၁၉၁၅-ခုနွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၃ ရက္ - ၁၉၄၇ခုနွစ္ ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္သည္ ျမန္မာနိုင္ငံ၏ အမ်ိဳးသားသူရဲေကာင္း၊ ေတာ္လွန္ေရးသမား၊ မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္၊ တပ္မေတာ္၏ ဖခင္ၾကီး၊ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးသမား ျဖစ္သည္။ သူ၏ ဖခင္မွာ ေ႐ွ႕ေနဦးဖာနွင့္ မိခင္မွာ ေဒၚခင္စု ျဖစ္ၾကျပီး ထိုစဥ္အခါ ျဗိတိသွ်အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္ ပါဝင္ခဲ့ေသာ ျမန္မာနိုင္ငံ အလယ္ပိုင္း၊ မေကြးခရိုင္၊ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕တြင္ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ သူ၏ မိဘမ်ိဳးရိုးတြင္ အဖိုးျဖစ္သူမွာ ဗိုလ္မင္းေရာင္ ျဖစ္ျပီး ၁၈၈၆-ခုနွစ္ နယ္ခ်ဲ႕ ၿဗိတိသွ်တို႔အား ေတာ္လွန္ေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ားတြင္ ပါဝင္ခဲ့သည္။ ေမြးခ်င္း ၉ ေယာက္အနက္ အငယ္ဆံုး ျဖစ္သည္။
ဇာတာတြင္ ပါရွိသည့္ အမည္မွာ ေမာင္ထိန္လင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ သူ႕အား မည္သည့္အခါ ကမွ် ထိန္လင္းဟုမေခၚဟု အစ္ကိုဦးေအာင္သန္းက ေျပာဆိုခဲ့ဖူးသည္။ ေနာင္အခါ၌ အစ္ကို ကိုေအာင္သန္းႏွင့္ နာမည္လိုက္ေအာင္ ေမာင္ေအာင္ဆန္းဟု ေခၚတြင္ေလသည္။ ဒို႔ဗမာအစည္းအရံုး ဝင္ေရာက္ေသာအခါ သခင္ေအာင္ဆန္း ျဖစ္လာခဲ့သည္။ သခင္ေအာင္ဆန္း၏ ဂ်ပန္အမည္မွာ အိုမိုဒါမြန္ဂ်ိ ျဖစ္သည္။ ထိုင္းနိုင္ငံ ဗန္ေကာက္ျမိဳ႕တြင္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္မ်ား ဗိုလ္အမည္ခံရာတြင္ ဗိုလ္ေတဇ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ တိုင္းျပည္နွင့္ လူမ်ိုးအတြက္ နိုင္ငံေရး ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအမည္ ျဖင့္ထင္ရွားသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ေမြးခ်င္းမ်ားမွာ-
1. မခင္ၫြန္႔
(လယ္၀န္ကေတာ္) ကြယ္လြန္၊
2. မ၀က္ (အိမ္ေထာင္မျပဳ) ကြယ္လြန္၊
3. ေမာင္ဘ၀င္း ဘီေအ-ဘီအက္စ္စီ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ႏွင့္အတူ လုပ္ၾကံခံရ)၊
4. မေရႊမွန္ (ငယ္စဥ္က ကြယ္လြန္)၊
5. ေမာင္ေနေအာင္ (အမိန္႔ေတာ္ရေရွ႕ေန ကြယ္လြန္)၊
6. ခုနစ္လသား အမႊာႏွစ္ေယာက္ (ပုခက္တြင္းကြယ္လြန္)၊
7. ဦးေအာင္သန္း (ဘီေအ) (မေကြးအေရွ႕ေျမာက္ပိုင္း လႊတ္ေတာ္အမတ္ ကြယ္လြန္)၊
8. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။
ငယ္ဘဝ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ငယ္စဥ္က အနာအဖ်ား ထူသည္။ အသားစား ၾကဴးသည္။ အမဲ သားငါး အလြန္ႀကိဳက္သည္။ အတီးအမႈတ္ ၊ အကအခုန္ အလြန္ ဝါသနာ ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ဆိုင္းတီး ဝါသနာ ပါသည္။ စားပြဲ ျဖစ္ေစ ၊ ေခါက္စရာေတြ႕လွ်င္ ျဖစ္ေစ အၿမဲ ေခါက္ေနေလ့ ရွိသည္။ ေခ်ာင္တစ္ေခ်ာင္တြင္ ကပ္၍ မႈိင္ေတြကာ စဥ္းစား၍လည္း ေနတတ္သည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ကၠုေျႏၵႀကီးသည္။ ကစားခုန္စားကို မ်ားစြာ မေလ့က်င့္ေသာ္လည္း ကစားသည့္အခါ ၾကမ္းတမ္းသည္။ ၾကမ္းတမ္းေသာ ကစားနည္းကိုမွ ႏွစ္သက္သည္။ မ်က္ႏွာလို မ်က္ႏွာရျဖင့္ အထက္လူႀကီးအား တိုင္ေတာျခင္းကို ငယ္စဥ္ကတည္းက အထူးစက္ဆုပ္သည္။
လူငယ္ဘဝ
သူ၏ ပည
ာေရးကို နတ္ေမာက္နွင့္ ေရနံေခ်ာင္း တို႕တြင္ သင္ၾကားျပီးေနာက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တြင္ ဘီေအဘြဲ႕ကို အဂၤလိပ္စာေပ၊ ေခတ္သစ္သမိုင္း ႏွင့္ နိုင္ငံေရးသိပၸံ တို႕ျဖင့္ ရယူခဲ့သည္။ သူသည္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၏ ေက်ာင္းသားသမဂၢတြင္ အမႈေဆာင္ အဖြဲ႕ဝင္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ျခင္း ခံခဲ့ရျပီး ၎အဖြဲ႕မွ ထုတ္ေဝေသာအိုးေဝမဂၢဇင္းတြင္ အယ္ဒီတာအျဖစ္ ပါဝင္ခဲ့သည္။ ၁၉၃၆ ခုနွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလတြင္ ငရဲေခြးႀကီး လြတ္ေနသည္ ဟူသည့္ တကၠသိုလ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရာရွိႀကီးတစ္ဦးကို ရည္ညႊန္းထားသည့္ ေဆာင္းပါး၏ ေဆာင္းပါးရွင္အား မေဖာ္ျပမႈျဖင့္ ကိုနု(ေနာင္ သခင္နု) နွင့္ အတူ တကၠသိုလ္မွ ထုတ္ပယ္ျခင္း ခံရသည္။ ထို႕ေၾကာင့္သမိုင္းတြင္ ေက်ာင္းသားသပိတ္ကို ျဖစ္ေပၚေစခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေက်ာင္းထုတ္သည့္ အမိန္႔ကို ျပန္လည္ရုတ္သိမ္းခဲ့ရသည္။ ၁၉၃၈ ခုနွစ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ နွင့္ ေက်ာင္းသားသပိတ္ မႏၱေလးသို႔ ကူးစက္ၿပီး ေနာက္ဖြဲ႕စည္းေသာ ျမန္မာနိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ နွစ္ရပ္လံုး၌ ဥကၠဌအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ျခင္းခံရသည္။ ထိုနွစ္မွာပင္ အစိုးရသည္ သူ့အား ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒျပင္ဆင္ေရး ေကာ္မတီတြင္ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္။
၁၉
၃၈ ခုနွစ္ ေအာက္တိုဘာလတြင္ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ေက်ာင္းသားနိုင္ငံေရးမွ အမ်ိဳးသားနိုင္ငံေရးသို႕ ကူးေျပာင္းခဲ့သည္။ ဤအခ်ိန္မွစ၍ သူသည္ ၿဗိတိသွ်ဆန္႔က်င္ေရးသမားနွင့္ ယံုၾကည္မႈျပင္းထန္ေသာ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးသမား ျဖစ္ခဲ့သည္။ သူသည္ ဒို႔ဗမာအစည္းအရံုးဝင္တစ္ဦး ျဖစ္လာေသာအခါတြင္ သခင္ (အရွင္သခင္/ဆရာ-ျမန္မာလူမ်ိုးမ်ားသည္ ဗမာျပည္၏ အရွင္သခင္/ဆရာစစ္မ်ား ျဖစ္သည္။ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕မ်ားက သူတို့သာလွ်င္ အသံုးျပဳရန္ မတရား သိမ္းပိုက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။) တစ္ဦးပါျဖစ္လာသည္။ အသင္းႀကီးကို ၁၉၃၀ ခုနွစ္ ေမတြင္ ဖြဲ႕စည္း တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ုဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အသင္းႀကီး၏ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႈးအျဖစ္ ၁၉၄၀ ခုနွစ္ ဩဂုတ္လအထိ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ဤတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္စဥ္ ၁၃၀၀ ျပည့္ အေရးေတာ္ပံုဟု လူသိမ်ားသည့္ နိုင္ငံတဝန္း သပိတ္ပြဲမ်ားကို လံႈ႕ေဆာ္ ဦးေဆာင္ခဲ့သည္။ ထိုစဥ္ကပင္ ဗမာ့ထြက္ရပ္ဂိုဏ္းႀကီးအား ထူေထာင္ရာတြင္ ပါဝင္ခဲ့ျပီး ၎းအဖြဲ႕ႀကီးမွာ ဒို႕ဗမာအစည္းအရံုး၊ ျမန္မာနိုင္ငံ ေက်ာင္းသားသမဂၢ၊ နိုင္ငံေရး ႏိုးၾကားေသာ ရဟန္းမ်ား၊ ေဒါက္တာဘေမာ္၏ ဆင္းရဲသားပါတီတို႕ကို မဟာမိတ္ ျပဳထားျခင္း ျဖစ္ျပီး သူသည္ ယင္းမဟာမိတ္အဖြဲ႕၏ အတြင္းေရးမႈး ျဖစ္လာခဲ့သည္။
သူ၏ သမို
င္းတြင္ လူအမ်ားေကာင္းစြာ မရွင္းလင္းေသာအခ်က္မွာ ၁၉၃၉-ခုနွစ္ ဩဂုတ္လတြင္ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ ကို ထူေထာင္ခဲ့သူ အဖြဲ႕ဝင္တစ္ဦးနွင့္ ပထမဆံုး အေထြေထြအတြင္းေရးမႈး ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္းပင္ ျဖစ္သည္။ မ်ားမၾကာမီတြင္ သူသည္ ျပည္သူ့႕ ေတာ္လွန္ေရးပါတီကို ထူေထာင္ရာတြင္ ပါဝင္ခဲ့သည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ ျပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ ယင္းအဖြဲ႕ကို ဆိုရွယ္လစ္ပါတီဟု ျပန္လည္အမည္ေပးခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ၁၉၄၀ ခုနွစ္ မတ္လတြင္ အိႏၵိယနိုင္ငံ ရမ္ဂါတြင္ က်င္းပေသာ အိႏၵိယ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ စည္းေဝးပြဲသို႕ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အစိုးရသည္ ျဗိတိသွ်တို႔ကို သခင္တို႕က ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ရန္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈျဖင့္ ေအာင္ဆန္းအား ဖမ္းဝရမ္း ထုတ္ျပန္ခဲ့ရာ သူသည္ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္း လွည့္လည္ပုန္းေရွာင္ေနခဲ့ျပီးေနာက္ဆံုးတြင္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားသို႔ ေျပးခဲ့ရသည္။ ပထမတြင္ သူသည္ တရုတ္ျပည္သို႔သြား၍ ကြန္ျမဴနစ္တရုတ္မ်ားထံ အကူအညီေတာင္းရန္ ရည္ရြယ္ေသာ္လည္း ဂ်ပန္စစ္တပ္မွ ျပည္သိမ္းတပ္မ်ားက သူ႔အား အမြိဳင္ျမိဳ႕တြင္ ၾကားျဖတ္တားဆီးျပီး ဂ်ပန္ျပည္သို႔သာ သြားရန္ တိုက္တြန္းခဲ့ေလသည္။
ဒုတိယကမၻာစစ္ကာလ
၁၉၄၅ ခုနွ
စ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျမန္မာနိုင္ငံသို႔ ျပန္လာသည္။ ဖူမီမာရိုကိုနိုး အစိုးရထံမွ လက္နက္နွင့္ ေငြေၾကးေထာက္ပ့ံမႈ ကတိကဝတ္မ်ားရလာသည္။ ထိုေနာက္ ရဲေဘာ္သံုးက်ပ္အဖြဲ႕ဝင္မ်ားနွင့္ အတူ စစ္သင္တန္းတက္ေရာက္ရန္ ဂ်ပန္ျပည္သို႔ ေခတၲျပန္လည္ ထြက္ခြာသြားခဲ့သည္။ ၁၉၄၅ ခုနွစ္ ဒီဇင္ဘာတြင္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔ မီနာမီကီးကန္း၏ အကူအညီျဖင့္ ျမန္မာလမ္းမၾကီး(စစ္အတြင္း တရုတ္ႏိုင္ငံအား ကုန္းေၾကာင္းမွ စစ္လက္နက္ပစၥည္းမ်ားေထာက္ပံ့ရန္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျဖတ္သန္း၍ေဖာက္ထားေသာလမ္း၊ယေန႔ ရွမ္းျပည္နယ္ ႏွင့္ တရုတ္ႏိုင္ငံအားဆက္သြယ္ထားသည့္လမ္းမၾကီး)အား ပိတ္ဆို႔ရန္နွင့္ ျပည္တြင္းရွိ အမ်ိဳးသားပုန္ကန္ထၾကြမႈအား ေထာက္ပံကူညီရန္အတြက္ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဗိုလ္မႈးၾကီး ဆူဇူကီး၏ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ ဗမာ့လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ကို ထိုင္းနိုင္ငံ ဗန္ေကာက္ျမိဳ႕(ထိုအခ်ိန္တြင္ ထိုင္းနိုင္ငံမွာ ဂ်ပန္သိမ္းပိုက္မႈ ေအာက္တြင္ ရွိသည္) တြင္ ထူေထာင္ခဲ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရာထူးကို ရယူခဲ့ျပီး
ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ုပ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ျမန္မာနိုင္ငံ၏ျမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္သည္ ဂ်ပန္တို႕လက္ေအာက္သို႔ ၁၉၄၂ ခုနွစ္ မတ္လတြင္ က်ေရာက္သြားျပီး (ဒုတိယ ကမၻာစစ္အတြင္း ျမန္မာနိုင္ငံ စစ္ဆင္ေရး၏ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ အျဖစ္) ဂ်ပန္စစ္ဘက္ အုပ္ခ်ုပ္ေရးအဖြဲ႔က တိုင္းျပည္ကို သိမ္းပိုက္လိုက္သည္။ ဇူလိုင္လတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဂ်ပန္တို႔၏ဖိအားေပးမႈအရ ဗမာ့လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ (ဘီအိုင္ေအ)အား ဗမာ့ကာကြယ္ေရးတပ္မေတာ္ (ဘီဒီေအ) အျဖစ္ ျပင္ဆင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့ျပီး ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ဆက္လက္ရပ္တည္ခဲ့ေသာ္လည္း ဤအၾကိမ္တြင္ ဗိုလ္မႈးၾကီးေအာင္ဆန္း အျဖစ္သာေနခဲ့သည္။ ၁၉၄၄ ခုနွစ္ မတ္လတြင္ သူ့အား ဗိုလ္ခ်ုပ္ရာထူးသို႔ ျပန္လည္ခန္႔အပ္ခဲ့သည္။ မ်ားမၾကာမီတြင္ ဂ်ပန္နိုင္ငံသို႔ ဖိတ္ေခၚျခင္းခံရျပီး ဂ်ပန္ဧကရာဇ္မွ တက္ေနဝန္းဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဘြဲ႕ကို ခ်ီးျမွင့္ခဲ့သည္။
၁၉၄၃ ခုန
ွစ္ ဩဂုတ္ ၁ ရက္တြင္ ဂ်ပန္တို႕က ျမန္မာနိုင္ငံအား အတုအေယာင္ ေရႊရည္စိမ္လြတ္လပ္ေရး ကိုေၾကညာေပးခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား စစ္ဝန္ၾကီးအျဖစ္ ခန္႔အပ္ျပီး ၄င္း၏ တပ္မေတာ္ကိုလည္း ဗမာ့အမ်ိဳးသားတပ္မေတာ္ (ဘီအင္ေအ)ဟု ေျပာင္းလဲေခၚေဝၚခဲ့သည္။ သူ၏ ဂ်ပန္တို႕နွင့္ ပူးေပါင္းမႈမွာၾကာၾကာမခံေပ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဂ်ပန္မ်ားေျပာသည့္ လြတ္လပ္ေရးဆိုသည္ကို သံသယဝင္လာသည္။ ဗမာလူမ်ိဳးမ်ားအေပၚ ဆက္ဆံသည့္ ဆက္ဆံေရးကိုလည္း မနွစ္ျမိဳ႕ေပ။ ဂ်ပန္တပ္မ်ားမဝင္ေရာက္မီကပင္ ဖက္ဆစ္တို႕၏ အႏၱရာယ္ကို ၾကိဳတင္သတိေပးခဲ့သည့္ ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ေသာ သခင္သန္းထြန္း နွင့္ သခင္စိုးတို႔၏ အကူအညီျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဂ်ပန္မ်ားအား တိုက္ထုတ္ရန္ အိႏၵိယျပည္ရွိ ျဗိတိသွ်အာဏာပိုင္မ်ားနွင့္ တိတ္တဆိတ္ ဆက္သြယ္ခဲ့ျပီး လွ်ိဳ႕ဝွက္အစီအစဥ္မ်ားကို ေရးဆြဲခဲ့သည္။
၁၉၄၅ ခု
နွစ္ မတ္လ ၂၇ ရက္တြင္ သူသည္ ဘီအင္ေအတပ္ကို ဦးေဆာင္၍ ဂ်ပန္က်ဴးေက်ာ္သူမ်ားအား မဟာမိတ္တို႔နွင့္ ပူးေပါင္းကာ တိုက္ထုတ္ခဲ့ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔ကို ေတာ္လွန္ေရးေန႔ဟု သတ္မွတ္ခဲ့ျပီး ေနာင္တြင္ အာဏာသိမ္းစစ္အုပ္စုမွ တပ္မေတာ္ေန႕ဟု ေျပာင္းလဲေခၚတြင္ခဲ့ေလသည္။
ဒုတိယကမၻာစစ္ျပီးေခတ္
ျဗိတ
ိသွ်မ်ား ျပန္လည္ဝင္ေရာက္လာ၍ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတစ္ခုကို ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ခဲ့ျပီး ေနာက္ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးအဖြဲ့ကို ညီညြတ္ေသာတပ္ေပါင္းစုအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းဖြဲ႔စည္းခဲ့ရာတြင္ ဘီအင္ေအ၊ ကြန္ျမဴနစ္၊ ဆိုရွယ္လစ္မ်ား ပါဝင္ၾကျပီး ၁၉၄၄ ခုနွစ္ ဩဂုတ္လတြင္ ‘ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ၾကီး’ (ဖဆပလ) အျဖစ္ အသစ္ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။ ဗမာ့အမ်ိုးသားတပ္မေတာ္ကိုလည္း မ်ိဳးခ်စ္ဗမာ့တပ္မေတာ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲဖြဲ႔စည္းခဲ့၍ ဂ်ပန္မ်ားကို တိုက္ထုတ္ျပီးေနာက္ တျဖည္းျဖည္းဖ်က္သိမ္းခဲ့သည္။ ၁၉၄၅ ခုနွစ္ စက္တင္ဘာလက သီရိလကၤာတြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ကႏၵီအစည္းအေဝးမွ သေဘာတူညီခ်က္မ်ားအရ မ်ိဳးခ်စ္ဗမာ့တပ္မေတာ္သားမ်ားအား ျဗိတိသွ်တပ္မေတာ္ေအာက္ရွိ ဗမာ့တပ္မေတာ္ေအာက္သို႔ သြတ္သြင္းယူခဲ့သည္။ စစ္ျပန္ရဲေဘာ္အခ်ိဳ႕ကို ျပည္သူ့ရဲေဘာ္တပ္အျဖစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ အရန္အင္အားျဖင့္ ဖြဲ႔ထားျပီး လူျမင္ကြင္းတြင္ ေျဗာင္က်က် စစ္ေရးေလ့က်င့္ခဲ့ၾကရာ ျဗိတိသွ်အာဏာပိုင္မ်ား၏ အစပိုင္းက မလိုက္ေလ်ာလိုမႈမ်ားကို ျပယ္ေစခဲ့ဟန္တူ၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ဗမာ့တပ္မေတာ္၏ ဒုတိယစစ္ေဆးေရးမႈးရာထူးကို ကမ္းလွမ္းခဲ့ေသာ္လည္း အရပ္သားနိုင္ငံေရးသမား ဘဝကို သာ ေရွြးခ်ယ္ခဲ့သည္။
၁၉၄
၆ ခုနွစ္ ဇန္နဝါရီလတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဖဆပလ အဖြဲ႔၏ ဥကၠဌ အျဖစ္ လြန္ခဲ့ေသာ ေအာက္တိုဘာက ျမန္မာျပည္ အရပ္ဘက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးျပန္လည္ ထူေထာင္ျပီးေနာက္ ခန္႔အပ္ျခင္းခံရသည္။ စက္တင္ဘာလတြင္ ျမန္မာနိုင္ငံ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ၏ ဒုတိယ ဥကၠဌ အျဖစ္ ျဗိတိသွ်ဘုရင္ခံအသစ္ ဆာဟူးဘတ္ရန႔္မွ ခန္႔ထားျခင္းခံရျပီးေနာက္ ကာကြယ္ေရးနွင့္ နိုင္ငံျခားေရးရာတို့ကို တာဝန္ေပးအပ္ခဲ့သည္။ ရန္႔ နွင့္ ေမာင္ဘတ္တန္တို႔သည္ ယခင္ဘုရင္ခံခ်ဳပ္ေဟာင္း ဆာေဒၚမန္စမစ္နွင့္ ဝင္စတန္ခ်ာခ်ီတို႔က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ‘သစၥာေဖာက္ သူပုန္ေခါင္းေဆာင္’ ဟု သမုတ္ခဲ့သည္ကို လက္မခံခဲ့ေပ။ ဖဆပလ အဖြဲ႔တြင္လည္း ကြန္ျမဴနစ္မ်ားနွင့္ အမ်ိဳးသားေရးနွင့္ ဆိုရွယ္လစ္ကို ဦးေဆာင္သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ အၾကားကြဲၾကရာမွ အမႈေဆာင္ေကာင္စီတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေနရာယူသည္ကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ဖဆပလ အဖြဲ႔မွ သခင္သန္းထြန္းနွင့္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တို႔ကို ထုတ္ပစ္ခဲ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ လံုးလံုးလ်ားလ်ားျဖစ္ေနျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ျငင္းပယ္ႏိုင္သည့္ ဗီတိုအာဏာမွာ ျဗိတိသွ်၏လက္တြင္ရိွေနေသးသည္။ ၁၉၄၇ ခုနွစ္ ဇန္နဝါရီ ၂၇ ရက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနွင့္ ျဗိတိသွ် ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ကလီမင့္အက္တလီ တို႔သည္ လန္ဒန္ျမိဳ႕တြင္ တစ္နွစ္အတြင္း ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးကို ေပးရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာတူစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ျခင္းျဖင့္ သူသည္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးကို တာဝန္ခံ ရယူေပးခဲ့သူ ျဖစ္လာေတာ့သည္။ နယူးေဒလီျမိဳ႕၌ တစ္ေထာက္ရပ္နားစဥ္ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္ သူက ျမန္မာတို႔သည္ အၾကြင္းမဲ့လြတ္လပ္ေရးကို လိုလားေၾကာင္း ဓနသဟာယ အဆင့္ကို မလိုလားေၾကာင္း ဤအေျခအေနကို ရရွိရန္ အၾကမ္းဖက္သည့္နည္း သို႔မဟုတ္ မဖက္သည့္နည္း သို႔မဟုတ္ နွစ္နည္းစလံုးကို အသံုးျပဳရန္တြန္႔ဆုတ္ေနမည္ မဟုတ္ေၾကာင္းနွင့္ အဆံုးသတ္တြင္ သူသည္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္လာရန္ ေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ္လည္း အဆိုးဆံုးကိုလည္း ရင္ဆိုင္ရန္ျပင္ဆင္ထားေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။
အခ်ိ
ဳ႕က သူ့အား ကရင္လူမ်ိဳးတို႔အား ျဗိတိသွ်တို႔အေပၚတြင္သစၥာရွိမႈ၊ ဂ်ပန္နွင့္ ဘီအိုင္ေအတပ္မ်ားကို ျပန္လည္တိုက္ခိုက္မႈတို႔ကို အေၾကာင္းျပဳ နွိပ္ကြပ္ခဲ့ျခင္းနွင့္ ပတ္သတ္၍ တာဝန္ရွိသည္ဟု ယူဆၾကသည္။ ေဒၚမန္စမစ္သည္ ဖဆပလ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ လန္ဒန္သို႔ လာေရာက္ရန္ ကိစၥကို ျငင္းပယ္ခဲ့ျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား စစ္အတြင္းက သူၾကီးတစ္ဦးကိုကြက္မ်က္မႈနွင့္ အေရးယူရန္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့သည္။
၁၉၄၇ ခုနွစ
္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၂ ရက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အျခားတိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားနွင့္ အတူ ပင္လံုညီလာခံတြင္ စည္းလံုးညီညြတ္ေရးေဖာ္ေဆာင္သည့္သက္ေသအျဖစ္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့သည္။ ဧျပီတြင္ ဖဆပလသည္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲၾကီးတြင္ ေနရာ ၂၀၂ ေနရာအနက္ ၁၉၆ ေနရာကို ရရွိ အနိုင္ယူခဲ့သည္။ ဇူလိုင္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ျမန္မာနိုင္ငံ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကို ရန္ကုန္ရွိ `ဆိုရန္တာဗီလာ´တြင္ က်င္းပခဲ့သည္။
လြတ္လပ
္ေရး မရမီ လအနည္းငယ္အလို ၁၉၄၇ ခုနွစ္ ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနွင့္ အတူ သူ၏ အစ္ကို ဦးဘဝင္း အပါအဝင္ အသစ္ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ကက္ဘိနက္ဝန္ၾကီး ေျခာက္ဦးတို႔ႏွင့္အတူ လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ ခံခဲ့ၾကရသည္။ လုပ္ၾကံမႈမွာ သူ၏ ျပိဳင္ဘက္ျဖစ္သူ ဂဠဳန္ဦးေစာ ၏ လက္ခ်က္ဟု ယူဆရေသာ္လည္း ဦးေစာ၏ တရားခြင္စစ္ေဆးခ်က္မ်ားမွာ သံသယ ျဖစ္စရာမ်ား ေတြ႔ရွိခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လုပ္ၾကံခံခဲ့ရေသာ္လည္း ထိုစဥ္က လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ ဦးႏုက တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးၾကိဳးပမ္းမႈမ်ားကို အရွိန္မပ်က္ဆက္လက္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သျဖင့္ ၁၉၄၈ ခုနွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၄ ရက္တြင္ ျမန္မာနိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရ ရွိခဲ့သည္။
မိသားစု
၁၉၄၂ ခ
ုနွစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္တြင္ ေဒၚခင္ၾကည္္ႏွင့္ ထိမ္းျမားခဲ့သည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ေဒၚခင္ၾကည္၏ ညီမျဖစ္သူမွာ သခင္သန္းထြန္း ကြန္ျမဴနစ္ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ အေၾကာင္းပါခဲ့ေလသည္။ ေအာင္ဆန္းဦး၊ ေအာင္ဆန္းလင္း၊ေအာင္ဆန္းစုၾကည္စသည့္ သား(၂)ေယာက္၊ သမီး(၁)ေယာက္ ထြန္းကားခဲ့သည္။သူ၏ ဒုတိယေျမာက္ သားျဖစ္သူ ေအာင္ဆန္းလင္းမွာ ၈ နွစ္သား အရြယ္တြင္ ေနအိမ္ျခံ၀န္း အတြင္းရွိ ေရကန္၌ ေရနစ္ေသဆံုးခဲ့သည္။ သားအၾကီးဆံုး ျဖစ္သူ ဦးေအာင္ဆန္းဦးေအာင္ဆန္းဦးမွာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္ အလုပ္လုပ္လ်က္ရွိသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဇနီးေဒၚခင္ၾကည္သည္ ၁၉၈၈ ခုနွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၂၇ ရက္တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။
ဗိုလ္္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ျမန္မာျပည္သူျပည္သား အမ်ားစု သက္၀င္ယံုၾကည္သည့္ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ၁၉၃၅ခုႏွစ္ ဧၿပီလထုတ္ ဂႏၶေလာက မဂၢဇင္းတြင္ Burma and Buddhism ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ ေရးသားခဲ့ေလသည္။ အသက္ (၂၀)အ႐ြယ္က အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားခဲ့သည့္ ထိုေဆာင္းပါးထဲတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ‘ဗုဒၶဘာသာ၏ အႏွစ္သာရမွာ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္၍ လက္ေတြ႔က်င့္သံုးနည္း ျဖစ္သည္။ ထိုနည္းမွာလည္း ေကသမုတၱိသုတ္ေခၚ ကာလာမသုတၱန္လာ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား၏ ေဟာၾကားခ်က္ျဖစ္သည္၊ ထိုေဟာၾကား ခ်က္မွာ အယူ၀ါဒတခု၏ အမွားအမွန္ကို ဆံုးျဖတ္ရာတြင္ တဆင့္ၾကားမွ်ျဖင့္လည္း ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု လက္မခံသင့္၊ မိ႐ိုးဖလာ အယူ၀ါဒျဖစ္၍လည္း လက္မခံသင့္၊ ဤအရာသည္ ဤသို႔ျဖစ္သကဲ့ဟူေသာ ေကာလာဟာလျဖင့္လည္း လက္မခံသင့္၊ က်မ္းဂန္စာေပႏွင့္ ညီၫြတ္သည္ဆို႐ံုႏွင့္လည္း လက္မခံသင့္၊ မိမိတို႔ ယံုၾကည္ထိုက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္၏ စကားျဖစ္သည္ဟုဆိုကာ ပုဂၢိဳလ္စြဲျဖင့္လည္း လက္မခံသင့္၊ မိမိတို႔ ေလးစားေသာ ဆရာ၏ စကားျဖစ္သည္ဟုဆိုကာ ဆရာစြဲျဖင့္လည္း လက္မခံသင့္ဘဲ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ကာ လက္ေတြ႕လုပ္ၾကည့္၍ အက်ဳိးရွိသည့္ အယူ၀ါဒ (၀ိဘဇၥ၀ါဒ)ကိုသာ လက္ခံရမည္ ဆိုသည့္အခ်က္ ျဖစ္သည္၊ ဗုဒၶဘာသာ၏ အႏွစ္သာရျဖစ္ေသာ အထက္ေဖာ္ျပပါ ၀ိဘဇၥ၀ါဒကိုသံုး၍ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ တိုးတက္ၾကီးပြားေရးအတြက္ လုပ္ေဆာင္သြားၾကရန္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအားလံုး၏ အဓိကတာ၀န္ ျဖစ္သည္’ ဟူ၍ ဗုဒၶဘာသာအေပၚ သူ၏ အျမင္ႏွင့္ တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ ေရးႏွင့္ တိုးတက္ႀကီးပြားေရးအတြက္ ဗုဒၶဘာသာ၏ အႏွစ္သာရကို လက္ေတြ႕က်င့္သံုးႏိုင္ေၾကာင္း ဓမၼဓိဌာန္က်က် ေဆြးေႏြးတင္ျပထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ အႏုပညာ
စာေရးဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာက သူ၏ ‘႐ုပ္ပံုလႊာ’ အဖြဲ႕အႏြဲ႕တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ‘ေအာင္ဆန္း (သို႔မဟုတ္) အ႐ိုင္း’ ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေရးသားခဲ့သည္ကို ဖတ္ရဖူးသည္။ ဆရာဒဂုန္တာရာက သူ၏ ႐ုပ္ပံုလႊာအဖြဲ႕တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရး အေၾကာင္းကိုသာ အစဥ္အျမဲ ေတြးေတာေနၿပီး က်န္သည့္အရာမ်ားကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ေနတတ္ပံု၊ လူ႐ိုင္းတဦးႏွင့္ ပံုပန္းသ႑ာန္တူကာ ဆက္ဆံရခက္ၿပီး ဂြတီးဂြက် ႏိုင္လွပံု၊ သူ ယံုၾကည္ရာကို စိုက္လိုက္မတ္တတ္ႏွင့္ တဇြတ္ထုိး လုပ္တတ္ပံု၊ သို႔ေသာ္ သူ႔တြင္ အႏုပညာဓာတ္ခံရွိပံု စသည္တို႔ကို ရသဟန္ႏွင့္ လွလွပပ ျခယ္မႈန္းခဲ့ေလသည္။ ထို႐ုပ္ပံုလႊာ အဖြဲ႕အႏြဲ႕ကိုဖတ္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ‘ကိုေဌးၿမိဳင္ ေျပာသေလာက္လည္း ငါမ႐ိုင္းေသးပါဘူးကြာ’ ဟု သူ၏ ကိုယ္ရံေတာ္ ဗိုလ္ထြန္းလွကို ရယ္ေမာကာ ေျပာခဲ့ဖူးေၾကာင္း ေဆာင္းပါးတပုဒ္တြင္ ဖတ္ရဖူးသည္။ ထို႔အျပင္ အလကၤာေက်ာ္စြာ ၿမိဳ႕မၿငိမ္း၏ ‘သက္ေ၀’၊ ‘ကၪၥန’ သီ ခ်င္းမ်ားကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ႏွစ္သက္ပံု၊ ပင္လံုစာခ်ဳပ္အတြက္ ရွမ္းျပည္သို႔အသြား အင္းေလးကန္ထဲ ေလွစီးေနစဥ္ ‘ေလွကေလးကို ေလွာ္မည္ … ေဘးမသမ္းဘဲ ေအးခ်မ္းေတာ့မည္ …’ ဆိုသည့္ အဆိုေတာ္ ဒုိရာသန္းေအး၏ သီခ်င္းအား ဗုိလ္ခ်ဳပ္ညည္းတြားပံုတို႔ကို ဖတ္ရသည့္အခါ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ မအားလပ္ေအာင္ အလုပ္မ်ားေနလင့္ကစား သူ၏ ရင္ထဲ၌မူ အႏုပညာဓာတ္အျပည့္ ကိန္းေအာင္ေနေၾကာင္း အထင္အရွား ေတြ႕ရေလသည္။ ‘ဗမာအက၊ ဗမာဂီတေတြဟာ ဟိုဘက္က လွည့္လာတာေတြရွိတယ္။ ဒါေတြကို စံုစမ္းရမယ္။ အာရွတိုက္သားေတြ တဦးနဲ႔တဦး ဘယ္လို ဆက္စပ္မႈ ရွိတယ္ဆိုတာ ေလ့လာရမယ္၊ ကြၽန္ေတာ္လည္း အႏုပညာသမားပါဗ်ာ’ ဟူ၍လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေျပာၾကားခဲ့ဖူးသည္။ ထိုစကားကို ေထာက္႐ႈျခင္းျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အႏုပညာအေပၚ စိတ္၀င္တစားရွိပံုႏွင့္ အႏုပညာသမားအျဖစ္ ဂုဏ္ယူ၀င့္ႂကြားခ်င္ပံုကို ရိပ္စားမိၿပီး လူသားတုိင္းအေပၚ အႏုပညာ၏ ညႇိဳ႕ငင္ဖမ္းစားမႈအား ႀကီးမားပံုကို ဆက္စပ္ ေတြးေတာေနမိပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ပညာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ပညာႏွင့္ ပတ္သက္၍ သူျမင္သည့္ အဓိပၸာယ္ကိုလည္း သူ၏ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိတြင္ ရွင္းျပခဲ့ရာ အလြန္ပင္ မွတ္သားဖြယ္ ေကာင္းသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ‘ပညာသည္ စာအုပ္မ်ားထဲ၌သာ ရွိသည္မဟုတ္။ စာအုပ္မ်ားကို ေက်ာ္၍ ျမင္စြမ္းႏိုင္ျခင္းကို ေဆာင္ႏိုင္ရေပမည္။ ပညာသည္ လူ၏ ရာဇ၀င္ကိုသာ ျပဳျပင္တိုးခ်ဲ႕႐ံုသည္မဟုတ္။ လူ၏ စိတ္ေနစိတ္ထား၊ အယူအဆမ်ားကိုလည္း တိုးတက္ေစရမည္။ ရာဇ၀င္သိ႐ံုသာ မဟုတ္၊ ရာဇ၀င္ကို ဖန္တီးႏိုင္ေစရမည္။ ေလာကဓာတ္ပညာကို သိ႐ံုသာမဟုတ္၊ ေလာကဓာတ္ပညာကို တိုးခ်ဲ႕ ႏိုင္ေစရမည္။ ေလာကအေၾကာင္းကို နားလည္ေစသာမဟုတ္၊ သည့္ထက္ေကာင္းေသာ ေလာကကို ဖန္ဆင္းႏိုင္ ေစရမည္။ ေလွနံဓားထစ္ဆိုေသာ အလုပ္၊ အေျပာ၊ အေတြးတို႔မွာ ပညာ၏ အဓိပၸာယ္ ဆန္႔က်င္ဘက္ေပတည္း’ ဟု အျမင္က်ယ္စြာ ရွင္းျပခဲ့ေလသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ စာေပ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ သူရိယ မဂၢဇင္းတြင္ အညာသားေလး ကေလာင္နာမည္ႏွင့္ စာေရးသားသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ တိုင္းျပည္၏ ဦးစားေပး လိုအပ္ခ်က္အရ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္၊ စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္ လုပ္ေနရေသာ္လည္း သူအမွန္တကယ္ ျဖစ္ခ်င္သည့္ အာသီသမွာ စာေရးဆရာဘ၀ ျဖစ္သည္။ ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ေမလ (၃၀)ရက္ေန႔တြင္ ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္းလမ္းရွိ ဖဆပလဌာနခ်ဳပ္၌ ျပဳလုပ္ေသာ သတင္းစာဆရာမ်ား အစည္းအေ၀းတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ‘လြတ္လပ္ေရးရတဲ့ အခ်ိန္အထိေတာ့ က်ဳပ္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ရအံုးမွာဘဲ၊ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးလို႔ ပါတီတိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်ဳပ္က မပါခ်င္ဘူး။ ေဘးဖယ္ေနမယ္။ သူမ်ားေတြလုပ္တာ ထုိင္ၾကည့္ၿပီး စာအုပ္ေရးမယ္’ ဟူ၍ သူ၏ ခ်င္ျခင္းကို ဖြင့္ဟေျပာၾကားခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ထိုေျပာစကားသည္ ၀မ္းသာစရာ ေကာင္းသလို ၀မ္းနည္းဖြယ္လည္း ေကာင္းလွသည္။ ၀မ္းသာစရာေကာင္းသည္က စာေရးဆရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းထံမွ ယူ၍ မကုန္ခန္းႏိုင္သည့္ စာေပဗဟုသုတ ဟင္းေလးအိုးႀကီး ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရမည္ကိုျဖစ္ၿပီး ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းသည္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္လို အရည္အခ်င္း ျပည့္၀သည့္ ႏိုင္ငံေရးသမားေကာင္းတေယာက္ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွ ေဘးဖယ္ေနခ်င္ေလာက္ေအာင္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြၾကားမွာ အတိုက္အခုိက္ေတြ၊ စားခြက္လုမႈေတြ၊ ေနာက္ေက်ာ ဓားႏွင့္ ထိုးမႈေတြ၊ တိုင္းျပည္ ေကာင္းစားေရးထက္ ကိုယ့္အုပ္စု၊ ကိုယ့္ပါတီ အာဏာရေရး ေကာင္းစားေရးအတြက္သာ ဦးတည္လုပ္ေဆာင္မႈေတြ ရွိလာမည္ကို ႀကိဳတင္ျမင္ေတြ႕ေန၍လားဟု ေတြးစရာ ျဖစ္ေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ မကြယ္လြန္မီ အခ်ိန္အထိ ႏိုင္ငံေရး၊ ပညာေရး၊ စစ္ေရး၊ ေလာကီေရးရာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ေဆာင္းပါးမ်ားစြာကို ေရးသားခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရးသားခဲ့သည့္ စာမ်ားတြင္ သူ၏ တိက်ရွင္းလင္း အားေကာင္းေသာ စကားေျပ အေရးအသားႏွင့္ ဦးတည္ခ်က္ေရာက္ေအာင္ ထိထိမိမိ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ေရးသားတတ္ပံုကို အားက်အတုယူဖြယ္ ေတြ႕ရသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ထုတ္ အိုးေ၀မဂၢဇင္းတြင္ ဂုဏ္ျပဳေဖာ္ျပခဲ့သည့္ ‘ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္စာေပ’ ဟူေသာ ေဆာင္းပါးတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ေခတ္မီမီ ကမၻာၾကည့္ ၾကည့္ျမင္တတ္ပံုကို အထင္အရွား ေတြ႕ရသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ‘တကမၻာလံုးဟာ ယခုအခါ ေခတ္ေျပာင္းေနတဲ့ အခ်ိန္အခါႀကီး ျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း ကမၻာႀကီးနဲ႔အတူ ေခတ္ေနာက္မက်ေအာင္ လိုက္ၾကစုိ႔။ ကမၻာ့ဇာတ္ခံု ႀကီးမွာ ကမၻာ့ေတးသံလိုက္၍ ကႏိုင္တဲ့ ဗမာျပည္ႀကီးျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးျပဳျပင္ၾကစို႔။ ဗမာျပည္ႀကီးကို လြတ္လပ္ၿပီး တိုးတက္ထြန္းကားတဲ့ တိုင္းျပည္ျဖစ္ေအာင္ ၾကံေဆာင္ ႀကိဳးစားၾကစို႔။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုး စစ္သားေရာ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေရာ၊ စာေရးဆရာေရာ၊ သတင္းစာဆရာေရာ၊ ဗမာတမ်ဳိးသားလံုး ယခုေျပာတဲ့အတိုင္း ေခတ္ေျပာင္း အလုပ္ကို တူၿပိဳင္ၿပိဳင္ လုပ္ကိုင္ၾကပါစို႔’ ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး
တိုင္းျပည္တြင္ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေတြးတတ္ေခၚတတ္ စဥ္းစားတတ္သည့္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ မရွိမွ သူတို႔ အာဏာတည္ျမဲေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည္ဟု စစ္အာဏာရွင္ေတြ ေတြးပံုေပၚသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ အာဏာရွင္ ဗိုလ္ေန၀င္း လက္ထက္မွ ယေန႔အာဏာရွင္ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊ လက္ထက္အထိ ျမန္မာျပည္တြင္ ႏိုင္ငံေရးသမား မ်ဳိးဆက္ျပတ္ေအာင္ စနစ္တက် လုပ္ေဆာင္ခဲ့၊ လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ အာဏာရွင္တို႔က ႏိုင္ငံေရးသမား ဆိုသည္ကို ေခြးေလွးၾကမ္းပိုးဟု လူၿပိန္းေတြက ျမင္လာေအာင္၊ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေဆာင္ျခင္းကို လူညစ္ပတ္ေတြ အလုပ္ဟု ထင္ျမင္ေအာင္ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကမူ တိုင္းျပည္ တိုးတက္ထြန္းကားေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေရးသမားေကာင္းေတြ မ်ားမ်ားရွိဖို႔ လိုအပ္ပံု၊ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေဆာင္ျခင္း၏ မြန္ျမတ္ပံုတို႔ကို ၁၉၄၀ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလထုတ္ ဒဂုန္မဂၢဇင္း၌ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ ‘ႏိုင္ငံေရးအမ်ဳိးမ်ဳိး’ ဟူသည့္ ေဆာင္းပါးတြင္ အရိပ္အႁမြက္ ထည့္သြင္း ေရးသားခဲ့သည္။ ထိုေဆာင္းပါးတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ‘အစိုးရဟု ျဖစ္ေပၚလာစဥ္ကပင္ လူေတြ တရားမေစာင့္ႏိုင္၍ ျဖစ္၏။ လူေတြသာ တရားေစာင့္ႏိုင္လွ်င္ အစိုးရ ရွိေတာ့မည္မဟုတ္။ ဤကား ဗမာ့က်မ္းဂန္ေတြ၌ပင္ ရွိ၏။ လူေတြတရား မေစာင့္ႏိုင္သည့္ အေၾကာင္းမွာလည္း ေလာဘတရားေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ေလာဘတရား ျဖစ္ျခင္းမွာလည္း ပုဂၢလိက ပစၥည္းေပၚလာသျဖင့္ ငါ့ဟာ၊ ငါ့အိမ္၊ ငါ့ျခံ စသျဖင့္ ငါတည္းဟူေသာ သကၠာယဒိဌိ အရင္းခံသည့္ ေလာဘ၊ ထိုေလာဘေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ေဒါသ၊ ထိုေလာဘ ေဒါသမီးတို႔ေၾကာင့္ ေမာဟတည္းဟူေသာ မသိမလိမၼာ မိုက္မဲမႈျဖစ္လာ၏။’
‘ဦးဘေဘႀကီး ေျပာသလို ညစ္ပတ္တဲ့ အလုပ္လား ဆိုသည့္ ေမးခြန္းကိုလည္း ေျဖလို၏။ ဦးသိန္းေမာင္ႀကီးကေတာ့ ၀န္ခံသြားရွာၿပီ။ ညစ္ပတ္တယ္တဲ့ သူေတာ့ မလုပ္ခ်င္ဟု ေျဖခဲ့ၿပီ။ ေတမိမင္း အားက်လို႔ ထင္၏။ ယခုေတာ့ ဆြဲခ်ေခၚတဲ့ ေရွ႕ေနခ်ဳပ္ႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။ အမွန္မွာ ႏိုင္ငံေရးသည္ ေလာကီေရးပင္ျဖစ္၏။ ႏိုင္ငံေရးမွာ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားမဟုတ္။ သို႔ေသာ္လည္း ေလာကီရွိမွလည္း ေလာကုတ္ရွိႏိုင္၏။ ေလာကုတ္ရွိမွလည္း ေလာကီ တည္ႏိုင္၏။ အူမေတာင့္မွ သီလေစာင့္ႏိုင္၏။
လူေတြသည္ ျပဳျပင္လို႔ရ၏။ ျပဳျပင္လို၏။ တိုးတက္လို၏။ ဤအခ်က္မွာ ထင္ရွားေနေပၿပီ။ စင္စစ္ႏိုင္ငံေရးမွာ ထိုျပဳျပင္ တိုးတက္လိုသည့္ ပင္မတရားႀကီးတရပ္ပင္ ျဖစ္၏။ ထိုတရားကား ေလာကီနိဗၺာန္ကို ေနာက္ဆံုးရည္မွန္းေပ၏။ ထို၌ေၾကာင့္ အဘယ္မွာလွ်င္ ညစ္ပတ္ရေပမည္နည္း’ ဟု ျပတ္ျပတ္သားသား ေရးသားခဲ့သည္။
ထိုေဆာင္းပါးထဲတြင္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေဆာင္မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ‘မိမိကိုယ္ကို နာမည္ႀကီးေအာင္၊ ႂကြယ္၀ေအာင္ လုပ္တတ္သည္မွာ ႏိုင္ငံေရးမဟုတ္။ တိုင္းျပည္ေကာင္း ေအာင္လုပ္တတ္မွ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္၏’ ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ က သတိေပး ေရးသားခဲ့ေသး၏။
ထို႔အျပင္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေဆာင္ရာ၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ စိတ္ေစတနာ သန္႔စင္ပံုကို ပင္လံုညီလာခံ ေအာင္ျမင္စြာ က်င္းပၿပီးစီးခဲ့သည့္ အထိမ္းအမွတ္ ညစာစားပြဲတြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ရင္တြင္းလာ စကားကို ေထာက္႐ႈၿပီး သိျမင္ႏိုင္သည္။ ထိုညစာစားပြဲတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ‘ကြၽန္ေတာ္ ဒီကို ေရာက္လာတဲ့ကိစၥ နားလည္တာ တခုရွိပါတယ္။ ဘာလဲဆိုရင္ ဗမာျပည္ႀကီး လြတ္လပ္ေစခ်င္တယ္၊ ညီၫြတ္ေစခ်င္တယ္၊ ႀကီးပြားေစခ်င္တယ္ သည္ဟာပါဘဲ။ တိုင္းျပည္ လြတ္လပ္ေအာင္၊ ညီၫြတ္ေအာင္၊ ႀကီးပြားေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ဆိုတာကို လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၀)ႏွစ္ေလာက္ကစၿပီး ႀကိဳးစားလာပါတယ္။ ေနာင္လဲ ႀကိဳးစားပါဦးမယ္။ လံုးလံုးလြတ္လပ္တဲ့ကိစၥ ၿပီးျပတ္သည္အထိ ႀကိဳးစားပါမယ္’ ဟု ရင္ထဲတြင္ရွိသည့္အတိုင္း အ႐ိုးသားဆံုး ေျပာၾကားခဲ့ေလသည္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုရလွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ လူဘ၀တြင္ ေနထိုင္သြားသည့္ အခိုက္အတန္႔ေလး အတြင္း၌ မွတ္ေက်ာက္မ်ားစြာ အတင္ခံႏိုင္ခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရေပသည္။ ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္တည္ၾကည္မႈ၊ ရဲရင့္မႈ၊ ယုံၾကည္သည့္အတိုင္း ေျပာဆိုလုပ္ေဆာင္မႈ၊ ကိုယ္က်င့္သီလ ေကာင္းမြန္မႈ၊ ရပ္တည္ခ်က္ ခိုင္မာမႈ၊ ဆံုးျဖတ္ခ်ရာတြင္ ျပတ္သားမႈ၊ မွန္ကန္သည့္ ဦးေဆာင္မႈကို ေပးႏိုင္မႈ၊ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာကို မေၾကာက္မ႐ြံ႕ ေနာက္မတြန္႔ဘဲ တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ေဆာင္တတ္မႈ၊ တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိးအေပၚ စိတ္ေစတနာ ႀကီးမားမႈ၊ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ အနစ္နာခံလိုစိတ္ အျပည့္ရွိမႈ၊ ႏိုင္ငံေရးကို ႏံွ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ ေလ့လာၿပီး လက္ေတြ႕က်က် အေျဖရွာႏိုင္မႈ၊ အနာဂတ္ကို ႀကိဳျမင္တတ္ၿပီး အရွည္သျဖင့္ ေတြးေခၚလမ္းျပေပးႏိုင္မႈ … စသည့္ အရည္အခ်င္းေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာႏွင့္ လူဘ၀ကို ျဖတ္သန္းသြားခဲ့သည္။ ။
ဘ၀နိဂံုး
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ အတြင္းဝန္မ်ား႐ံုး၌ ႏုိင္ငံေရးတြင္ အလြန္ အေရးပါေသာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး မ်ား ရဲေဘာ္ကိုေထြး (အာဇာနည္ ကိုးဦး)တို႔ႏွင့္အတူ လုပ္ၾကံျခင္းခံခဲ့ရျပီး က်ဆံုးခဲ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ စကားမ်ား
* ဗမာက တစ္မ်ိဳး ၊ ကရင္က တစ္ဖံု ၊ ရွမ္း ၊ ကခ်င္ ၊ ခ်င္းတို႔က တစ္ျခား အကြဲကြဲ အျပားျပား လုပ္ေနၾကရင္ အက်ိဳးရွိမွာ မဟုတ္ဘူး ။ စုေပါင္း လုပ္မွသာ အက်ိဳး ရွိႏိုင္မယ္။
(၁၉၄၇ ၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၁ ရက္ ၊ ပင္လံုမိန္႔ခြန္း)
* လူႀကီးဆုိတာ အသက္ႀကီးတာကို ဆိုလိုတာလား ။ မဟုတ္ဘူး ။ အသက္မႀကီးေပးမယ့္ လုပ္တဲ့ အလုပ္ႀကီးရင္ လူႀကီးပဲ။
(၁၉၄၄ ၊ မတ္ ၁၄ ၊ ဗိုလ္သင္တန္း ေက်ာင္းဆင္းမိန္႔ခြန္း)
* ေဟ့ ... ေသလဲ ဗမာပီပီ ဇာတိမာန္ႏွင့္ ေသႀကပါ .. ရန္သူကို မိမိလက္အားေနရင္ လက္ႏွင့္ထိုး၊ ေၿခအားေနရင္ ေၿခနဲ႔ကန္ပါ ..။ ေနာက္ဆံုး ပါးစပ္အားေနလွ်င္ ပါးစပ္ႏွင့္ ကိုက္ၿပီးမွ ရဲရဲေသၿပလိုက္ႀကတာေပါ့ ...။
(ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္တို႔ ေဟနန္ကြၽန္းတြင္ ဂ်ပန္မ်ားက စစ္ပညာသင္ေပးေနႀကစဥ္ ဂ်ပန္တို႔က ၄င္းတို႔အား အားလံုးေဖ်ာက္ဖ်က္မည့္ အေၿခအေနမ်ိဳးကို ႀကံဳေတြ႔ေနႀကရစဥ္)
* ရဲေဘာသံုးက်ိပ္ဟာ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔ တဖြဲ႔တည္း မဟုတ္ပဲ သခင္ဂိုဏ္းႀကီးႏွစ္ခုၿဖစ္တယ္၊ အနာဂါတ္ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲမွာ ဒီသံုးက်ိပ္ ညီညြတ္ဖို႔ လိုတယ္။ ဒါမွ လူငယ္မ်ားၿဖစ္တဲ့ သခင္ဂိုဏ္း ႏွစ္ဂိုဏ္းလံုး ညီညြတ္မယ္။ ဒါမွ လူမ်ားစုကို ကိုယ္စားၿပဳမဲ့လူေတြ တကယ္လဲ အလုပ္လုပ္ႀကမဲ့ လူငယ္ေတြ ညီညြတ္မယ္။ ဒါမွ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲဟာ ခုိင္မာေတာင့္တင္းမယ္။
* စစ္ထြက္ႀကတာေပါ့၊ ေရွးေရွးတုန္းက ဗမာ့တပ္ေတြ စစ္ထြက္ႀကတာ တနသာၤရီကို ေလွႀကီးေတြနဲ႔ ေရေႀကာင္းလႊင့္ႀကေတာ့ တခ်ိဳ႕က ေရေႀကာင္းမွားၿပီး ရခိုင္ၿပည္ဘက္ ေရာက္လိုေရာက္ၿဖစ္ႀကတာပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ေရာက္တဲ့ေနရာက ဆက္ၿပီး ၿဖစ္သလို လုပ္ႀကတာေပါ့ ... ။
(ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ယိုးဒယားတြင္ တပ္မ်ားစုႀကၿပီး တပ္စစ္ေႀကာင္း အသီးသီးထြက္ရန္ စီစဥ္ႀကစဥ္ ဖာပြန္စစ္ေႀကာင္း ခ်ီတက္ရန္ တာ၀န္က်သူ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ကန္ေတာ့ေသာအခါ)
* ခင္ဗ်ားတို႔ရႊာကို ေရွးယခင္တုန္းက ယံုမိတယ္၊ ဘာ့ေႀကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဆရာစံထတုန္းကလဲ ထထႀကြႀကြရိွတဲ့ ရြာတရြာလို႔ အသိအမွတ္ၿပဳခဲ့တယ္၊ မွင္နီ အ၀ိုင္းခံခဲ့ရတယ္၊ ခုေတာ့ က်ဳပ္အထင္ႀကီးသေလာက္ မဟုတ္တာ ေတြ႔ရတယ္ ...။
(ပဲခူးခရိုင္ ေ၀ါအပိုင္ အညာစုရြာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေရာက္၍၊ ရဲေဘာ္ ၃၇ ေယာက္စုရန္ေၿပာရာ ရပ္ရြာထဲက တုတ္တုတ္မလွဳပ္ႀက၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက)
ဇာတာတြင္ ပါရွိသည့္ အမည္မွာ ေမာင္ထိန္လင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ သူ႕အား မည္သည့္အခါ ကမွ် ထိန္လင္းဟုမေခၚဟု အစ္ကိုဦးေအာင္သန္းက ေျပာဆိုခဲ့ဖူးသည္။ ေနာင္အခါ၌ အစ္ကို ကိုေအာင္သန္းႏွင့္ နာမည္လိုက္ေအာင္ ေမာင္ေအာင္ဆန္းဟု ေခၚတြင္ေလသည္။ ဒို႔ဗမာအစည္းအရံုး ဝင္ေရာက္ေသာအခါ သခင္ေအာင္ဆန္း ျဖစ္လာခဲ့သည္။ သခင္ေအာင္ဆန္း၏ ဂ်ပန္အမည္မွာ အိုမိုဒါမြန္ဂ်ိ ျဖစ္သည္။ ထိုင္းနိုင္ငံ ဗန္ေကာက္ျမိဳ႕တြင္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္မ်ား ဗိုလ္အမည္ခံရာတြင္ ဗိုလ္ေတဇ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ တိုင္းျပည္နွင့္ လူမ်ိုးအတြက္ နိုင္ငံေရး ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအမည္ ျဖင့္ထင္ရွားသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ေမြးခ်င္းမ်ားမွာ-
1. မခင္ၫြန္႔
(လယ္၀န္ကေတာ္) ကြယ္လြန္၊2. မ၀က္ (အိမ္ေထာင္မျပဳ) ကြယ္လြန္၊
3. ေမာင္ဘ၀င္း ဘီေအ-ဘီအက္စ္စီ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ႏွင့္အတူ လုပ္ၾကံခံရ)၊
4. မေရႊမွန္ (ငယ္စဥ္က ကြယ္လြန္)၊
5. ေမာင္ေနေအာင္ (အမိန္႔ေတာ္ရေရွ႕ေန ကြယ္လြန္)၊
6. ခုနစ္လသား အမႊာႏွစ္ေယာက္ (ပုခက္တြင္းကြယ္လြန္)၊
7. ဦးေအာင္သန္း (ဘီေအ) (မေကြးအေရွ႕ေျမာက္ပိုင္း လႊတ္ေတာ္အမတ္ ကြယ္လြန္)၊
8. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ျဖစ္ၾကသည္။
ငယ္ဘဝ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ငယ္စဥ္က အနာအဖ်ား ထူသည္။ အသားစား ၾကဴးသည္။ အမဲ သားငါး အလြန္ႀကိဳက္သည္။ အတီးအမႈတ္ ၊ အကအခုန္ အလြန္ ဝါသနာ ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ဆိုင္းတီး ဝါသနာ ပါသည္။ စားပြဲ ျဖစ္ေစ ၊ ေခါက္စရာေတြ႕လွ်င္ ျဖစ္ေစ အၿမဲ ေခါက္ေနေလ့ ရွိသည္။ ေခ်ာင္တစ္ေခ်ာင္တြင္ ကပ္၍ မႈိင္ေတြကာ စဥ္းစား၍လည္း ေနတတ္သည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ကၠုေျႏၵႀကီးသည္။ ကစားခုန္စားကို မ်ားစြာ မေလ့က်င့္ေသာ္လည္း ကစားသည့္အခါ ၾကမ္းတမ္းသည္။ ၾကမ္းတမ္းေသာ ကစားနည္းကိုမွ ႏွစ္သက္သည္။ မ်က္ႏွာလို မ်က္ႏွာရျဖင့္ အထက္လူႀကီးအား တိုင္ေတာျခင္းကို ငယ္စဥ္ကတည္းက အထူးစက္ဆုပ္သည္။
လူငယ္ဘဝ
သူ၏ ပည
ာေရးကို နတ္ေမာက္နွင့္ ေရနံေခ်ာင္း တို႕တြင္ သင္ၾကားျပီးေနာက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တြင္ ဘီေအဘြဲ႕ကို အဂၤလိပ္စာေပ၊ ေခတ္သစ္သမိုင္း ႏွင့္ နိုင္ငံေရးသိပၸံ တို႕ျဖင့္ ရယူခဲ့သည္။ သူသည္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၏ ေက်ာင္းသားသမဂၢတြင္ အမႈေဆာင္ အဖြဲ႕ဝင္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ျခင္း ခံခဲ့ရျပီး ၎အဖြဲ႕မွ ထုတ္ေဝေသာအိုးေဝမဂၢဇင္းတြင္ အယ္ဒီတာအျဖစ္ ပါဝင္ခဲ့သည္။ ၁၉၃၆ ခုနွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလတြင္ ငရဲေခြးႀကီး လြတ္ေနသည္ ဟူသည့္ တကၠသိုလ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရာရွိႀကီးတစ္ဦးကို ရည္ညႊန္းထားသည့္ ေဆာင္းပါး၏ ေဆာင္းပါးရွင္အား မေဖာ္ျပမႈျဖင့္ ကိုနု(ေနာင္ သခင္နု) နွင့္ အတူ တကၠသိုလ္မွ ထုတ္ပယ္ျခင္း ခံရသည္။ ထို႕ေၾကာင့္သမိုင္းတြင္ ေက်ာင္းသားသပိတ္ကို ျဖစ္ေပၚေစခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေက်ာင္းထုတ္သည့္ အမိန္႔ကို ျပန္လည္ရုတ္သိမ္းခဲ့ရသည္။ ၁၉၃၈ ခုနွစ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ နွင့္ ေက်ာင္းသားသပိတ္ မႏၱေလးသို႔ ကူးစက္ၿပီး ေနာက္ဖြဲ႕စည္းေသာ ျမန္မာနိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ နွစ္ရပ္လံုး၌ ဥကၠဌအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ျခင္းခံရသည္။ ထိုနွစ္မွာပင္ အစိုးရသည္ သူ့အား ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒျပင္ဆင္ေရး ေကာ္မတီတြင္ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္။၁၉
၃၈ ခုနွစ္ ေအာက္တိုဘာလတြင္ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ေက်ာင္းသားနိုင္ငံေရးမွ အမ်ိဳးသားနိုင္ငံေရးသို႕ ကူးေျပာင္းခဲ့သည္။ ဤအခ်ိန္မွစ၍ သူသည္ ၿဗိတိသွ်ဆန္႔က်င္ေရးသမားနွင့္ ယံုၾကည္မႈျပင္းထန္ေသာ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးသမား ျဖစ္ခဲ့သည္။ သူသည္ ဒို႔ဗမာအစည္းအရံုးဝင္တစ္ဦး ျဖစ္လာေသာအခါတြင္ သခင္ (အရွင္သခင္/ဆရာ-ျမန္မာလူမ်ိုးမ်ားသည္ ဗမာျပည္၏ အရွင္သခင္/ဆရာစစ္မ်ား ျဖစ္သည္။ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕မ်ားက သူတို့သာလွ်င္ အသံုးျပဳရန္ မတရား သိမ္းပိုက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။) တစ္ဦးပါျဖစ္လာသည္။ အသင္းႀကီးကို ၁၉၃၀ ခုနွစ္ ေမတြင္ ဖြဲ႕စည္း တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ုဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အသင္းႀကီး၏ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႈးအျဖစ္ ၁၉၄၀ ခုနွစ္ ဩဂုတ္လအထိ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ဤတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္စဥ္ ၁၃၀၀ ျပည့္ အေရးေတာ္ပံုဟု လူသိမ်ားသည့္ နိုင္ငံတဝန္း သပိတ္ပြဲမ်ားကို လံႈ႕ေဆာ္ ဦးေဆာင္ခဲ့သည္။ ထိုစဥ္ကပင္ ဗမာ့ထြက္ရပ္ဂိုဏ္းႀကီးအား ထူေထာင္ရာတြင္ ပါဝင္ခဲ့ျပီး ၎းအဖြဲ႕ႀကီးမွာ ဒို႕ဗမာအစည္းအရံုး၊ ျမန္မာနိုင္ငံ ေက်ာင္းသားသမဂၢ၊ နိုင္ငံေရး ႏိုးၾကားေသာ ရဟန္းမ်ား၊ ေဒါက္တာဘေမာ္၏ ဆင္းရဲသားပါတီတို႕ကို မဟာမိတ္ ျပဳထားျခင္း ျဖစ္ျပီး သူသည္ ယင္းမဟာမိတ္အဖြဲ႕၏ အတြင္းေရးမႈး ျဖစ္လာခဲ့သည္။သူ၏ သမို
င္းတြင္ လူအမ်ားေကာင္းစြာ မရွင္းလင္းေသာအခ်က္မွာ ၁၉၃၉-ခုနွစ္ ဩဂုတ္လတြင္ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ ကို ထူေထာင္ခဲ့သူ အဖြဲ႕ဝင္တစ္ဦးနွင့္ ပထမဆံုး အေထြေထြအတြင္းေရးမႈး ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္းပင္ ျဖစ္သည္။ မ်ားမၾကာမီတြင္ သူသည္ ျပည္သူ့႕ ေတာ္လွန္ေရးပါတီကို ထူေထာင္ရာတြင္ ပါဝင္ခဲ့သည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ ျပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ ယင္းအဖြဲ႕ကို ဆိုရွယ္လစ္ပါတီဟု ျပန္လည္အမည္ေပးခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ၁၉၄၀ ခုနွစ္ မတ္လတြင္ အိႏၵိယနိုင္ငံ ရမ္ဂါတြင္ က်င္းပေသာ အိႏၵိယ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ စည္းေဝးပြဲသို႕ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အစိုးရသည္ ျဗိတိသွ်တို႔ကို သခင္တို႕က ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ရန္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈျဖင့္ ေအာင္ဆန္းအား ဖမ္းဝရမ္း ထုတ္ျပန္ခဲ့ရာ သူသည္ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္း လွည့္လည္ပုန္းေရွာင္ေနခဲ့ျပီးေနာက္ဆံုးတြင္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားသို႔ ေျပးခဲ့ရသည္။ ပထမတြင္ သူသည္ တရုတ္ျပည္သို႔သြား၍ ကြန္ျမဴနစ္တရုတ္မ်ားထံ အကူအညီေတာင္းရန္ ရည္ရြယ္ေသာ္လည္း ဂ်ပန္စစ္တပ္မွ ျပည္သိမ္းတပ္မ်ားက သူ႔အား အမြိဳင္ျမိဳ႕တြင္ ၾကားျဖတ္တားဆီးျပီး ဂ်ပန္ျပည္သို႔သာ သြားရန္ တိုက္တြန္းခဲ့ေလသည္။ဒုတိယကမၻာစစ္ကာလ
၁၉၄၅ ခုနွ
စ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျမန္မာနိုင္ငံသို႔ ျပန္လာသည္။ ဖူမီမာရိုကိုနိုး အစိုးရထံမွ လက္နက္နွင့္ ေငြေၾကးေထာက္ပ့ံမႈ ကတိကဝတ္မ်ားရလာသည္။ ထိုေနာက္ ရဲေဘာ္သံုးက်ပ္အဖြဲ႕ဝင္မ်ားနွင့္ အတူ စစ္သင္တန္းတက္ေရာက္ရန္ ဂ်ပန္ျပည္သို႔ ေခတၲျပန္လည္ ထြက္ခြာသြားခဲ့သည္။ ၁၉၄၅ ခုနွစ္ ဒီဇင္ဘာတြင္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔ မီနာမီကီးကန္း၏ အကူအညီျဖင့္ ျမန္မာလမ္းမၾကီး(စစ္အတြင္း တရုတ္ႏိုင္ငံအား ကုန္းေၾကာင္းမွ စစ္လက္နက္ပစၥည္းမ်ားေထာက္ပံ့ရန္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျဖတ္သန္း၍ေဖာက္ထားေသာလမ္း၊ယေန႔ ရွမ္းျပည္နယ္ ႏွင့္ တရုတ္ႏိုင္ငံအားဆက္သြယ္ထားသည့္လမ္းမၾကီး)အား ပိတ္ဆို႔ရန္နွင့္ ျပည္တြင္းရွိ အမ်ိဳးသားပုန္ကန္ထၾကြမႈအား ေထာက္ပံကူညီရန္အတြက္ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဗိုလ္မႈးၾကီး ဆူဇူကီး၏ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ ဗမာ့လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ကို ထိုင္းနိုင္ငံ ဗန္ေကာက္ျမိဳ႕(ထိုအခ်ိန္တြင္ ထိုင္းနိုင္ငံမွာ ဂ်ပန္သိမ္းပိုက္မႈ ေအာက္တြင္ ရွိသည္) တြင္ ထူေထာင္ခဲ့သည္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရာထူးကို ရယူခဲ့ျပီး
ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ုပ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ျမန္မာနိုင္ငံ၏ျမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္သည္ ဂ်ပန္တို႕လက္ေအာက္သို႔ ၁၉၄၂ ခုနွစ္ မတ္လတြင္ က်ေရာက္သြားျပီး (ဒုတိယ ကမၻာစစ္အတြင္း ျမန္မာနိုင္ငံ စစ္ဆင္ေရး၏ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ အျဖစ္) ဂ်ပန္စစ္ဘက္ အုပ္ခ်ုပ္ေရးအဖြဲ႔က တိုင္းျပည္ကို သိမ္းပိုက္လိုက္သည္။ ဇူလိုင္လတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဂ်ပန္တို႔၏ဖိအားေပးမႈအရ ဗမာ့လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ (ဘီအိုင္ေအ)အား ဗမာ့ကာကြယ္ေရးတပ္မေတာ္ (ဘီဒီေအ) အျဖစ္ ျပင္ဆင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့ျပီး ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ဆက္လက္ရပ္တည္ခဲ့ေသာ္လည္း ဤအၾကိမ္တြင္ ဗိုလ္မႈးၾကီးေအာင္ဆန္း အျဖစ္သာေနခဲ့သည္။ ၁၉၄၄ ခုနွစ္ မတ္လတြင္ သူ့အား ဗိုလ္ခ်ုပ္ရာထူးသို႔ ျပန္လည္ခန္႔အပ္ခဲ့သည္။ မ်ားမၾကာမီတြင္ ဂ်ပန္နိုင္ငံသို႔ ဖိတ္ေခၚျခင္းခံရျပီး ဂ်ပန္ဧကရာဇ္မွ တက္ေနဝန္းဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဘြဲ႕ကို ခ်ီးျမွင့္ခဲ့သည္။၁၉၄၃ ခုန
ွစ္ ဩဂုတ္ ၁ ရက္တြင္ ဂ်ပန္တို႕က ျမန္မာနိုင္ငံအား အတုအေယာင္ ေရႊရည္စိမ္လြတ္လပ္ေရး ကိုေၾကညာေပးခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား စစ္ဝန္ၾကီးအျဖစ္ ခန္႔အပ္ျပီး ၄င္း၏ တပ္မေတာ္ကိုလည္း ဗမာ့အမ်ိဳးသားတပ္မေတာ္ (ဘီအင္ေအ)ဟု ေျပာင္းလဲေခၚေဝၚခဲ့သည္။ သူ၏ ဂ်ပန္တို႕နွင့္ ပူးေပါင္းမႈမွာၾကာၾကာမခံေပ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဂ်ပန္မ်ားေျပာသည့္ လြတ္လပ္ေရးဆိုသည္ကို သံသယဝင္လာသည္။ ဗမာလူမ်ိဳးမ်ားအေပၚ ဆက္ဆံသည့္ ဆက္ဆံေရးကိုလည္း မနွစ္ျမိဳ႕ေပ။ ဂ်ပန္တပ္မ်ားမဝင္ေရာက္မီကပင္ ဖက္ဆစ္တို႕၏ အႏၱရာယ္ကို ၾကိဳတင္သတိေပးခဲ့သည့္ ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ေသာ သခင္သန္းထြန္း နွင့္ သခင္စိုးတို႔၏ အကူအညီျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဂ်ပန္မ်ားအား တိုက္ထုတ္ရန္ အိႏၵိယျပည္ရွိ ျဗိတိသွ်အာဏာပိုင္မ်ားနွင့္ တိတ္တဆိတ္ ဆက္သြယ္ခဲ့ျပီး လွ်ိဳ႕ဝွက္အစီအစဥ္မ်ားကို ေရးဆြဲခဲ့သည္။၁၉၄၅ ခု
နွစ္ မတ္လ ၂၇ ရက္တြင္ သူသည္ ဘီအင္ေအတပ္ကို ဦးေဆာင္၍ ဂ်ပန္က်ဴးေက်ာ္သူမ်ားအား မဟာမိတ္တို႔နွင့္ ပူးေပါင္းကာ တိုက္ထုတ္ခဲ့ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔ကို ေတာ္လွန္ေရးေန႔ဟု သတ္မွတ္ခဲ့ျပီး ေနာင္တြင္ အာဏာသိမ္းစစ္အုပ္စုမွ တပ္မေတာ္ေန႕ဟု ေျပာင္းလဲေခၚတြင္ခဲ့ေလသည္။ဒုတိယကမၻာစစ္ျပီးေခတ္
ျဗိတ
ိသွ်မ်ား ျပန္လည္ဝင္ေရာက္လာ၍ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတစ္ခုကို ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ခဲ့ျပီး ေနာက္ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးအဖြဲ့ကို ညီညြတ္ေသာတပ္ေပါင္းစုအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းဖြဲ႔စည္းခဲ့ရာတြင္ ဘီအင္ေအ၊ ကြန္ျမဴနစ္၊ ဆိုရွယ္လစ္မ်ား ပါဝင္ၾကျပီး ၁၉၄၄ ခုနွစ္ ဩဂုတ္လတြင္ ‘ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ၾကီး’ (ဖဆပလ) အျဖစ္ အသစ္ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။ ဗမာ့အမ်ိုးသားတပ္မေတာ္ကိုလည္း မ်ိဳးခ်စ္ဗမာ့တပ္မေတာ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲဖြဲ႔စည္းခဲ့၍ ဂ်ပန္မ်ားကို တိုက္ထုတ္ျပီးေနာက္ တျဖည္းျဖည္းဖ်က္သိမ္းခဲ့သည္။ ၁၉၄၅ ခုနွစ္ စက္တင္ဘာလက သီရိလကၤာတြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ကႏၵီအစည္းအေဝးမွ သေဘာတူညီခ်က္မ်ားအရ မ်ိဳးခ်စ္ဗမာ့တပ္မေတာ္သားမ်ားအား ျဗိတိသွ်တပ္မေတာ္ေအာက္ရွိ ဗမာ့တပ္မေတာ္ေအာက္သို႔ သြတ္သြင္းယူခဲ့သည္။ စစ္ျပန္ရဲေဘာ္အခ်ိဳ႕ကို ျပည္သူ့ရဲေဘာ္တပ္အျဖစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ အရန္အင္အားျဖင့္ ဖြဲ႔ထားျပီး လူျမင္ကြင္းတြင္ ေျဗာင္က်က် စစ္ေရးေလ့က်င့္ခဲ့ၾကရာ ျဗိတိသွ်အာဏာပိုင္မ်ား၏ အစပိုင္းက မလိုက္ေလ်ာလိုမႈမ်ားကို ျပယ္ေစခဲ့ဟန္တူ၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ဗမာ့တပ္မေတာ္၏ ဒုတိယစစ္ေဆးေရးမႈးရာထူးကို ကမ္းလွမ္းခဲ့ေသာ္လည္း အရပ္သားနိုင္ငံေရးသမား ဘဝကို သာ ေရွြးခ်ယ္ခဲ့သည္။၁၉၄
၆ ခုနွစ္ ဇန္နဝါရီလတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဖဆပလ အဖြဲ႔၏ ဥကၠဌ အျဖစ္ လြန္ခဲ့ေသာ ေအာက္တိုဘာက ျမန္မာျပည္ အရပ္ဘက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးျပန္လည္ ထူေထာင္ျပီးေနာက္ ခန္႔အပ္ျခင္းခံရသည္။ စက္တင္ဘာလတြင္ ျမန္မာနိုင္ငံ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ၏ ဒုတိယ ဥကၠဌ အျဖစ္ ျဗိတိသွ်ဘုရင္ခံအသစ္ ဆာဟူးဘတ္ရန႔္မွ ခန္႔ထားျခင္းခံရျပီးေနာက္ ကာကြယ္ေရးနွင့္ နိုင္ငံျခားေရးရာတို့ကို တာဝန္ေပးအပ္ခဲ့သည္။ ရန္႔ နွင့္ ေမာင္ဘတ္တန္တို႔သည္ ယခင္ဘုရင္ခံခ်ဳပ္ေဟာင္း ဆာေဒၚမန္စမစ္နွင့္ ဝင္စတန္ခ်ာခ်ီတို႔က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ‘သစၥာေဖာက္ သူပုန္ေခါင္းေဆာင္’ ဟု သမုတ္ခဲ့သည္ကို လက္မခံခဲ့ေပ။ ဖဆပလ အဖြဲ႔တြင္လည္း ကြန္ျမဴနစ္မ်ားနွင့္ အမ်ိဳးသားေရးနွင့္ ဆိုရွယ္လစ္ကို ဦးေဆာင္သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ အၾကားကြဲၾကရာမွ အမႈေဆာင္ေကာင္စီတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေနရာယူသည္ကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ဖဆပလ အဖြဲ႔မွ သခင္သန္းထြန္းနွင့္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တို႔ကို ထုတ္ပစ္ခဲ့သည္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ လံုးလံုးလ်ားလ်ားျဖစ္ေနျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ျငင္းပယ္ႏိုင္သည့္ ဗီတိုအာဏာမွာ ျဗိတိသွ်၏လက္တြင္ရိွေနေသးသည္။ ၁၉၄၇ ခုနွစ္ ဇန္နဝါရီ ၂၇ ရက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနွင့္ ျဗိတိသွ် ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ကလီမင့္အက္တလီ တို႔သည္ လန္ဒန္ျမိဳ႕တြင္ တစ္နွစ္အတြင္း ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးကို ေပးရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာတူစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ျခင္းျဖင့္ သူသည္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးကို တာဝန္ခံ ရယူေပးခဲ့သူ ျဖစ္လာေတာ့သည္။ နယူးေဒလီျမိဳ႕၌ တစ္ေထာက္ရပ္နားစဥ္ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္ သူက ျမန္မာတို႔သည္ အၾကြင္းမဲ့လြတ္လပ္ေရးကို လိုလားေၾကာင္း ဓနသဟာယ အဆင့္ကို မလိုလားေၾကာင္း ဤအေျခအေနကို ရရွိရန္ အၾကမ္းဖက္သည့္နည္း သို႔မဟုတ္ မဖက္သည့္နည္း သို႔မဟုတ္ နွစ္နည္းစလံုးကို အသံုးျပဳရန္တြန္႔ဆုတ္ေနမည္ မဟုတ္ေၾကာင္းနွင့္ အဆံုးသတ္တြင္ သူသည္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္လာရန္ ေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ္လည္း အဆိုးဆံုးကိုလည္း ရင္ဆိုင္ရန္ျပင္ဆင္ထားေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။
အခ်ိ
ဳ႕က သူ့အား ကရင္လူမ်ိဳးတို႔အား ျဗိတိသွ်တို႔အေပၚတြင္သစၥာရွိမႈ၊ ဂ်ပန္နွင့္ ဘီအိုင္ေအတပ္မ်ားကို ျပန္လည္တိုက္ခိုက္မႈတို႔ကို အေၾကာင္းျပဳ နွိပ္ကြပ္ခဲ့ျခင္းနွင့္ ပတ္သတ္၍ တာဝန္ရွိသည္ဟု ယူဆၾကသည္။ ေဒၚမန္စမစ္သည္ ဖဆပလ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ လန္ဒန္သို႔ လာေရာက္ရန္ ကိစၥကို ျငင္းပယ္ခဲ့ျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား စစ္အတြင္းက သူၾကီးတစ္ဦးကိုကြက္မ်က္မႈနွင့္ အေရးယူရန္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့သည္။၁၉၄၇ ခုနွစ
္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၂ ရက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အျခားတိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားနွင့္ အတူ ပင္လံုညီလာခံတြင္ စည္းလံုးညီညြတ္ေရးေဖာ္ေဆာင္သည့္သက္ေသအျဖစ္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့သည္။ ဧျပီတြင္ ဖဆပလသည္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲၾကီးတြင္ ေနရာ ၂၀၂ ေနရာအနက္ ၁၉၆ ေနရာကို ရရွိ အနိုင္ယူခဲ့သည္။ ဇူလိုင္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ျမန္မာနိုင္ငံ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကို ရန္ကုန္ရွိ `ဆိုရန္တာဗီလာ´တြင္ က်င္းပခဲ့သည္။လြတ္လပ
္ေရး မရမီ လအနည္းငယ္အလို ၁၉၄၇ ခုနွစ္ ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနွင့္ အတူ သူ၏ အစ္ကို ဦးဘဝင္း အပါအဝင္ အသစ္ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ကက္ဘိနက္ဝန္ၾကီး ေျခာက္ဦးတို႔ႏွင့္အတူ လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ ခံခဲ့ၾကရသည္။ လုပ္ၾကံမႈမွာ သူ၏ ျပိဳင္ဘက္ျဖစ္သူ ဂဠဳန္ဦးေစာ ၏ လက္ခ်က္ဟု ယူဆရေသာ္လည္း ဦးေစာ၏ တရားခြင္စစ္ေဆးခ်က္မ်ားမွာ သံသယ ျဖစ္စရာမ်ား ေတြ႔ရွိခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လုပ္ၾကံခံခဲ့ရေသာ္လည္း ထိုစဥ္က လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ ဦးႏုက တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးၾကိဳးပမ္းမႈမ်ားကို အရွိန္မပ်က္ဆက္လက္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သျဖင့္ ၁၉၄၈ ခုနွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၄ ရက္တြင္ ျမန္မာနိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရ ရွိခဲ့သည္။မိသားစု
၁၉၄၂ ခ
ုနွစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္တြင္ ေဒၚခင္ၾကည္္ႏွင့္ ထိမ္းျမားခဲ့သည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ေဒၚခင္ၾကည္၏ ညီမျဖစ္သူမွာ သခင္သန္းထြန္း ကြန္ျမဴနစ္ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ အေၾကာင္းပါခဲ့ေလသည္။ ေအာင္ဆန္းဦး၊ ေအာင္ဆန္းလင္း၊ေအာင္ဆန္းစုၾကည္စသည့္ သား(၂)ေယာက္၊ သမီး(၁)ေယာက္ ထြန္းကားခဲ့သည္။သူ၏ ဒုတိယေျမာက္ သားျဖစ္သူ ေအာင္ဆန္းလင္းမွာ ၈ နွစ္သား အရြယ္တြင္ ေနအိမ္ျခံ၀န္း အတြင္းရွိ ေရကန္၌ ေရနစ္ေသဆံုးခဲ့သည္။ သားအၾကီးဆံုး ျဖစ္သူ ဦးေအာင္ဆန္းဦးေအာင္ဆန္းဦးမွာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္ အလုပ္လုပ္လ်က္ရွိသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဇနီးေဒၚခင္ၾကည္သည္ ၁၉၈၈ ခုနွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၂၇ ရက္တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။ဗိုလ္္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ျမန္မာျပည္သူျပည္သား အမ်ားစု သက္၀င္ယံုၾကည္သည့္ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ၁၉၃၅ခုႏွစ္ ဧၿပီလထုတ္ ဂႏၶေလာက မဂၢဇင္းတြင္ Burma and Buddhism ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ ေရးသားခဲ့ေလသည္။ အသက္ (၂၀)အ႐ြယ္က အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားခဲ့သည့္ ထိုေဆာင္းပါးထဲတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ‘ဗုဒၶဘာသာ၏ အႏွစ္သာရမွာ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္၍ လက္ေတြ႔က်င့္သံုးနည္း ျဖစ္သည္။ ထိုနည္းမွာလည္း ေကသမုတၱိသုတ္ေခၚ ကာလာမသုတၱန္လာ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား၏ ေဟာၾကားခ်က္ျဖစ္သည္၊ ထိုေဟာၾကား ခ်က္မွာ အယူ၀ါဒတခု၏ အမွားအမွန္ကို ဆံုးျဖတ္ရာတြင္ တဆင့္ၾကားမွ်ျဖင့္လည္း ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု လက္မခံသင့္၊ မိ႐ိုးဖလာ အယူ၀ါဒျဖစ္၍လည္း လက္မခံသင့္၊ ဤအရာသည္ ဤသို႔ျဖစ္သကဲ့ဟူေသာ ေကာလာဟာလျဖင့္လည္း လက္မခံသင့္၊ က်မ္းဂန္စာေပႏွင့္ ညီၫြတ္သည္ဆို႐ံုႏွင့္လည္း လက္မခံသင့္၊ မိမိတို႔ ယံုၾကည္ထိုက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္၏ စကားျဖစ္သည္ဟုဆိုကာ ပုဂၢိဳလ္စြဲျဖင့္လည္း လက္မခံသင့္၊ မိမိတို႔ ေလးစားေသာ ဆရာ၏ စကားျဖစ္သည္ဟုဆိုကာ ဆရာစြဲျဖင့္လည္း လက္မခံသင့္ဘဲ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ကာ လက္ေတြ႕လုပ္ၾကည့္၍ အက်ဳိးရွိသည့္ အယူ၀ါဒ (၀ိဘဇၥ၀ါဒ)ကိုသာ လက္ခံရမည္ ဆိုသည့္အခ်က္ ျဖစ္သည္၊ ဗုဒၶဘာသာ၏ အႏွစ္သာရျဖစ္ေသာ အထက္ေဖာ္ျပပါ ၀ိဘဇၥ၀ါဒကိုသံုး၍ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ တိုးတက္ၾကီးပြားေရးအတြက္ လုပ္ေဆာင္သြားၾကရန္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအားလံုး၏ အဓိကတာ၀န္ ျဖစ္သည္’ ဟူ၍ ဗုဒၶဘာသာအေပၚ သူ၏ အျမင္ႏွင့္ တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ ေရးႏွင့္ တိုးတက္ႀကီးပြားေရးအတြက္ ဗုဒၶဘာသာ၏ အႏွစ္သာရကို လက္ေတြ႕က်င့္သံုးႏိုင္ေၾကာင္း ဓမၼဓိဌာန္က်က် ေဆြးေႏြးတင္ျပထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ အႏုပညာ
စာေရးဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာက သူ၏ ‘႐ုပ္ပံုလႊာ’ အဖြဲ႕အႏြဲ႕တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ‘ေအာင္ဆန္း (သို႔မဟုတ္) အ႐ိုင္း’ ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေရးသားခဲ့သည္ကို ဖတ္ရဖူးသည္။ ဆရာဒဂုန္တာရာက သူ၏ ႐ုပ္ပံုလႊာအဖြဲ႕တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရး အေၾကာင္းကိုသာ အစဥ္အျမဲ ေတြးေတာေနၿပီး က်န္သည့္အရာမ်ားကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ေနတတ္ပံု၊ လူ႐ိုင္းတဦးႏွင့္ ပံုပန္းသ႑ာန္တူကာ ဆက္ဆံရခက္ၿပီး ဂြတီးဂြက် ႏိုင္လွပံု၊ သူ ယံုၾကည္ရာကို စိုက္လိုက္မတ္တတ္ႏွင့္ တဇြတ္ထုိး လုပ္တတ္ပံု၊ သို႔ေသာ္ သူ႔တြင္ အႏုပညာဓာတ္ခံရွိပံု စသည္တို႔ကို ရသဟန္ႏွင့္ လွလွပပ ျခယ္မႈန္းခဲ့ေလသည္။ ထို႐ုပ္ပံုလႊာ အဖြဲ႕အႏြဲ႕ကိုဖတ္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ‘ကိုေဌးၿမိဳင္ ေျပာသေလာက္လည္း ငါမ႐ိုင္းေသးပါဘူးကြာ’ ဟု သူ၏ ကိုယ္ရံေတာ္ ဗိုလ္ထြန္းလွကို ရယ္ေမာကာ ေျပာခဲ့ဖူးေၾကာင္း ေဆာင္းပါးတပုဒ္တြင္ ဖတ္ရဖူးသည္။ ထို႔အျပင္ အလကၤာေက်ာ္စြာ ၿမိဳ႕မၿငိမ္း၏ ‘သက္ေ၀’၊ ‘ကၪၥန’ သီ ခ်င္းမ်ားကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ႏွစ္သက္ပံု၊ ပင္လံုစာခ်ဳပ္အတြက္ ရွမ္းျပည္သို႔အသြား အင္းေလးကန္ထဲ ေလွစီးေနစဥ္ ‘ေလွကေလးကို ေလွာ္မည္ … ေဘးမသမ္းဘဲ ေအးခ်မ္းေတာ့မည္ …’ ဆိုသည့္ အဆိုေတာ္ ဒုိရာသန္းေအး၏ သီခ်င္းအား ဗုိလ္ခ်ဳပ္ညည္းတြားပံုတို႔ကို ဖတ္ရသည့္အခါ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ မအားလပ္ေအာင္ အလုပ္မ်ားေနလင့္ကစား သူ၏ ရင္ထဲ၌မူ အႏုပညာဓာတ္အျပည့္ ကိန္းေအာင္ေနေၾကာင္း အထင္အရွား ေတြ႕ရေလသည္။ ‘ဗမာအက၊ ဗမာဂီတေတြဟာ ဟိုဘက္က လွည့္လာတာေတြရွိတယ္။ ဒါေတြကို စံုစမ္းရမယ္။ အာရွတိုက္သားေတြ တဦးနဲ႔တဦး ဘယ္လို ဆက္စပ္မႈ ရွိတယ္ဆိုတာ ေလ့လာရမယ္၊ ကြၽန္ေတာ္လည္း အႏုပညာသမားပါဗ်ာ’ ဟူ၍လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေျပာၾကားခဲ့ဖူးသည္။ ထိုစကားကို ေထာက္႐ႈျခင္းျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အႏုပညာအေပၚ စိတ္၀င္တစားရွိပံုႏွင့္ အႏုပညာသမားအျဖစ္ ဂုဏ္ယူ၀င့္ႂကြားခ်င္ပံုကို ရိပ္စားမိၿပီး လူသားတုိင္းအေပၚ အႏုပညာ၏ ညႇိဳ႕ငင္ဖမ္းစားမႈအား ႀကီးမားပံုကို ဆက္စပ္ ေတြးေတာေနမိပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ပညာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ပညာႏွင့္ ပတ္သက္၍ သူျမင္သည့္ အဓိပၸာယ္ကိုလည္း သူ၏ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိတြင္ ရွင္းျပခဲ့ရာ အလြန္ပင္ မွတ္သားဖြယ္ ေကာင္းသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ‘ပညာသည္ စာအုပ္မ်ားထဲ၌သာ ရွိသည္မဟုတ္။ စာအုပ္မ်ားကို ေက်ာ္၍ ျမင္စြမ္းႏိုင္ျခင္းကို ေဆာင္ႏိုင္ရေပမည္။ ပညာသည္ လူ၏ ရာဇ၀င္ကိုသာ ျပဳျပင္တိုးခ်ဲ႕႐ံုသည္မဟုတ္။ လူ၏ စိတ္ေနစိတ္ထား၊ အယူအဆမ်ားကိုလည္း တိုးတက္ေစရမည္။ ရာဇ၀င္သိ႐ံုသာ မဟုတ္၊ ရာဇ၀င္ကို ဖန္တီးႏိုင္ေစရမည္။ ေလာကဓာတ္ပညာကို သိ႐ံုသာမဟုတ္၊ ေလာကဓာတ္ပညာကို တိုးခ်ဲ႕ ႏိုင္ေစရမည္။ ေလာကအေၾကာင္းကို နားလည္ေစသာမဟုတ္၊ သည့္ထက္ေကာင္းေသာ ေလာကကို ဖန္ဆင္းႏိုင္ ေစရမည္။ ေလွနံဓားထစ္ဆိုေသာ အလုပ္၊ အေျပာ၊ အေတြးတို႔မွာ ပညာ၏ အဓိပၸာယ္ ဆန္႔က်င္ဘက္ေပတည္း’ ဟု အျမင္က်ယ္စြာ ရွင္းျပခဲ့ေလသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ စာေပ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ သူရိယ မဂၢဇင္းတြင္ အညာသားေလး ကေလာင္နာမည္ႏွင့္ စာေရးသားသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ တိုင္းျပည္၏ ဦးစားေပး လိုအပ္ခ်က္အရ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္၊ စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္ လုပ္ေနရေသာ္လည္း သူအမွန္တကယ္ ျဖစ္ခ်င္သည့္ အာသီသမွာ စာေရးဆရာဘ၀ ျဖစ္သည္။ ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ေမလ (၃၀)ရက္ေန႔တြင္ ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္းလမ္းရွိ ဖဆပလဌာနခ်ဳပ္၌ ျပဳလုပ္ေသာ သတင္းစာဆရာမ်ား အစည္းအေ၀းတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ‘လြတ္လပ္ေရးရတဲ့ အခ်ိန္အထိေတာ့ က်ဳပ္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ရအံုးမွာဘဲ၊ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးလို႔ ပါတီတိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်ဳပ္က မပါခ်င္ဘူး။ ေဘးဖယ္ေနမယ္။ သူမ်ားေတြလုပ္တာ ထုိင္ၾကည့္ၿပီး စာအုပ္ေရးမယ္’ ဟူ၍ သူ၏ ခ်င္ျခင္းကို ဖြင့္ဟေျပာၾကားခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ထိုေျပာစကားသည္ ၀မ္းသာစရာ ေကာင္းသလို ၀မ္းနည္းဖြယ္လည္း ေကာင္းလွသည္။ ၀မ္းသာစရာေကာင္းသည္က စာေရးဆရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းထံမွ ယူ၍ မကုန္ခန္းႏိုင္သည့္ စာေပဗဟုသုတ ဟင္းေလးအိုးႀကီး ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရမည္ကိုျဖစ္ၿပီး ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းသည္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္လို အရည္အခ်င္း ျပည့္၀သည့္ ႏိုင္ငံေရးသမားေကာင္းတေယာက္ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွ ေဘးဖယ္ေနခ်င္ေလာက္ေအာင္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြၾကားမွာ အတိုက္အခုိက္ေတြ၊ စားခြက္လုမႈေတြ၊ ေနာက္ေက်ာ ဓားႏွင့္ ထိုးမႈေတြ၊ တိုင္းျပည္ ေကာင္းစားေရးထက္ ကိုယ့္အုပ္စု၊ ကိုယ့္ပါတီ အာဏာရေရး ေကာင္းစားေရးအတြက္သာ ဦးတည္လုပ္ေဆာင္မႈေတြ ရွိလာမည္ကို ႀကိဳတင္ျမင္ေတြ႕ေန၍လားဟု ေတြးစရာ ျဖစ္ေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ မကြယ္လြန္မီ အခ်ိန္အထိ ႏိုင္ငံေရး၊ ပညာေရး၊ စစ္ေရး၊ ေလာကီေရးရာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ေဆာင္းပါးမ်ားစြာကို ေရးသားခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရးသားခဲ့သည့္ စာမ်ားတြင္ သူ၏ တိက်ရွင္းလင္း အားေကာင္းေသာ စကားေျပ အေရးအသားႏွင့္ ဦးတည္ခ်က္ေရာက္ေအာင္ ထိထိမိမိ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ေရးသားတတ္ပံုကို အားက်အတုယူဖြယ္ ေတြ႕ရသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ထုတ္ အိုးေ၀မဂၢဇင္းတြင္ ဂုဏ္ျပဳေဖာ္ျပခဲ့သည့္ ‘ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္စာေပ’ ဟူေသာ ေဆာင္းပါးတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ေခတ္မီမီ ကမၻာၾကည့္ ၾကည့္ျမင္တတ္ပံုကို အထင္အရွား ေတြ႕ရသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ‘တကမၻာလံုးဟာ ယခုအခါ ေခတ္ေျပာင္းေနတဲ့ အခ်ိန္အခါႀကီး ျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း ကမၻာႀကီးနဲ႔အတူ ေခတ္ေနာက္မက်ေအာင္ လိုက္ၾကစုိ႔။ ကမၻာ့ဇာတ္ခံု ႀကီးမွာ ကမၻာ့ေတးသံလိုက္၍ ကႏိုင္တဲ့ ဗမာျပည္ႀကီးျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးျပဳျပင္ၾကစို႔။ ဗမာျပည္ႀကီးကို လြတ္လပ္ၿပီး တိုးတက္ထြန္းကားတဲ့ တိုင္းျပည္ျဖစ္ေအာင္ ၾကံေဆာင္ ႀကိဳးစားၾကစို႔။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုး စစ္သားေရာ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေရာ၊ စာေရးဆရာေရာ၊ သတင္းစာဆရာေရာ၊ ဗမာတမ်ဳိးသားလံုး ယခုေျပာတဲ့အတိုင္း ေခတ္ေျပာင္း အလုပ္ကို တူၿပိဳင္ၿပိဳင္ လုပ္ကိုင္ၾကပါစို႔’ ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး
တိုင္းျပည္တြင္ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေတြးတတ္ေခၚတတ္ စဥ္းစားတတ္သည့္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ မရွိမွ သူတို႔ အာဏာတည္ျမဲေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည္ဟု စစ္အာဏာရွင္ေတြ ေတြးပံုေပၚသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ အာဏာရွင္ ဗိုလ္ေန၀င္း လက္ထက္မွ ယေန႔အာဏာရွင္ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊ လက္ထက္အထိ ျမန္မာျပည္တြင္ ႏိုင္ငံေရးသမား မ်ဳိးဆက္ျပတ္ေအာင္ စနစ္တက် လုပ္ေဆာင္ခဲ့၊ လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ အာဏာရွင္တို႔က ႏိုင္ငံေရးသမား ဆိုသည္ကို ေခြးေလွးၾကမ္းပိုးဟု လူၿပိန္းေတြက ျမင္လာေအာင္၊ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေဆာင္ျခင္းကို လူညစ္ပတ္ေတြ အလုပ္ဟု ထင္ျမင္ေအာင္ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကမူ တိုင္းျပည္ တိုးတက္ထြန္းကားေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေရးသမားေကာင္းေတြ မ်ားမ်ားရွိဖို႔ လိုအပ္ပံု၊ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေဆာင္ျခင္း၏ မြန္ျမတ္ပံုတို႔ကို ၁၉၄၀ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလထုတ္ ဒဂုန္မဂၢဇင္း၌ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ ‘ႏိုင္ငံေရးအမ်ဳိးမ်ဳိး’ ဟူသည့္ ေဆာင္းပါးတြင္ အရိပ္အႁမြက္ ထည့္သြင္း ေရးသားခဲ့သည္။ ထိုေဆာင္းပါးတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ‘အစိုးရဟု ျဖစ္ေပၚလာစဥ္ကပင္ လူေတြ တရားမေစာင့္ႏိုင္၍ ျဖစ္၏။ လူေတြသာ တရားေစာင့္ႏိုင္လွ်င္ အစိုးရ ရွိေတာ့မည္မဟုတ္။ ဤကား ဗမာ့က်မ္းဂန္ေတြ၌ပင္ ရွိ၏။ လူေတြတရား မေစာင့္ႏိုင္သည့္ အေၾကာင္းမွာလည္း ေလာဘတရားေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ေလာဘတရား ျဖစ္ျခင္းမွာလည္း ပုဂၢလိက ပစၥည္းေပၚလာသျဖင့္ ငါ့ဟာ၊ ငါ့အိမ္၊ ငါ့ျခံ စသျဖင့္ ငါတည္းဟူေသာ သကၠာယဒိဌိ အရင္းခံသည့္ ေလာဘ၊ ထိုေလာဘေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ေဒါသ၊ ထိုေလာဘ ေဒါသမီးတို႔ေၾကာင့္ ေမာဟတည္းဟူေသာ မသိမလိမၼာ မိုက္မဲမႈျဖစ္လာ၏။’
‘ဦးဘေဘႀကီး ေျပာသလို ညစ္ပတ္တဲ့ အလုပ္လား ဆိုသည့္ ေမးခြန္းကိုလည္း ေျဖလို၏။ ဦးသိန္းေမာင္ႀကီးကေတာ့ ၀န္ခံသြားရွာၿပီ။ ညစ္ပတ္တယ္တဲ့ သူေတာ့ မလုပ္ခ်င္ဟု ေျဖခဲ့ၿပီ။ ေတမိမင္း အားက်လို႔ ထင္၏။ ယခုေတာ့ ဆြဲခ်ေခၚတဲ့ ေရွ႕ေနခ်ဳပ္ႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။ အမွန္မွာ ႏိုင္ငံေရးသည္ ေလာကီေရးပင္ျဖစ္၏။ ႏိုင္ငံေရးမွာ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားမဟုတ္။ သို႔ေသာ္လည္း ေလာကီရွိမွလည္း ေလာကုတ္ရွိႏိုင္၏။ ေလာကုတ္ရွိမွလည္း ေလာကီ တည္ႏိုင္၏။ အူမေတာင့္မွ သီလေစာင့္ႏိုင္၏။
လူေတြသည္ ျပဳျပင္လို႔ရ၏။ ျပဳျပင္လို၏။ တိုးတက္လို၏။ ဤအခ်က္မွာ ထင္ရွားေနေပၿပီ။ စင္စစ္ႏိုင္ငံေရးမွာ ထိုျပဳျပင္ တိုးတက္လိုသည့္ ပင္မတရားႀကီးတရပ္ပင္ ျဖစ္၏။ ထိုတရားကား ေလာကီနိဗၺာန္ကို ေနာက္ဆံုးရည္မွန္းေပ၏။ ထို၌ေၾကာင့္ အဘယ္မွာလွ်င္ ညစ္ပတ္ရေပမည္နည္း’ ဟု ျပတ္ျပတ္သားသား ေရးသားခဲ့သည္။
ထိုေဆာင္းပါးထဲတြင္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေဆာင္မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ‘မိမိကိုယ္ကို နာမည္ႀကီးေအာင္၊ ႂကြယ္၀ေအာင္ လုပ္တတ္သည္မွာ ႏိုင္ငံေရးမဟုတ္။ တိုင္းျပည္ေကာင္း ေအာင္လုပ္တတ္မွ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္၏’ ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ က သတိေပး ေရးသားခဲ့ေသး၏။
ထို႔အျပင္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေဆာင္ရာ၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ စိတ္ေစတနာ သန္႔စင္ပံုကို ပင္လံုညီလာခံ ေအာင္ျမင္စြာ က်င္းပၿပီးစီးခဲ့သည့္ အထိမ္းအမွတ္ ညစာစားပြဲတြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ရင္တြင္းလာ စကားကို ေထာက္႐ႈၿပီး သိျမင္ႏိုင္သည္။ ထိုညစာစားပြဲတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ‘ကြၽန္ေတာ္ ဒီကို ေရာက္လာတဲ့ကိစၥ နားလည္တာ တခုရွိပါတယ္။ ဘာလဲဆိုရင္ ဗမာျပည္ႀကီး လြတ္လပ္ေစခ်င္တယ္၊ ညီၫြတ္ေစခ်င္တယ္၊ ႀကီးပြားေစခ်င္တယ္ သည္ဟာပါဘဲ။ တိုင္းျပည္ လြတ္လပ္ေအာင္၊ ညီၫြတ္ေအာင္၊ ႀကီးပြားေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ဆိုတာကို လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၀)ႏွစ္ေလာက္ကစၿပီး ႀကိဳးစားလာပါတယ္။ ေနာင္လဲ ႀကိဳးစားပါဦးမယ္။ လံုးလံုးလြတ္လပ္တဲ့ကိစၥ ၿပီးျပတ္သည္အထိ ႀကိဳးစားပါမယ္’ ဟု ရင္ထဲတြင္ရွိသည့္အတိုင္း အ႐ိုးသားဆံုး ေျပာၾကားခဲ့ေလသည္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုရလွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ လူဘ၀တြင္ ေနထိုင္သြားသည့္ အခိုက္အတန္႔ေလး အတြင္း၌ မွတ္ေက်ာက္မ်ားစြာ အတင္ခံႏိုင္ခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရေပသည္။ ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္တည္ၾကည္မႈ၊ ရဲရင့္မႈ၊ ယုံၾကည္သည့္အတိုင္း ေျပာဆိုလုပ္ေဆာင္မႈ၊ ကိုယ္က်င့္သီလ ေကာင္းမြန္မႈ၊ ရပ္တည္ခ်က္ ခိုင္မာမႈ၊ ဆံုးျဖတ္ခ်ရာတြင္ ျပတ္သားမႈ၊ မွန္ကန္သည့္ ဦးေဆာင္မႈကို ေပးႏိုင္မႈ၊ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာကို မေၾကာက္မ႐ြံ႕ ေနာက္မတြန္႔ဘဲ တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ေဆာင္တတ္မႈ၊ တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိးအေပၚ စိတ္ေစတနာ ႀကီးမားမႈ၊ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ အနစ္နာခံလိုစိတ္ အျပည့္ရွိမႈ၊ ႏိုင္ငံေရးကို ႏံွ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ ေလ့လာၿပီး လက္ေတြ႕က်က် အေျဖရွာႏိုင္မႈ၊ အနာဂတ္ကို ႀကိဳျမင္တတ္ၿပီး အရွည္သျဖင့္ ေတြးေခၚလမ္းျပေပးႏိုင္မႈ … စသည့္ အရည္အခ်င္းေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာႏွင့္ လူဘ၀ကို ျဖတ္သန္းသြားခဲ့သည္။ ။
ဘ၀နိဂံုး
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ အတြင္းဝန္မ်ား႐ံုး၌ ႏုိင္ငံေရးတြင္ အလြန္ အေရးပါေသာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး မ်ား ရဲေဘာ္ကိုေထြး (အာဇာနည္ ကိုးဦး)တို႔ႏွင့္အတူ လုပ္ၾကံျခင္းခံခဲ့ရျပီး က်ဆံုးခဲ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ စကားမ်ား
* ဗမာက တစ္မ်ိဳး ၊ ကရင္က တစ္ဖံု ၊ ရွမ္း ၊ ကခ်င္ ၊ ခ်င္းတို႔က တစ္ျခား အကြဲကြဲ အျပားျပား လုပ္ေနၾကရင္ အက်ိဳးရွိမွာ မဟုတ္ဘူး ။ စုေပါင္း လုပ္မွသာ အက်ိဳး ရွိႏိုင္မယ္။
(၁၉၄၇ ၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၁ ရက္ ၊ ပင္လံုမိန္႔ခြန္း)
* လူႀကီးဆုိတာ အသက္ႀကီးတာကို ဆိုလိုတာလား ။ မဟုတ္ဘူး ။ အသက္မႀကီးေပးမယ့္ လုပ္တဲ့ အလုပ္ႀကီးရင္ လူႀကီးပဲ။
(၁၉၄၄ ၊ မတ္ ၁၄ ၊ ဗိုလ္သင္တန္း ေက်ာင္းဆင္းမိန္႔ခြန္း)
* ေဟ့ ... ေသလဲ ဗမာပီပီ ဇာတိမာန္ႏွင့္ ေသႀကပါ .. ရန္သူကို မိမိလက္အားေနရင္ လက္ႏွင့္ထိုး၊ ေၿခအားေနရင္ ေၿခနဲ႔ကန္ပါ ..။ ေနာက္ဆံုး ပါးစပ္အားေနလွ်င္ ပါးစပ္ႏွင့္ ကိုက္ၿပီးမွ ရဲရဲေသၿပလိုက္ႀကတာေပါ့ ...။
(ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္တို႔ ေဟနန္ကြၽန္းတြင္ ဂ်ပန္မ်ားက စစ္ပညာသင္ေပးေနႀကစဥ္ ဂ်ပန္တို႔က ၄င္းတို႔အား အားလံုးေဖ်ာက္ဖ်က္မည့္ အေၿခအေနမ်ိဳးကို ႀကံဳေတြ႔ေနႀကရစဥ္)
* ရဲေဘာသံုးက်ိပ္ဟာ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔ တဖြဲ႔တည္း မဟုတ္ပဲ သခင္ဂိုဏ္းႀကီးႏွစ္ခုၿဖစ္တယ္၊ အနာဂါတ္ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲမွာ ဒီသံုးက်ိပ္ ညီညြတ္ဖို႔ လိုတယ္။ ဒါမွ လူငယ္မ်ားၿဖစ္တဲ့ သခင္ဂိုဏ္း ႏွစ္ဂိုဏ္းလံုး ညီညြတ္မယ္။ ဒါမွ လူမ်ားစုကို ကိုယ္စားၿပဳမဲ့လူေတြ တကယ္လဲ အလုပ္လုပ္ႀကမဲ့ လူငယ္ေတြ ညီညြတ္မယ္။ ဒါမွ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲဟာ ခုိင္မာေတာင့္တင္းမယ္။
* စစ္ထြက္ႀကတာေပါ့၊ ေရွးေရွးတုန္းက ဗမာ့တပ္ေတြ စစ္ထြက္ႀကတာ တနသာၤရီကို ေလွႀကီးေတြနဲ႔ ေရေႀကာင္းလႊင့္ႀကေတာ့ တခ်ိဳ႕က ေရေႀကာင္းမွားၿပီး ရခိုင္ၿပည္ဘက္ ေရာက္လိုေရာက္ၿဖစ္ႀကတာပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ေရာက္တဲ့ေနရာက ဆက္ၿပီး ၿဖစ္သလို လုပ္ႀကတာေပါ့ ... ။
(ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ယိုးဒယားတြင္ တပ္မ်ားစုႀကၿပီး တပ္စစ္ေႀကာင္း အသီးသီးထြက္ရန္ စီစဥ္ႀကစဥ္ ဖာပြန္စစ္ေႀကာင္း ခ်ီတက္ရန္ တာ၀န္က်သူ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ကန္ေတာ့ေသာအခါ)
* ခင္ဗ်ားတို႔ရႊာကို ေရွးယခင္တုန္းက ယံုမိတယ္၊ ဘာ့ေႀကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဆရာစံထတုန္းကလဲ ထထႀကြႀကြရိွတဲ့ ရြာတရြာလို႔ အသိအမွတ္ၿပဳခဲ့တယ္၊ မွင္နီ အ၀ိုင္းခံခဲ့ရတယ္၊ ခုေတာ့ က်ဳပ္အထင္ႀကီးသေလာက္ မဟုတ္တာ ေတြ႔ရတယ္ ...။
(ပဲခူးခရိုင္ ေ၀ါအပိုင္ အညာစုရြာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေရာက္၍၊ ရဲေဘာ္ ၃၇ ေယာက္စုရန္ေၿပာရာ ရပ္ရြာထဲက တုတ္တုတ္မလွဳပ္ႀက၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက)
.jpg)
0 comments:
Post a Comment