင္ၿပီး စိတ္မဝင္စားဘဲ ေနမွာစိုးတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ထဲက ကဗ်ာတပုဒ္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ‘အက်ဥ္းေထာင္က ပုေလြသံ’ လို႔ စာအုပ္ နာမည္ေပးမယ္တဲ့။ အဖံုးကို သူအိမ္အလည္လာ တဲ့ ပန္းခ်ီေအာင္စိုးကို အဆြဲခိုင္းပါတယ္။

တင္မိုးရဲ႕ ‘အေမ့ေက်ာင္း’ဆိုတာလည္း ဖန္မီးအိမ္ စာအုပ္တိုက္ကပဲ ထုတ္တယ္ ထင္ပါတယ္။ ေပၚဦးသက္ရဲ႕ သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုေလးေတြနဲ႔ပါ။ သိန္းသန္းထြန္းက “မင္းေရးတာမ်ဳိး ငါလည္း စပ္တပ္တာေပါ့” ဆိုၿပီး သူလည္း ကေလးကဗ်ာစာအုပ္ေရးမယ္ တဲ့။ ခ်က္ျခင္း ေရးပါတယ္။ မဆလ အစိုးရ သေဘာက် ႏိုင္ငံေရးေလး ဘာေလး နည္းနည္း ထည့္တယ္။ စာအုပ္နာမည္ကိုလည္း ‘ျပည္ေထာင္စု ကဗ်ာမ်ား’ လို႔ေပးပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးနာမည္ ေပးၿပီး တင္မိုးကို ထုတ္ပါလို႔ ခိုင္းတယ္။ တင္မိုးကလည္း မျငင္းဘဲထုတ္ေပးပါတယ္။ အဲသလို သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ စာအုပ္ေတြကို ထုတ္ေဝေပးရင္း အရင္းျပဳတ္သြားပါတယ္။ သိန္းသန္းထြန္းရဲ႕ ကေလးကဗ်ာေလးေတြဟာ စပ္နည္းမွန္ေပမယ့္ တင္မိုးကိုေတာ့ ဘယ္မီမလဲ။

ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔အတူေနရင္ က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ (၁) ကမၻာ့ေခတ္ (၂) သေျပ (၃) ဖန္မီးအိမ္ ဆိုၿပီး စာအုပ္တိုက္ သံုးတိုက္ တည္ေထာင္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ထုတ္ေဝခဲ့ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဒရြတ္တိုက္ဆြဲေခၚပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ စာအုပ္ေတြကိုခ်ည္း ဦးစားေပးထုတ္ေဝခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္ရဲ႕ ‘အနီနဲ႔အျပာ’ ကဗ်ာစာအုပ္ဟာ သူပဲ စီစဥ္ၿပီး သူ႔စာအုပ္တိုက္ က သူပဲထုတ္ေဝခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ဟာ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ အမ်ဳိးသားစာေပဆုရခဲ့တဲ့ စာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။

မဆလ အစိုးရေခက္မွာ ေက်ာင္းေတြလည္း ျပည္သူပိုင္သိမ္း၊ သူ ကဗ်ာအယ္ဒီတာ (တနဂၤေႏြအခ်ပ္ပို) လုပ္ေနတဲ့ လူထု သတင္းစာလည္း အပိတ္ခံရ (၁၉၆၇) ေငြစကၠဴသိမ္းတာေတြလည္းျဖစ္လို႔ သူ႔ဘဝ ႐ုန္းရကန္ရနဲ႔ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ဘာသာျပန္ဌာန ဆရာမင္းသုဝဏ္ေခၚရာကို လုိက္သြားတဲ့အခါ မႏၱေလးမွလုပ္ခဲ့တဲ့ ထုတ္ေဝေရးလုပ္ငန္းေတြ အကုန္ ရပ္ဆိုင္းသြားခဲ့ပါတယ္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ဘာသာျပန္ဌာနဝင္ေငြနဲ႔ သူ႔မိသားစု ေနေရးထိုင္ေရး အဆင္မေျပႏိုင္ပါဘူး။ ျပင္ပမွာ စာျပတဲ့အလုပ္ေတြ ဝင္လုပ္ရပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာဆိုေတာ့ ဝတၳဳေရးသူေတြလို ဝင္ေငြမွ မေကာင္းတာကိုး။ စာျပတာကိုေတာ့ အလြန္ဝါသနာပါေပမယ့္ စာေမးပြဲအတြက္ က်က္စာ မွတ္ေရးရတာေေတြကို သူ စက္ဆုပ္ပါတယ္။ စာေမးပြဲအတြက္ ပံုစံခြက္ထဲထည့္ၿပီး သင္ရတာေတြကိုလည္း မႏွစ္သက္ပါဘူး။ စာအုပ္ထုတ္ေဝေရးကိုလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မခြဲတမ္း အတူလုပ္ခ်င္ရွာပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာ စိတ္ကူးယဥ္ခ်ိန္မရရွာပါဘူး။

ဒီလိုနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံုၾကံဳေတာ့ မႏၱေလးက ဆင္းလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ ပါဝင္ဆင္ႏႊဲပါတယ္။ ေမာင္သာႏိုး၊ ေမာင္မိုးသူ၊ မံုရြာတင္ေရႊ၊ ဟံသာဝတီ ကိုဝင္းတင္၊ ဝင္းေဖ၊ သိန္းႏိုင္၊ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ အားလံုးပါၾကတယ္။ ေမာင္ၾကည္ေအာင္တို႔၊ ကိုေလးတို႔က အထက္ဗမာျပည္က ပါဝင္ဆင္ႏႊဲၾကတယ္။ တင္မိုးေထာင္က်တယ္။ ေထာင္ကလြတ္ ထြာက္လာေတာ့ ႏိုင္ငံျခားကို ထြက္လာခဲ့တယ္။ ဂ်ပန္၊ ဥေရာပ၊ ထိုင္း၊ အေမရိက ေရာက္ရာအရပ္မွာ စာေစာင္ေလးေတြ ထုတ္ၾကတာကို သူအားေပးပါတယ္။ ေဖးမပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူကိုယ္တိုင္ စာအုပ္ထုတ္တာေတြ လုပ္လာမလားလို႔ စဥ္းစားေနမိပါတယ္။ ခုေတာ့ အသက္ ၇၃ ႏွစ္အရြယ္မွာပဲ ကြယ္လြန္ခဲ့ရွာပါၿပီ။ တင္မိုး တည္းျဖတ္ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ စာအုပ္မ်ား ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ စာတပုဒ္ ေရးခ်င္ေပမယ့္ စာအုပ္ျပည့္စံုေအာင္ ျပန္ၿပီး မၾကည့္ႏိုင္ေသးလို႔ မေရးႏိုင္ေသးပါ။ သူ အလြန္စိတ္အားထက္သန္ခဲ့ရွာတာကို က်ေနာ္တို႔က ဒရြတ္တိုက္လိုက္ခဲ့တာကိုပဲ အားနာလ်က္ပါ။

ေမာင္စြမ္းရည္ - ၂၀၁၀ ဇန္နဝါရီ ၂၂