ဂႏၶာကရာဇ္ ဆုလစ္မြန္းခၽြန္
ၿမိဳ႕မြန္က်ံဳးေရ အေထြေထြတည့္
ေရ၀င္ေရထြက္ တသက္သက္ျဖင့္
ခ်န္စက္နာရီ မီးက်ည္ပန္ပြါး
လြန္႕လြန္႔သြားလ်က္ ႀကီးၾကပ္ၿမိဳ႕တည္
ခန္႕ထည္႐ုုပ္လုံုး ရႈမဆံုးၿပီ
လူ(Lu) ရယ္ေနသာျဖစ္သတည္း…။
သူ႔ေခတ္သူ႔ခါ ထိုစဥ္ခါက
ဟိုမွာတနယ္ သည္တနယ္တြင္
လူ (Lu)နယ္မွာပြါး ကြန္ျဖဴးဆီးယား(Confucicus)
ေယက်ာ္းသုခမိန္ ေပၚထြန္းခ်ိန္သည္
ဘီစီ(၅၅၁-၄၇၅)ႏွစ္ ျဖစ္သတည္း…။
ဤသို႕ျဖစ္ပင္ ကြန္ျဖဴးဆီးယား
ဆရာႀကီးအား တုပ္ကြ႐ိုက်ဳိး
ခိုကိုးေယာက်္ား တပည့္သားသံုးေထာင္
အနီးေဆာင္ရပ္ဦး အထူးထူးအား
ဆရာႀကီးက မိသားစုႏွင့္ႏိုင္ငံေတာ္(family and state)ကို
အလင္းေဆာင္၍ ရွင္းေအာင္ျပသေပးသတည္း…။
တေန႔သ၌ ဆရာႀကီးသည္
လူ (Lu)နယ္အတြင္း လွည့္လည္ရင္းျဖင့္
တံငါတို႕႐ြာ ေရာက္၍လာသည္
တံငါအေမး အေျဖေပးရာ
ငါးႀကီးႀကီးလိုေသာ္ ေရနက္နက္ဆင္း
ငါးမ်ားမ်ားလိုေသာ္ ကြန္ကိုက်ယ္က်ယ္ပက္
ပိုက္ႀကိဳးကိုကား ၿမဲကိုင္ထားဟူသတည္း…။
ထိုမွ ေန႔ေန႔ညည စိတ္ရွိသမ်
ဟိုမွသည္သို႔ သည္မွဟိုသို႔
ကူးတို႔သဖြယ္ ကူသယ္ေခါက္ျပန္
ေျမကိုလွန္၍ ေရာက္ျပန္သည့္႐ြာ
ပညာတက္မ်ား ေပါမ်ားျငင္းခုန္
ေဆြးေႏြးပံုကို ၾကားရံုမ်ျဖင့္
ဆရာႀကီးက ရင္ကိုမ၍
ပညာရွိတို႔ရင္မွာ ေလွေလွာ္ႏိုင္ေစေၾကာင္း
သတင္းေကာင္းကိုေပးခဲ့၏…။
ဤသို႔ျဖစ္ပင္ ရြာစဥ္ရြာဆက္
ရြာစဥ္ဆက္၍ ထြက္ခြါခရီး
ဆရာႀကီးသည္ ရြာ့အေနာက္စြန္း
ခပ္ယြန္းယြန္း၌ မြန္းတည့္ခ်ိန္တြင္
ေရာက္လာလ်င္မူ ရြာသူတဦး
ဖုတ္ကူးကူးျဖင့္ အုတ္ဂူေရွ႕၌
ငိုရိႈက္ေနပံုျမင္ရ၏…။
ဆရာႀကီးက ျဖစ္ပံုေၾကာင္းရင္း
ထိုအခင္းကို သတင္းေမးရာ
လြန္ခဲ့ ၆ လ က်ားဆိုးတေကာင္
ေသေအာင္သတ္၍ ခင္ပြန္းဆံုးေၾကာင္းသိရ၏…။
ဆရာႀကီးလည္း ေ၀းနီီးတည္ထား
အုပ္ဂူမ်ားကို ေမးျမန္းမိရာ
ရြာသူအျပ ဟိုတဂူကား
လြန္ခဲ့ႏွစ္ႏွစ္ ဖခင္ျဖစ္၍
သည္တဂူကား သူမ၏ေမာင္
က်ားဆိုးတေကာင္ ေသေအာင္သတ္၍ေသခ့ဲရသတဲ့။
ရြာသူစကား ၾကားရေသာအခါ
ရင္နာခံခက္ နာက်င္လ်က္ျဖင့္
ဆရာႀကီးက ‘ဤမွ်က်ားဆိုး
မင္းမူစိုးသည့္ က်ားဆိုးနယ္တြင္
ေနမည့္အစား ၿမိဳ႕ကိုေျပာင္းပါလား…‘တဲ့။
‘ဆရာႀကီး ဒီရြာမွာက က်ားဆိုးသာရွိ
အစိုးရမရွိ‘ဟူသတည္း။
(ေမာင္ စင္ၾကယ္)
0 comments:
Post a Comment