သတင္းတို႕၏ေစတသိတ္ ~ မုိးေသာက္ၾကယ္

Saturday, March 15, 2008

သတင္းတို႕၏ေစတသိတ္

2:59 AM moethaukkye No comments

(ေၾကးမံုဦးေသာင္း)

သတၱေလာကသား သက္ရွိသတၱ၀ါတို႔၏နယ္ပယ္ျဖစ္ေသာ ေလာကႀကီးသံုးပါးတြင္ စိတ္သည္ အျမန္ဆံုးေသာအရာျဖစ္ၿပီး အစြမ္းထက္လွသျဖင့္ တန္ခိုးအာဏာအႀကီးဆံုးအရာျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶ၏သြန္သင္မႈကိုလက္ခံေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔က စိတ္၏အသိဓါတ္ပိုမိုျမင့္မားေရး၊ စိတ္၏အသိဉာဏ္ကို ႏိုင္နင္းစြာအားထုတ္ေရးကို အျမဲႀကိဳးစားရေလ့ရွိၾက၏။

စိတ္သည္ ျမင္သိျခင္း၊ ၾကားသိျခင္း၊ နံ႔ သိျခင္း၊ စားသိျခင္းႏွင့္ ထိသိျခင္းဟူေသာ အာ႐ံုငါးပါးကိုခံစားေသာ ကိရိယာျဖစ္သ ျဖင့္ စိတ္၏တည္ၿငိမ္မႈရရွိရန္ ထိန္းသိမ္းၾက ရသည္မွာ ခက္ခဲသည္။
ျပႆနာမွာ သတၱ၀ါတို႔အဖို႔ အာ႐ံုတခုႏွင့္ေတြ႔သည္ႏွင့္ တမဟုတ္ျခင္း သူ၏ရင္ၫြန္႔မွ ဦးေႏွာက္သုိ႔ ဆက္တိုက္သိရွိလိုက္ေသာစိတ္သည္ သူတဦးတည္းလာေလ့မရွိ၊ အေဖၚတဦးအျမဲပါလာေလ့ရွိသည္။ ထို အေဖာ္ကို ‘ေစတသိက္‘ဟုေခၚၾက၏။

ျမင္ေသာအရာ၊ ထိေသာအာ႐ုံ၊ ႐ႈေသာရနံ႔ စသည့္အာ႐ံုတခုကိုေတြ႔သ္ ႏွင့္ ေစတသိတ္ကသာယာ၏။ သာယာမႈရွိ၏။ ႏွစ္သက္၏၊ ႏွစ္သက္မႈမရွိ၏ကို ေ၀ ဖန္သံုးသပ္ေလ့ရွိသည္။

အလားတူပင္ သတင္းတို႔သည္ စာဖတ္သူတို႔ ဖတ္ရွိသိရွိသည္ႏွင့္ ခ်စ္မိျခင္း၊ ႏွစ္လိုျခင္း၊ မုန္းတီးျခင္းစသည့္ေစတသိတ္မ်ား အျမဲကပ္လ်က္ျဖစ္ေပၚျမဲျဖစ္သည္။
သတၱ၀ါတို႔၏စိတ္မ်ားႏွင့္အတူ ဆန္းစစ္ေသာသတင္းေစတသိတ္သည္ စိတ္ ေစတသိတ္ကဲ့သို႔ လ်င္ျမန္မႈမရွိျခင္း၊ သတင္းတို႔သည္နက္နဲတတ္ျခင္း၊ သတင္းတခု၏ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံအျဖစ္အပ်က္မ်ားပါ ျပည့္စံုစြာသိရွိမွသာ စာဖတ္သူတို႔ အမွန္တရားကိုသိရွိႏုိင္မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သတင္းေ၀ဖန္သူတို႔က အေၾကာင္းစံုတင္ျပ၍ ေ၀ဖန္သမႈျပဳၾကရျမဲျဖစ္သည္။

တေန႔၌ နံနက္ေစာေစာ ဆိုင္ႀကီးတခု သို႔သြား၍ စားေသာက္စဥ္တြင္ စားပဲြေပၚ ၌ခ်ထားသည့္ သတင္းစာမ်ားကိုလွန္မိသည္။ မွတ္မွတ္ရရ ဖတ္မိေသာသတင္းသံုးပုဒ္သည္ စာဖတ္သူတို႔အဖို႔ သတင္းေ၀ဖန္ရန္ တာ၀န္ယူထားေသာ သတင္းစာဆရာတို႔၏ အကူအညီကိုမလိုဘဲ ေ၀ ဖန္ခ်က္တို႔သည္ မိမိတို႔ဖာသာ သတင္း ၏ေစတသိတ္မ်ားအျဖစ္ တမဟုတ္ခ်င္း ျဖစ္ေပၚလာၾကသည္ကို သတိျပဳမိသည္။

အျခားစားပဲြတို႔တြင္ထိုင္ၾကရင္း သ တင္းစာကိုကိုင္မိသူတို႔သည္လည္း တူညီ ေသာေစတသိတ္ကို ျဖစ္ေပၚလာၾကသည္ ကို သတိျပဳမိသည္။
အေမရိကန္ျပည္၊ ၿမိဳ႕ငယ္တၿမိဳ႕မွ စားေသာက္ဆိုင္တြင္ဖတ္ရသျဖင့္ သတင္းသံး ပုဒ္သည္ အေမရိကန္သတင္းမ်ားသာျဖစ္၏။

ပထမသတင္းမွာ အေမရိကန္ ဖေလာ္ရီဒါျပည္နယ္ရွိ အစုစပ္စီးပြားေရးလုပ္ငန္း ေကာ္ပိုေရးရွင္းႀကီး ၉၀ တို႔ကို အုပ္ခ်ဳပ္ကြပ္ကဲေသာ ဦးစီးအရာရွိႀကီးမ်ား ခံစားစံစားရေသာ အထူးအခြင့္အေရးဆုေတာ္ ေငြစာရင္းကို သတင္းစာက စံုစမ္းတင္ျပေသာ သတင္းျဖစ္ပါသည္။

ဧၿပီလ ၇ ရက္ေန႔က ရာထူးမွႏႈတ္ထြက္သူ ဘာဂါကင္း ဟန္ဗါးဂါကုမၸဏီႀကီး ၏အႀကီးအကဲသည္ ကုမၸဏီတြင္ ၁၈ လ သာအလုပ္လုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း နစ္နာေၾကး အျဖစ္ ေဒၚလာ ၃.၀၉ သန္း၊ ဆုေငြအျဖစ္ ေဒၚလာ ၂.၀၆ သန္းကို ထပ္ေလာင္းေပးရ ေၾကာင္း၊ အလားတူပင္ ေအာဖစ္ဒီပို႔စ္ကုမၸ ဏီဥကၠ႒ႀကီး ရာထူးမွထြက္လ်င္ ေဒၚလာ ၄၁.၇၄ သန္း ေလ်ာ္ေၾကးေပးပါမည္။

ထို႔ အျပင္ အစုေငြတန္ဖိုး ေဒၚလာ ၂၆.၄၅ သန္းတန္ အစုရွယ္ယာႏွစ္သန္း ၀ယ္ယူ ခြင့္ေပးရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ စီးကရက္ကုမၸဏီႀကီး၏ ဥကၠ႒လစာမွာ ၃,၇၃၉,၅၀၁ လစာအျမင့္ဆံုးျဖစ္ေၾကာင္း၊ စသည္ျဖင့္ေဖာ္ျပထားသည္။

မိမိက ထိုသတင္းစာမ်ားကိုဖတ္ေနစဥ္ တဖက္စားပဲြမွ ဖတ္မိသူတဦးက သူ၏အေဖာ္ကိုျပသၿပီး ကုမၸဏီအႀကီးအကဲမ်ားကို လြန္စြာေလာဘႀကီးသည္ဟု ျပစ္တင္ေျပာဆိုသည္။ အေဖာ္ႏွစ္ဦးကလည္း လုပ္ငန္း ရွင္အႀကီးအကဲမ်ားကို ပိုမိုေဒါသႀကီးစြာ ျပစ္တင္႐ႈံ႕ခ်သည္ကို ၾကားလိုက္ရသည္။

“ေခြးမသား-ဒါေလာက္ေတာင္သ၀န္ေၾကာင္ရသလား”ဟု ေနာက္သတင္းတ ပုဒ္ကိုလွန္မိၾကသည္ႏွင့္ စားပဲြသံုး၀ိုင္းမွေစတသိတ္အသံတမ်ဳိး ထြက္လာၾကသည္။

“ေခြးမသားက ကိုယ့္အမ်ဳိးသမီးကို ႏိုင္ေအာင္ထိမ္းပါလား…”ဟု ဆဲဆိုမိသူ ၏အသံကိုလည္း ၾကားလိုက္ရေသး၏။

သတင္းမွာ ညသန္းေခါင္တြင္ အသက္ ၄၅ ႏွစ္ရွိသူမိခင္ႏွင့္ အသက္ ၂၃ ႏွစ္ရွိသမီးတို႔ အတူေနအခန္းသို႔ သမီး၏အဆက္ေဟာင္းက သမီးႏွင့္ေတြ႔ရန္ေရာက္ာ ၏။ သူ၏အဆက္ေဟာင္းက မိမိ၏အမ်ဳိးသမီး ေနာက္လူေတြ႔ေနသျဖင့္ အျပင္သြား ေနသည္ဟုသိရွိသျဖင့္ မေတာ္လိုက္ရေသာေယာကၡမႀကီးကို ပါလာသည့္ေသနတ္ႏွင့္ပစ္သတ္ေသာ လူသတ္မႈျဖစ္၏။

သတင္းကိုေတြ႔သူတို႔က စိတ္ဆိုးၾက ေစကာမူ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ စာဖတ္သူကမူ ‘စိတ္ႏွင့္ေစတသိတ္တို႔သည္ လ်င္ျမန္စြာ ျဖစ္ေပၚေလ့ရွိပါတကား…’ဟု က႐ုဏာ ပြားမိသည္။

ေနာက္ဖတ္ရေသာသတင္းကိုမူ ဖတ္ မိသူတိုင္းက ‘ဖဥထုတ္ယမပင့္ဘဲ ဖစ္မွဖစ္ ရေလျခင္း‘ဟု စားပဲြ၀ိုင္းအားလံုးက ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္မိၾကသည္။

သတင္း၏ဇာတ္လိုက္မွာ အသက္ ၆ ႏွစ္သာရွိေသးသူ မိုက္ကယ္ျဖစ္သည္။ ထိုေန႔သည္ မိုက္ကယ္၏ေမြးေန႔ျဖစ္သည္။ အသက္ ၂၃ ႏွစ္ရွိ မိခင္မြန္႐ိုႏွင့္ ဖြားေအႀကီးတို႔က မိုက္ကယ္ကို အ႐ူးအမူးခ်စ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နာမည္ေက်ာ္စားေသာက္ဆိုင္ႀကီး၌ ေမြးေန႔ပဲြက်င္းပသည္။
မိုက္ကယ္၏ညီ ေမာင္ႏွမမ်ား၊ ကစားေဖာ္ကစားဖက္မ်ားႏွင့္ ဦးေလးမ်ား၊ အေဒၚမ်ားကိုပါ စည္ကားစြာဖိတ္၍က်င္းပသည္။

ကေလးမ်ားေရာ မိဘေဆြမ်ဳိးမ်ားပါ ၾကာျမင့္စြာ တေပ်ာ္တပါးစားေသာက္ၾကသည္။ ေနာက္ဆံုးအစီအစဥ္အရ “သား မိုက္ကယ္ကေလး ေပ်ာ္႐ြင္ေသာေမြးေန႔ ျဖစ္ပါေစ”ဟု ပရိသတ္အားလံုးတို႔ သံၿပိဳင္ ဆုေတာင္းျပဳၿပီးေနာက္ လူစုခဲြၾကသည္။

ပဲြၿပီး၍ လူစုခဲြၾကစဥ္တြင္ ကေလးမ်ား က သူ႔ကားငါစီး ငါ့ကားသူစီး ေျပာင္းလဲစီး ၾကသျဖင့္ ၾကာျမင့္စြာလူစုခဲြရသည္။
အားလံုးျပန္သြားၿပီး ဆိုင္ပိတ္ခ်ိန္တြင္မွ ေမြးေန႔ရွင္မိုက္ကယ္တေယာက္ က်န္ရစ္ေနသည္ကုိ ဆိုင္ရွင္တို႔ကေတြ႔ရသည္။ ကေလးတို႔အတြက္ အထူးဆိုင္ျဖစ္သျဖင့္ ကေလးကစားခန္းတခုထားရွိသည္။ မိုက္ကယ္ကတေယာက္ထဲကစားေနသည္။
ညဥ့္နက္၍ အခ်ိန္လြန္သျဖင့္ ဆိုင္ရွင္တို႔က ရဲတို႔ကိုေခၚကာ ကေလးကိုအပ္ရသည္။ မိုက္ကယ္၏မိဘမ်ားသည္ ေနာက္တေန႔မိုးလင္းသည္အထိ သားေပ်ာက္သည္ကိုမသိ။ သားျဖစ္သူသည္ အဖြား(သို႔)ဦးေလးအေဒၚမ်ားအိမ္လိုက္သြားသည္ဟုယူဆကာ စိတ္ခ်လက္ခ်အိပ္ေနခဲ့သည္။
နံနက္လင္း၍ ရဲတို႔ကလာေရာက္၍ ကေလးကိုျပၿပီး စစ္ေဆးေမးျမန္းသည္။
“က်မဘယ္သိမလဲ- အႀကီးေကာင္ေတြကို ေရွာစီးပဲြပို႔ေနရတာကိုး…”ဟု ထြက္ဆိုသည္။

ဇာတ္ေပါင္းေသာအခါ သားငယ္မွာ ေဘးမသီရန္မခ မိခင္ႏွင့္ေတြ႔ၾကရသည္ဟု သတင္းဆံုးသျဖင့္ စာဖတ္သူတို႔ကရယ္ၾကသည္။ ရဲအရာရွိတို႔ကမူ-
“ဒီလိုဇာတ္သိမ္းလို႔မရဘူး။ ကေလးမိခင္က သားကိုေစာင့္ေရွာက္ရန္ပ်က္ကြက္မႈႏွင့္ အေရးယူရမည္…”ဟု မိခင္ကို အမႈဖြင့္ေနေလသည္။
ဤကား သတင္းသံုးပုဒ္၏ သတင္းေစတသိတ္သံုးရပ္တည္း…။

(၂၀၀၆ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလထုတ္ မိုးေသာက္ၾကယ္ဂ်ာနယ္အတဲြ ၃၊ အမွတ္ ၁၀ အတြက္ ဆရာႀကီးေၾကးမံုဦးေသာင္းေရးသားေပးပို႔ခဲ့ေသာ ေဆာင္းပါးကို ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဆရာႀကီးဦးေသာင္း ဆံုးပါးသြားၿပီဟု မွားယြင္းစြာေဖာ္ျပခဲ့မႈအေပၚ အႏူးအၫြတ္ေတာင္းပန္ပါေၾကာင္း…)