ဘ၀နီတိ (အပိုင္း ၁)
၁။ ညီၫႊတ္ေရးကို တကယ္လိုလားသူမွန္သမ် မိမိဘက္မွ ေလ်ာ့သင့္ေသာအခ်က္ကို အေလ်ာ့ေပး စြန္႔လႊတ္ျခင္းတည္းဟူေသာ အရင္းအႏွီးကိုမျပဳလုပ္ပဲ ညီၫႊတ္ျခင္းတည္းဟူေသာ အက်ိဳးအျမတ္ကို မည္သည့္အခါမွ် ရလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။
၂။ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းျဖစ္လိုသူမွန္သမွ် မိမိပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ သင့္ျမတ္စြာ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ေရးအတြက္ ပထမဆံုးလိုအပ္ခ်က္မွာ အမွား၊ အမွန္ႏွင့္ အေကာင္းအဆိုးကို ေ၀ဖန္သိျမင္ေရးပင္ျဖစ္၏။
ယင္းသို႔သိၿပီးေနာက္ ဒုတိယလိုအပ္ခ်က္မွာ အမွန္တရားႏွင့္ေကာင္းသည့္ဘက္မွ ရဲ၀ံ့စြာ ရပ္တည္သြားေရးျဖစ္ကာ၊ ထိုသို႔ရပ္တည္ရာ၌လည္း တတိယလိုအပ္ခ်က္အေနျဖင့္ အမွန္တရားႏွင့္ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ အဘက္ဘက္မွ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံေရးပင္ ျဖစ္သည္။ ဤအခ်က္၌မူ သာမန္လူတို႔သည္ မလုပ္၀ံ့ၾကေတာ့ေခ်။
စစ္ဗိုလ္စစ္သားမ်ားပင္ျဖစ္လင့္ကစား ဤအခ်က္ကိုရင္ဆိုင္ရသည့္အခါ၌ ေၾကာက္ရြံ႔ရင္ခုန္လ်က္ ဒူးတုန္၊ လက္ေျမႇာက္၊ လူသာမန္မ်ားဘ၀သို႔ ေရာက္သြားၾကေတာ့သည္။
၃။ မ်ဥ္းေၾကာင္းတခု၏ ႏွစ္ဘက္စြန္းသည္ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေနေသာ္ျငားလည္း ထိုမ်ဥ္းေၾကာင္းကို စက္၀ိုင္းအျဖစ္သို႔ေျပာင္းလုိက္ေသာအခါ တသားတည္း အတူတူျဖစ္သြားပါလိမ့္မည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ငါတို႔သည္ ျပည္နယ္ေပါင္းစံု၊ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု၊ လူတန္းစားေပါင္းစံု၊ လူ႔အလႊာေပါင္းစံု၊ ပါတီေပါင္းစံု၊ ဘက္ေပါင္းစံု ပါ၀င္ေသာ စက္၀ိုင္းႏွင့္တူသည့္ အမ်ိဳးသားညီလာခံႀကီးကို တရားမ်တ သဘာ၀က်က် မျဖစ္မေန ႀကိဳစားအားထုတ္ ျပဳလုပ္သြားရပါလိ့မၼည္။
၄။ ဤေလာက၌ အေကာင္းႏွင့္အဆိုးကို လူတဦးခ်င္း၏ ကိုယ္ပိုင္ဆႏၵအရ မိမိတဦးတည္းအေနျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ၾကေသာ္လည္း… (အမွားႏွင့္အမွန္) ကိုမူ ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္း၌ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈႏွင့္သာ ႏိႈင္းယွဥ္ဆံုးျဖတ္ၾကရပါလိမ့္မည္။
၅။ ဘီလူးမတေယာက္၏အလွကို ဘ၀မတူေသာ ကၽြႏု္ပ္တို႔ လူသားမ်ားက ဆံုးျဖတ္ျခင္းသည္ လံုး၀မမွန္ပဲ…၊ သူတို႔ဘ၀တူ ဘီလူးအခ်င္းခ်င္း ဆံုးျဖတ္ျခင္းကသာ တရားမွ်တ သဘာ၀က်ကာ မွန္ကန္ပါလိမ့္မည္။ အလားတူပင္-
၆။ ဘာသာတရားဟူသမွ်သည္ ႏိုင္ငံေရးမဟုတ္၊ ထို႔အတူ ႏိုင္ငံေရး၀ါဒ ဟူသမွ်သည္လည္း ဘာသာတရားမဟုတ္၊ ထို႔ျပင္ ဘာသာေရးက်င့္စဥ္မ်ားကို လူတဦးခ်င္းက်င့္၍ရေသာ္လည္း၊ ႏိုင္ငံေရးက်င့္စဥ္မ်ားမွာမူ လူတဦးခ်င္းက်င့္၍မရ၊
ထို႔ေၾကာင့္ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ အက်ဳိးတရားမ်ားသည္ ကိုယ္လုပ္မွသာကိုယ္ရႏိုင္ေသာ္လည္း… ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာ အက်ဳိးတရားမ်ားမွာမူ ျပည္သူလူထုအမ်ားစုက တင္ေျမႇာက္လိုက္ေသာ အစိုးရအဖြဲ႔အစည္းတရပ္ေပၚ၌သာ လံုး၀တည္ေပေတာ့သည္။
၇။ သစၥာေဖါက္၊ အေခ်ာင္သမား၊ ရန္သူမ်ားအား ျပန္လည္၍ ခ်ဥ္းကပ္စည္း႐ုံးလ်က္ အသံုးခ်ရျခင္းသည္ ေႁမြေပြးခါးပိုက္ပိုက္၍ က်ားပါးစပ္ လက္ႏႈိက္ရသကဲ့သို႔ လြန္စြာ အႏၱရာယ္ႀကီးမားလွပါ၏။
သို႔ရာတြင္ ေႁမြေပြး၏အဆိပ္သည္ပင္လ်င္ ေဆးဘက္၀င္၍၊ က်ားယဥ္ကိုလည္း ဆပ္ကပ္ျပႏိုင္သည္ဆိုအံ့။ ထိုေႁမြကို အစြယ္ခ်ိဳးလ်က္ လူကို ျပန္ဟပ္က်ားပါးစပ္ကိုလည္း သံမီးပူကပ္ကာ လိမၼာေအာင္ျပဳလုပ္ၾကရသည္သာတည္း။
၈။ ဘုန္းႀကီးလူထြက္၊ စစ္သားလူထြက္ႏွင့္ သူပုန္လူထြက္ ဤလူ ၃မ်ဳိးလံုးသည္ လူ႔ေလာကသို႔ ျပန္လည္၀င္ေရာက္စတြင္ အံ၀င္ခြင္က်မျဖစ္ပဲ (သြားလာ၊ ေနထိုင္၊ လုပ္ကိုင္၊ေျပာဆို) ပံုမ်ားမွ အစ ဟန္ႏွင့္အသံ အမူအရာအားလံုး တမ်ိဳးတဖံု ျဖစ္ေနၾကရျခင္းမွာ၊ သူတို႔တခ်ိန္က က်င္လည္ခဲ့ရသည့္ ထိုေလာက ၃ပါးလံုး၏ သီးျခားျဖစ္တည္ေနေသာ လူေနမႈစနစ္ႏွင့္ အေလ့အထမ်ားသည္လည္းေကာင္း၊ သူတို႔၏ ခံယူခ်က္ႏွင့္က်င့္္စဥ္မ်ားသည္လည္းေကာင္း၊ သူတို႔၏ ဘ၀အေတြ႔အၾကံဳမ်ားသည္၊ အရပ္သားေလာက ျပည္သူတို႔ႏွင့္ လံုး၀မတူပဲ ကြဲလြဲခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ထိုလူ ၃ ပါးလံုး၌ တေထရာတည္းတူညီေသာအခ်က္မွာ စီးပြားေရးကို စိတ္မ၀င္စားျခင္းႏွင့္ မကၽြမ္းက်င္ၾကျခင္းပင္ ျဖစ္၏။
၉။ ဘုရားေဟာအရ ေမြးရာပါ စ႐ုိက္ ၆ပါး ကြဲျပားလာသူမ်ားအတြက္ ပထမအဆင့္ညီၫြတ္ေရးမွာ အက်င့္တူ၊ ၀ါသနာတူ လူအခ်င္းခ်င္း ေရွးဦးစြာစည္း႐ုံးေရးျဖစ္၍၊ ထို႔ေနာက္တြင္မွ ယံုၾကည္ခ်က္ႏွင့္ ဦးတည္ခ်က္တူ၊ ဘ၀တူလူအခ်င္းခ်င္း ဒုတိယအဆင့္ညီၫြတ္ေရးျဖစ္ကာ၊ တတိယအဆင့္ညီၫြတ္ေရးမွာမူ တေနရာတည္း၌ ဆိုးတူေကာင္းဘက္ စုေပါင္းေနထိုင္လ်က္ တိုက္ပြဲ၀င္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
၁၀။ တခါမွားလ်င္ ခိုင္းသူအျပစ္၊ ႏွစ္ခါမွားလ်င္လုပ္သူအျပစ္၊ သံုးခါမွားလ်င္ အမ်ား၏ အျပစ္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေ၀ဖန္ေရးကို လက္မေႏွးၾကပါႏွင့္၊ ေျပာပါ၊ ေရးပါ၊ သတိေပးပါ၊ ဆႏၵျပပါ၊ ကန္႔ကြက္ပါ၊ ‘အယံုအၾကည္မရွိ’အဆိိုတင္ပါ၊ ေခါင္းေဆာင္ေနရာႏွင့္ မထိုက္တန္ အျပစ္ကို ၀န္မခံရဲေသာသူမ်ားအား ၀ိုင္းဖယ္ပါ၊ အဆက္ျဖတ္ပါ၊ ဆက္မသံုးပါႏွင့္။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပေပးပါမည္)
0 comments:
Post a Comment