၀မ္းအို၀မ္း
တိုရွီယိုအိုတာ ၅၆ ႏွစ္ဟာ တကၠစီေမာင္းလာတာ ၂၈ ႏွစ္ရွိေနပါၿပီ။ ဆန္ဒိုင္းေလယာဥ္ကြင္းနားမွာ သူေမာင္းတဲ့တကၠစီကုမၸဏီရွိပါတယ္။ သူ႕ အိမ္ကေန တစ္နာရီေလာက္ကားေမာင္းသြားရတဲ့ အဲဒီကုမၸဏီရုံးကိုသြားဖို႔ ဓါတ္ဆီလည္းမရွိဘူး၊ ရုံးဖံုးကလည္းေခၚလို႔မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဒါ ေၾကာင့္ ဆန္ဒိုင္းေတာင္ဘက္ၿမိဳ႕စြန္ ယာမာမိုတိုက ၿမိဳ႕နယ္ခန္းမမွာ အစိုး ရကေပးမယ့္ 'အလုပ္လက္မဲ့အာမခံေၾကး'နဲ႔ အလုပ္သစ္ရဖို႔ သြားေရာက္ တန္းစီဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။
''အလုပ္ရဖို႔နည္းလမ္းမရွိဘူး။ ၂၈ ႏွစ္တြင္း အစိုးရဆီက အကူအညီ တခါမွမေတာင္းဖူးဘူး။ ဘယ္လိုေလွ်ာက္ရမယ္ဆိုတာ သိေတာင္မသိ ဘူး'' ။ အလုပ္သမားေရးရာဌာနက အရာရွိေတြနဲ႔ေဆြးေႏြးဖို႔ အျခားလူ ၅ဝ နဲ႔ အတူတန္းစီေနတုန္းေျပာျပခဲ့တာပါ။ သဘာဝေဘးဒဏ္ႏွစ္ခု ေရွ႕ ဆင့္ေနာက္ဆင့္ခံလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဂ်ပန္အလုပ္အကိုင္ေစ်းကြက္မွာ အ ရွိန္အဟုန္တစ္ခုရေနတဲ့ အခ်ိန္ေလးျဖစ္ပါတယ္။ ေဖေဖၚဝါရီလအတြင္းက ဆိုရင္ ႏွစ္ႏွစ္အတြင္း အလုပ္လက္မ့ဲႏႈန္း ၄.၆ % က်ဆင္းသြားၿပီး ေနာက္ ထပ္ခပ္ပါးပါးေလး ထပ္က်ဆင္းဦးမယ္လို႔ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ၿမိဳ႕အေသးစားေလးေတြမွာ အလုပ္အကိုင္ေစ်းကြက္ အားနည္းေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ယာမာမိုတိုကေတာ့ သူ႕ၿမိဳ႕သားေတြ ဆန္းဒိုင္းနဲ႔အနီးက ၿမိဳ႕ ႀကီးေတြမွာ အလုပ္ဆင္းေနၾကတာေၾကာင့္ ေဒသစီးပြားေရးနဲ႔ပတ္သက္ ၿပီး ေရာင္ျခည္နည္းနည္းသမ္းလာတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ဆိုရမယ္။ ဒါ ေပမယ့္ ဒီလိုျပန္လည္ေကာင္းမြန္လာျခင္းဟာ ျမင္းေကာင္း ခြာလိပ္ျဖစ္ခဲ့ ရပါတယ္။ စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြအေျပာအရေတာ့ အလုပ္လက္မဲ့ႏႈန္း ျမင့္မားျခင္းဟာ ေနာင္လာမယ့္ ႏွစ္ေတြမွာ ျပႆနာေတြဖန္တီးဦးမယ္တဲ့။
ဂ်ပန္အစိုးရရဲ႕စာရင္းဇယားေတြကို ကိုးကားၿပီးေတာ့ ယူအန္က ေျပာတာ က ဆူနာမီဒဏ္ကိုအဆိုးဝါး ဆံုးခံခဲ့ရတဲ့ နယ္သံုးခုက လူေပါင္း ရွစ္သိန္းနီးပါးရဲ႕နိစၥဓူဝဝမ္းေရးအလုပ္ေတြ ထိခိုက္ပ်က္စီးကုန္ပါတယ္။ လူေပါင္း ၂၃,ဝဝဝ ေလာက္ ေဒသခံအလုပ္သမား႐ုံးကိုသြားၿပီး အလုပ္ရဖို႔ နဲ႔ အလုပ္လက္မဲ့ေထာက္ပ့ံေၾကးေတြေပးဖို႕ ေတာင္းဆိုထားၾကပါတယ္။
ေနရာေတြကေန ေရႊ႕ေျပာင္းၾကရတဲ့ျပည္သူေတြကို အစိုးရက ေဒသ ဆိုင္ရာ အလုပ္သမား႐ုံးေတြကိုသြားဖို႔ တိုက္တြန္းထားပါတယ္။ အလုပ္ ေပးဖို႕သိပ္မရွိေပမယ့္ နာမည္ကေတာ့ အားတက္ဖြယ္ ဒံနူူသ ႊၽသမုဒပါ တဲ့။ ဆန္ဒိုင္းက ဒံနူူသ ႊၽသမုဒ႐ုံးဆိုရင္ ဆူနာမီလိႈင္းေအာက္ေရာက္ခဲ့ၿပီး လုပ္ငန္းလည္ပတ္ႏိုင္ျခင္းမရွိေတာ့ပါဘူး။
''အလုပ္ရွင္ေတြဆီက အလုပ္သမားရွာေဖြဖို႔ေပးထားတဲ့ အခ်က္အ လက္ေတြ လံုးဝမရွိေတာ့ပါဘူး'' ဆန္ဒိုင္းဒံနူူသ ႊၽသမုဒ႐ုံးက မန္ေနဂ်ာ ဟီ႐ိုယူကီက ေျပာပါတယ္။ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ မၾကာခင္ အလုပ္ေတြေခၚေတာ့မယ္။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးကိုေတာ့ အလုပ္မေပးႏိုင္ ေသးဘူးလို႔ သူကေျပာပါတယ္။
အလုပ္ေလွ်ာက္မယ့္လူေတြ ဒံနူူသ ႊၽသမုဒ႐ုံးကို ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရာက္လာမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုထိေတာ့ နည္း နည္းပဲလာေသးတယ္။ မ်ားစြာေသာလူေတြက ရပ္တည္ေရးကို အရင္ ႀကိဳးစားေနရတုန္းပါ။ ၿမိဳ႕ငယ္ေလးေတြကလူေတြ အျပင္ကိုမထြက္လာ ႏိုင္ေသးဘူး။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးေတြ ဆို႐ြားေနတုန္းပဲေလ။
အလုပ္မရွိတဲ့လူေတြအဆင္ေျပဖို႔အတြက္ အလုပ္သမားဌာနက ယာ ယီအရံ႐ုံးခြဲေလးေတြ ယာမာမိုတိုနဲ႔ အျခားၿမိဳ႕ငယ္ေလးေတြမွာ ဖြင့္လွစ္သြားဖို႔ စီစဥ္ၿပီး လူေတြကို အဲဒီကိုလာဖို႔ သတင္းစာက ေနေၾကျငာေပးေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္အထိလိုက္လ ံကူညီေပးေနႏိုင္မလဲဆိုတာ မသိႏိုင္ေသးပါဘူး။
အလုပ္လက္မဲ့ ခံစားခြင့္အတြက္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြကို ေလွ်ာ့ခ်မယ္လို႔ အစိုးရက ေျပာပါတယ္။ အလုပ္ကေနျဖဳတ္ခံရတာ မဟုတ္ပဲ ခဏတျဖဳတ္ေနရာေျပာင္းေရႊ႕ခံရတဲ့ လူေတြလည္း ေလွ်ာက္ ထားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ဒါဟာ လိုအပ္ေနတဲ့ အရွည္သျဖင့္ စိန္ေခၚမႈေတြကို ေျဖရွင္းေပးႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ေနာက္တစ္ခ်က္က ေဘးဒဏ္ခံခ့ဲရသူေတြကို ေငြေပးမယ္ဆိုရင္ တိုင္း ျပည္ကအေၾ<ြကးႏြံထဲနစ္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ကုန္က်စားရိတ္ေတြေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ရင္းျမစ္ေတြမွာ ထိခိုက္နစ္နာမႈေတြျဖစ္လာမယ္။
ဧၿပီလမွာစမယ့္ ဘ႑ာေရးႏွစ္အတြက္ အမ်ဳိးသားအသံုးစားရိတ္ ၁.၁၂၁ ထရီလီယံသံုးစြဲဖို႔ ေအာက္လႊတ္ေတာ္က သေဘာတူလိုက္ပါ တယ္။ ျပန္လည္နာလန္ထူေရးအတြက္ လူေတြကို အလုပ္ခြင္ျပန္သြားႏိုင္ ေအာင္ေဆာင္ရြက္ေရးဟာ အဓိကက်ပါတယ္။ ''စိတ္ဒဏ္ရာေတြကို ကုစားႏိုင္ဖို႔ဆိုရင္ အလုပ္လုပ္တာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ အလုပ္သြားမယ္၊ လုပ္ငန္းခြင္မွာ အျခားသူေတြနဲ႔တြဲၿပီး အလုပ္လုပ္မယ္၊ ဒါေတြက ေန႔စဥ္ ဘဝ ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းေတြပါ''။
ၾနမခပ ဃသမစ်အဖြဲ႕က ဂ်ပန္မွာယာယီလုပ္သားအစီအစဥ္ကို ကန္႔ ကြက္ပါတယ္။ ဂ်ပန္မွာ သန္႔ရွင္းေရးအလုပ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မလုပ္ခ်င္ တဲ့အလုပ္ျဖစ္သလို၊ လုပ္ခကလည္းအင္မတန္ျမင့္ပါတယ္။ အပ်က္အစီး ေတြ ခုလိုႀကီးမားပံုကလည္း စက္ကိရိယာႀကီးေတြနဲ႔လုပ္မွျဖစ္မွာပါ။ ၾနမခပ ဃသမစ်အဖြဲ႕က ေဒသခံအစိုးရမဟုတ္တဲ့အဖြဲ႕ေတြ၊ ဘဏ္ေတြနဲ႔ပူး ေပါင္းၿပီး ၿမိဳ႕ငယ္ေလးေတြမွာ အလုပ္အကိုင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဖန္တီး ေပးႏိုင္တဲ့ အငယ္စားနဲ႔အလတ္စားကုမၸဏီေတြ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ လည္ပတ္ႏိုင္ဖို႔ေခ်းေငြထုတ္ေပးေရး အစီအစဥ္ေတြႀကိဳးစားေနပါတယ္။
ဂ်ပန္အေရွ႕ေျမာက္တံငါအလုပ္လုပ္ကိုင္တဲ့ ကက္ဆန္ႏူမာမွာေတာ့ အခက္အခဲေတြရွိႏိုင္ပါတယ္။ လွ်ပ္စစ္မီးေတြျပတ္ေတာက္ေနတဲ့အတြက္ ငါးဖမ္းေလွႀကီးေတြမွာ ငါးေတြကိုေလွာင္ထားႏိုင္ဖို႔ေရခဲမရွိဘူးလို႔ အဲဒီကို သြားၿပီး တံငါသည္ေတြနဲ႔အင္တာဗ်ဴးခဲ့တဲ့ မစၥတာဂြၽန္ဆင္ကေျပာျပပါ တယ္။ ငါးကုမၸဏီအမ်ားအျပားလည္း ပ်က္စီးသြားပါတယ္။ ခ႐ု၊ ကမာ လုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္သူေတြကေတာ့ ပိုၿပီးခက္ခဲေနပါတယ္။ ခရုေမြးတဲ့ ၾကမ္းခင္းေတြတည္ေဆာက္ဖို႔ ခုႏွစ္ႏွစ္ေလာက္အခ်ိန္ယူရမွာျဖစ္ပါတယ္။
စေတာ္ဘယ္ရီလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ခရီးသြားလုပ္ငန္းေတြလုပ္ကိုင္တဲ့ ယာမာ မိုတိုမွာေတာ့ ခက္ခက္ခဲခဲကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၈ဝဝ ေလာက္ကဘုရားေက်ာင္းတစ္ခုအႀကီး အက်ယ္ ပ်က္စီးသြားခဲ့ပါတယ္။ ကမ္းေျခမွာလည္း အမႈိက္သရိုက္ေတြခ်ည္းပါပဲ။ စေတာ္ဘယ္ရီခင္းေတြမွာလည္း 'ကိုယ့္အသီးကုိယ္ခူးပါ'ဆိုတဲ့ ဆိုင္း ဘုတ္အခ်ဳိ႕နဲ႔ မွန္လံုအိမ္ေတြက သံေခ်ာင္းေတြပဲက်န္ပါေတာ့တယ္။
ေဆးသုတ္ကုမၸဏီတစ္ခုပိုင္ဆိုင္တဲ့ အီဆာမူ ဆာဆာကီ က ၿမိဳ႕နယ္ ခန္းမ ကိုေရာက္လာၿပီး ေတာ့ သူ႔အလုပ္သမားေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ လို႔ေမးလာပါတယ္။ အိမ္ေတြျပည္လည္တည္ေဆာက္ ဖုိ႔၊ ကုမၸဏီေတြေဆးသုတ္ဖို႔ အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီးရွိလာလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ လအတန္ၾကာေစာင့္ရဦးမယ္လို႔ သူက ယူဆပါတယ္။
အဲဒီအခိ်န္မွာပဲ သူ႔ရဲ႕ဂိုေဒါင္၊ ကားေတြနဲ႔ ပစၥည္းကိရိယာေတြအားလံုး ပ်က္စီးသြားၿပီး မွာထားတဲ့ ေဖာက္သည္ေတြလည္း အမွာစာေတြ ျပန္႐ုတ္သြားပါတယ္။ သူ႔အလုပ္သမား ၅ ေယာက္ကိုေတာင္သူဆက္ လက္ ခန္႔ထားႏိုင္မယ္ မထင္ေတာ့ဘူး လို႔ဆိုပါတယ္။ လက္ရွိအေျခ အေနမွာေတာ့ ငလ်င္နဲ႔ဆူနာမီေၾကာင့္ ပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးၿပီး ၿမိဳ႔ျပကေန အမိႈက္ပံုဘဝေရာက္သြားတဲ့ေနရာေတြမွာ ရွင္းလင္းပစ္ဖို႔ ၃ ႏွစ္ကေန ၅ ႏွစ္ကေနအထိ ကာလၾကာရွည္မွာျဖစ္ၿပီး ယခင္အေျခအေနျပန္ ေရာက္ေအာင္ ျပန္လည္ထူေထာင္ဖို႔အတြက္ အနည္းဆံုး ၂ဝ ႏွစ္ၾကာျမင့္ မယ္လို႔သိရေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား...။
(၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၂ဝ ရက္ေန႔ထုတ္ Wall Street Journal တြင္ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ Woes could linger for Japan's jobless ေဆာင္းပါးကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္)
0 comments:
Post a Comment