(မမိုးခ်ဳိသင္းဘေလာက္မွ)
ၾကာသာပေတးေန႕၊ ဇန္နဝါရီလ ၂၁၊ ၂၀၁၀
ၾကာသာပေတးေန႕၊ ဇန္နဝါရီလ ၂၁၊ ၂၀၁၀
အလုပ္မ်ားေနတာေရာ၊ ဒီလို လ မ်ိဳးမွာ အလုပ္မ်ားေန အလုပ္ရွဳပ္ေနေအာင္ ၾကိဳးစားၿပီး ေနေနမိတာေရာေၾကာင္႔ ဘေလာ႔ေလးကို လွည္႔မၾကည္႔ျဖစ္တာ ၾကာပါၿပီ။ ဒီလိုလေတြဆို ရာသီဥတုက ေအးေအး၊ လူ႔ခံစားခ်က္က ခပ္ေဆြးေဆြးမို႔ အသံတိတ္လို႔သာ ၾကိတ္မွိတ္ေနခ်င္မိတာပါေလ..။
ဒါေပမဲ႔ ဒီေန႔ေတာ႔ အေဖ႔ ကဗ်ာေလး တပုဒ္ တင္ခ်င္မိတယ္။ ကဗ်ာ နံမည္က အဖိုးၾကီး စစ္တမ္း တဲ႔။ ဖတ္ၾကည္႔ပါအုံး..။
အဖိုးၾကီး စစ္တမ္း
အသက္ကေလးေထာက္ခါမွ
အရက္ခြက္ကေလး တေျမွာက္ေျမွာက္
ခ်က္ ေအာက္ စကားေတြ တေျပာေျပာနဲ႔
တေသာေသာေန
အေမာေျဖတတ္တဲ႔ အဖိုးၾကီး။
ေသရိပ္နီးခါမွ
စိပ္ပုတီး နာနာကိုင္
မဟာျမိဳင္ ေတာရမွီးေပမဲ႔
ေဒါသကလဲ ၾကီးတတ္ေသးရဲ႔
ေလာဘမီးကလဲ အရွိန္ဟပ္
အိမ္မကပ္ႏိုင္တဲ႔ အဖိုးၾကီး။
ရြာလယ္မွာ စြာက်ယ္ စြာက်ယ္နဲ႔
ငါဟယ္ မင္းဟယ္
ျငင္းမယ္ လို႔ မၾကံနဲ႔
မင္းတို႔က မမွန္
ငါသာလွ်င္ အမွန္ လို႔၊ ငါ မာန္ေတြ တက္
ငါ အရုိးမ်က္ေနတဲ႔၊ လက္တို အခက္ပို အမ်က္သို ေနတဲ႔ အဖိုးၾကီး။
ဒီလို အဖိုးၾကီးမ်ိဳးေတာ႔ ေဆာရီး..ေဆာရီး
မျဖစ္ခ်င္ေပါင္။
ေၾကြခါနီးတဲ႔ သစ္သီးလို
အသက္ၾကီးေတာ႔လဲ အဖိုးၾကီး ျဖစ္မွာေပါ႔ေလ..
ဒါေပမဲ႔ ရိုးရိုးကုပ္ကုပ္
ပုဆိုးစုတ္ကေလးနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္
ကိုယ္႔အလုပ္ ကိုယ္ဆင္း၊ ကိုယ္႔ယာခင္း ကိုယ္စိုက္
လွ်ာအလိုမလိုက္၊ ဘာကိုမွ မၾကိဳက္
ေပ်ာ္ပိုက္ရာ ေတာ္ထိုက္ရာေန
စာေပလဲ မျပတ္၊ ကဗ်ာေတြလဲ ဖတ္
ရပ္သူ ရြာသားေတြနဲ႔
ထပ္တူမျခား ေနတတ္တဲ႔
ဇရပ္ငုံးတို တာတမံ ခရုိး အနီးက
မျပတ္ျပဳံးခ်ိဳေနတဲ႔ သာမန္ အဖိုးၾကီးပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္။
တင္မိုး
၁၄၊၉၊၂၀၀၃
ဒီေန႔တေန႔လုံး ဟင္းေတြ ခ်က္ၿပီး မနက္ဖန္မွာ ဆြမ္းကပ္ဖို႔ ခ်က္ျပဳတ္ ျပင္ဆင္ေနပါတယ္။
အရင္က ကိုယ္ဟင္းခ်က္ရင္ နံေဘးက စားပြဲေလးမွာ စာေရးရင္း စကားေျပာ အေဖာ္လုပ္ေပးတတ္တဲ႔၊ သမီးဘာခ်က္ခ်က္ ေကာင္းတာပဲ ေျပာတတ္တဲ႔၊ မျပတ္ျပံဳးခ်ိဳေနတဲ႔ သာမန္ အဖိုးၾကီးကို လြမ္းဆြတ္မိပါရဲ႔..။
အလြမ္းခရီး ၃ႏွစ္ ျပည္႔ခဲ႔ၿပီေလ..။
ျပဳသမွ် ကုသိုလ္အစုစု ကို ေရာက္ရာဘ၀က သာဓု ေခၚပါ အေဖ..။
မိုးခ်ိဳသင္း
ဒါေပမဲ႔ ဒီေန႔ေတာ႔ အေဖ႔ ကဗ်ာေလး တပုဒ္ တင္ခ်င္မိတယ္။ ကဗ်ာ နံမည္က အဖိုးၾကီး စစ္တမ္း တဲ႔။ ဖတ္ၾကည္႔ပါအုံး..။
အဖိုးၾကီး စစ္တမ္း
အသက္ကေလးေထာက္ခါမွ
အရက္ခြက္ကေလး တေျမွာက္ေျမွာက္
ခ်က္ ေအာက္ စကားေတြ တေျပာေျပာနဲ႔
တေသာေသာေန
အေမာေျဖတတ္တဲ႔ အဖိုးၾကီး။
ေသရိပ္နီးခါမွ
စိပ္ပုတီး နာနာကိုင္
မဟာျမိဳင္ ေတာရမွီးေပမဲ႔
ေဒါသကလဲ ၾကီးတတ္ေသးရဲ႔
ေလာဘမီးကလဲ အရွိန္ဟပ္
အိမ္မကပ္ႏိုင္တဲ႔ အဖိုးၾကီး။
ရြာလယ္မွာ စြာက်ယ္ စြာက်ယ္နဲ႔
ငါဟယ္ မင္းဟယ္
ျငင္းမယ္ လို႔ မၾကံနဲ႔
မင္းတို႔က မမွန္
ငါသာလွ်င္ အမွန္ လို႔၊ ငါ မာန္ေတြ တက္
ငါ အရုိးမ်က္ေနတဲ႔၊ လက္တို အခက္ပို အမ်က္သို ေနတဲ႔ အဖိုးၾကီး။
ဒီလို အဖိုးၾကီးမ်ိဳးေတာ႔ ေဆာရီး..ေဆာရီး
မျဖစ္ခ်င္ေပါင္။
ေၾကြခါနီးတဲ႔ သစ္သီးလို
အသက္ၾကီးေတာ႔လဲ အဖိုးၾကီး ျဖစ္မွာေပါ႔ေလ..
ဒါေပမဲ႔ ရိုးရိုးကုပ္ကုပ္
ပုဆိုးစုတ္ကေလးနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္
ကိုယ္႔အလုပ္ ကိုယ္ဆင္း၊ ကိုယ္႔ယာခင္း ကိုယ္စိုက္
လွ်ာအလိုမလိုက္၊ ဘာကိုမွ မၾကိဳက္
ေပ်ာ္ပိုက္ရာ ေတာ္ထိုက္ရာေန
စာေပလဲ မျပတ္၊ ကဗ်ာေတြလဲ ဖတ္
ရပ္သူ ရြာသားေတြနဲ႔
ထပ္တူမျခား ေနတတ္တဲ႔
ဇရပ္ငုံးတို တာတမံ ခရုိး အနီးက
မျပတ္ျပဳံးခ်ိဳေနတဲ႔ သာမန္ အဖိုးၾကီးပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္။
တင္မိုး
၁၄၊၉၊၂၀၀၃
ဒီေန႔တေန႔လုံး ဟင္းေတြ ခ်က္ၿပီး မနက္ဖန္မွာ ဆြမ္းကပ္ဖို႔ ခ်က္ျပဳတ္ ျပင္ဆင္ေနပါတယ္။
အရင္က ကိုယ္ဟင္းခ်က္ရင္ နံေဘးက စားပြဲေလးမွာ စာေရးရင္း စကားေျပာ အေဖာ္လုပ္ေပးတတ္တဲ႔၊ သမီးဘာခ်က္ခ်က္ ေကာင္းတာပဲ ေျပာတတ္တဲ႔၊ မျပတ္ျပံဳးခ်ိဳေနတဲ႔ သာမန္ အဖိုးၾကီးကို လြမ္းဆြတ္မိပါရဲ႔..။
အလြမ္းခရီး ၃ႏွစ္ ျပည္႔ခဲ႔ၿပီေလ..။
ျပဳသမွ် ကုသိုလ္အစုစု ကို ေရာက္ရာဘ၀က သာဓု ေခၚပါ အေဖ..။
မိုးခ်ိဳသင္း
.jpg)
0 comments:
Post a Comment